Η εισαγωγή του ντίζελ στα Ι.Χ. αυτοκίνητα έθεσε υπό μεγαλύτερο φως και τα πλεονεκτήματά τους, αλλά και τα μειονεκτήματα της τεχνολογίας τους.

Σε αντίθεση με τους κινητήρες βενζίνης που χρησιμοποιούν μπουζί για να ανάψουν το μίγμα αέρα/βενζίνης, οι πετρελαιοκινητήρες βασίζονται κυρίως στη συμπίεση για την ανάφλεξη τους.

Για να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή καύση, οι πετρελαιοκινητήρες χρησιμοποιούν μπεκ ψεκασμού υψηλής πίεσης που εκτοξεύουν το καύσιμο μέσω μικροσκοπικών οπών. Η υψηλή πίεση σε συνδυασμό με τα μικρά εξοδοκαύσιμα δημιουργούν ένα ομοιόμορφο “νεφέλωμα” στον κύλινδρο για καθαρότερη και αποτελεσματικότερη καύση.

Οι κινητήρες ντίζελ δεν ξεχωρίζουν σε ποιότητα λειτουργίας συγκριτικά με αυτούς που χρησιμοποιούν βενζίνη, παράγοντας κραδασμό και θόρυβο. Το γνωστό “κροτάλισμα” του πετρελαιοκινητήρα οφείλεται κυρίως στο καύσιμο.

Συχνά, η έντονη κρατάληση ενός ντίζελ κινητήρα οφείλεται στο καύσιμο με χαμηλό αριθμό κετανών που μειώνει την ευκολία αυτανάφλεξης. Επιπλέον, ο θόρυβος εντείνεται από τη υψηλή σχέση συμπίεσης του κινητήρα, με την έκρηξη του μίγματος να δημιουργεί κραδασμό και φασαρία, σε αντίθεση με τον βενζινοκινητήρα που χρησιμοποιεί μπουζί. Ο ντίζελ πρέπει να ανάπτεται ομοιόμορφα για υψηλή απόδοση και καλύτερα χαρακτηριστικά λειτουργίας, διαφορετικά θα προκύψει ο κλασικός θόρυβος των πετρελαιοκινητήρων.