Ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, πρόεδρος της Σερβίας, μπήκε πάλι στο στόχαστρο λόγω παλιών κατηγοριών που τον δένουν με τα περίφημα «σαφάρι ελεύθερων σκοπευτών» στη Σαράγεβο κατά την πολιορκία της δεκαετίας του ’90. Ο ίδιος βγήκε και είπε ότι όλα αυτά είναι ψέματα, προσβολές και κατασκευές, με σκοπό να τον δείξουν σαν δολοφόνο και να του ρίξουν βαρύγδουπο χτύπημα στην πολιτική. Στο Βελιγράδι, μέσα σε ένα επιχειρηματικό φόρουμ, αρνήθηκε εντελώς εμπλοκή σε τέτοια στρατιωτικά ή σε ό,τι έχει σχέση με σκοπευτές.
Ο Βούτσιτς αποκρούει τις κατηγορίες για τον πόλεμο στη Βοσνία
«Δεν έχω σκοτώσει κανέναν. Δεν έχω τραυματίσει κανέναν. Δεν έχω κρατήσει ποτέ στη ζωή μου τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή», δήλωσε κατηγορηματικά, προσπαθώντας να βάλει τέλος σε όλη αυτή τη φασαρία γύρω από τη θέση του στον πόλεμο της Βοσνίας. Οι ισχυρισμοί ξαναζωντάνεψαν ύστερα από καταγγελία ενός Κροάτη δημοσιογράφου, που λέει ότι ο Βούτσιτς είτε πήρε μέρος είτε βοήθησε να γίνουν αυτά τα νοσηρά «σαφάρι», όπου ξένοι πλήρωναν Σέρβους στρατιώτες για να τους πάνε σε πόστα γύρω από το Σαράγεβο και να ρίχνουν σε αμάχους. Αυτό το φαινόμενο ήταν από τα πιο μαύρα κομμάτια της πολιορκίας, με «τουρίστες πολέμου» να έρχονται από παντού για να νιώσουν τον τρόμο από κοντά.
Παράλληλα, στην Ιταλία κινήθηκε έρευνα από εισαγγελείς στο Μιλάνο για Ιταλούς που μπορεί να μπλέχτηκαν σε αυτές τις δολοφονικές εξόδους. Ιταλικά ΜΜΕ γράφουν ότι κάποιοι πλήρωναν δυνάμεις Σερβοβοσνίων ώστε να στήσουν τη βάση τους σε υψώματα και να σημαδεύουν κόσμο που κυκλοφορούσε στους δρόμους της πόλης. Η πολιορκία του Σαράγεβο, η μεγαλύτερη σε διάρκεια και θανάτους στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο, έσυρε σχεδόν τέσσερα χρόνια και άφησε πάνω από 10.000 νεκρούς πίσω.
Σκοπευτές και καθημερινός εφιάλτης στην πολιορκημένη πόλη
Εκεί, οι ελεύθεροι σκοπευτές γίνονταν ο εφιάλτης κάθε μέρα, χτυπώντας οποιονδήποτε έβγαινε έξω για να διασχίσει δρόμους, πλατείες ή γέφυρες. Ο Βούτσιτς τα αρνείται όλα και για το ’92-’93, λέγοντας ότι δεν πολέμησε ποτέ σαν εθελοντής – μια ιστορία που, κατά τον ίδιο, είναι εντελώς ψεύτικη και ξεπηδάει όποτε ανάβουν τα πνεύματα στα Βαλκάνια. Σε τέτοιο πλαίσιο, η υπόθεση δείχνει πόσο βαθιά ριζώνουν ακόμα οι πληγές από εκείνους τους χρόνους.
