Τα ελαστικά χωρίς αέρα δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά η Nissan μόλις κατέθεσε τη δική της πατέντα με στόχο να τη χρησιμοποιήσει στα αυτοκίνητά της στο όχι πολύ μακρινό μέλλον.
Η εταιρεία της Yokohama χρησιμοποιεί εν πολλοίς την ίδια ιδέα που εφάρμοσαν και οι Goodyear και Michelin στο σχεδιασμό και εξέλιξη των δικών τους, αντίστοιχων ελαστικών. Η ιδέα αυτή περιλαμβάνει ένα συγκεκριμένο μοτίβο των εσωτερικών πτυχώσεων του ελαστικού για την απορρόφηση των κραδασμών από το έδαφος – καθώς και για την αντοχή του ελαστικού, ελλείψει εξωτερικών τοιχωμάτων.
Όπως εξηγεί η Nissan, η βασική πρόκληση είναι οι δυνάμεις που ασκούνται στις ελαστικά ακτίνες που βρίσκονται πιο κοντά στο έδαφος. Η αντιμετώπιση αυτού του θέματος δεν μπορεί να λυθεί με την ενίσχυση του πέλματος του ελαστικού, διότι κάτι τέτοιο θα μείωνε την επιφάνεια της επαφής του με το έδαφος και θα περιόριζε την πρόσφυση, θα ασκούσε συμβιβασμούς στην απορρόφηση των ανωμαλιών του δρόμου και θα παρουσίαζε δυσκολία στον έλεγχο των κάθετων δυνάμεων που ασκούνται στο ελαστικό στις στροφές.
Η λύση της Nissan είναι ένα πλήθος ελαστικών ακτίνων που ξεκινούν από την εξωτερική περιφερειακή πλευρά της ζάντας και φτάνουν στην εσωτερική περιφερειακή πλευρά του πέλματος. Εν ολίγοις, θα έχει πολλές ελαστικές ακτίνες μεταξύ της ζάντας και του πέλματος. Φυσικά οι ζάντες απαιτούν ξεχωριστή εξέλιξη για την προσαρμογή αυτού του τύπου ελαστικών. Αξίζει να σημειώσουμε πως αντίστοιχες ζάντες εξελίσσει και η Ford.
Με το σχέδιο αυτό, το φορτίο των κάθετων δυνάμεων που ασκούνται στον τροχό απορροφώνται από τις ελαστικές ακτίνες και το πέλμα δέχεται λιγότερη καταπόνηση. Αυτό σημαίνει ότι το πέλμα φθείρεται λιγότερο, και με τη σειρά της η χαμηλότερη φθορά αφήνει και λιγότερους ρύπους -μικροσωματιδίων της γόμας- στην άσφαλτο.
Και αυτό μας φέρνει στον πυρήνα της αιτίας για το μεγάλο ξαφνικό ενδιαφέρον των κατασκευαστών για αυτού του είδους τα ελαστικά: στον αυστηρό περιορισμό των ρύπων ακόμα και των σωματιδίων που εκκρίνουν τα ελαστικά, σύμφωνα με τις προδιαγραφές Euro7 που θα ισχύσουν σε δύο χρόνια.
Απομένει να φανεί κατά πόσο τα ελαστικά χωρίς αέρα θα αποδειχθούν λιγότερο ρυπογόνα σε σχέση με τα συμβατικά που χρησιμοποιούμε σήμερα. Το σίγουρο είναι ότι χωρίς κλαταρίσματα και με λιγότερες φθορές θα μειωθεί και η ανάγκη συχνότερης αλλαγής. Κι απομένει να φανεί, επίσης, και πόσο θα κοστίζουν – αν, δηλαδή, θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ευρέως. Και βέβαια τι αίσθηση θα δίνουν κατά την οδήγηση ενός σπορ αυτοκινήτου σαν το Nissan Z στην πίστα.