Ένας κινητήρας καταναλώνει καύσιμο όσο παραμένει σε λειτουργία, ακόμα και όταν το αυτοκίνητό μας δεν κινείται, επιβαρύνοντας και μάλιστα σημαντικά την τσέπη μας.
Οι τρόποι για να μειώσει κανείς την κατανάλωση του αυτοκινήτου είναι πολλοί και κακά τα ψέματα οι σημαντικότεροι από αυτοί σχετίζονται με τις οδηγικές μας συνήθειες.
Μία από αυτές τις κακές συνήθειες που αυξάνουν την κατανάλωση καυσίμου και μάλιστα χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος, είναι η διατήρηση του κινητήρα στο ρελαντί.
Ως γνωστόν, όταν ο κινητήρας παραμένει σε λειτουργία, ακόμα και όταν το όχημα δεν κινείται, καταναλώνει καύσιμο. Η κατανάλωση αυτή συνήθως ξεκινά από τα 0,5 λίτρα καυσίμου ανά ώρα και μπορεί να αγγίξει ακόμα και το 1 λίτρο καυσίμου ανά ώρα, αν έχουμε να κάνουμε με έναν κινητήρα υψηλού κυβισμού ή έχουμε ενεργοποιήσει συστήματα που επιβαρύνουν τη λειτουργία του μοτέρ, όπως αυτό του κλιματισμού.
Μπορεί, λοιπόν, η κατανάλωση του 1 λίτρου/ώρα να ακούγεται μικρή, ωστόσο, αν μπορούσε κανείς να προσθέσει τις ώρες που ο κινητήρας ενός οχήματος παραμένει στο ρελαντί χωρίς να προσφέρει ουσιαστικό έργο, τότε το συνολικό κόστος που προκύπτει μόνο ασήμαντο δεν είναι.
Το ερώτημα που προκύπτει, συνεπώς, είναι αν υπάρχει τρόπος να μειώσουμε αυτό το κόστος ή ακόμα και να το μηδενίσουμε.
Η πρώτη λύση, η οποία υπό συνθήκες μπορεί να αποδώσει, είναι το σύστημα start&stop, με το οποίο οι περισσότεροι κατασκευαστές εφοδιάζουν πλέον τα αυτοκίνητά τους. Το συγκεκριμένο σύστημα εξασφαλίζει ότι μόλις το αυτοκίνητο ακινητοποιηθεί, ο κινητήρας θα αδρανοποιηθεί και ως εκ τούτου θα διακοπεί η παροχή καυσίμου σε αυτόν.
Το σύστημα start&stop είναι μια δοκιμασμένη λύση, η οποία ωστόσο δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε εκείνα τα αυτοκίνητα που δεν είναι προεγκατεστημένα. Σε αυτή την περίπτωση οφείλουμε εμείς να «σβήσουμε» εμείς τον κινητήρα σε εκείνες τις περιπτώσεις που το όχημά μας θα παραμείνει ακινητοποιημένο για αρκετό διάστημα.
Δεδομένο ότι οι κινητήρες των τελευταίων 30 ετών δεν απαιτούν ουσιαστικά προθέρμανση, ακόμα και τους χειμερινούς μήνες, η λειτουργία ενός μοτέρ στο ρελαντί θα μπορούμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να περιοριστεί.
Δεν είναι όμως αυτός ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες και να περιορίσουμε την κατανάλωση καυσίμου.
Ακόμα και όταν το αυτοκίνητο κινείται, η επιλογή της «νεκράς» στο κιβώτιο ταχυτήτων είναι λάθος, όχι μόνον γιατί η αποσύνδεση του κινητήρα από το σύστημα κίνησης κρύβει κινδύνους, αλλά γιατί στερούμε τη δυνατότητα από το αυτοκίνητο να πραγματοποιήσει το περίφημο cut-off, διακόπτοντας την παροχή καυσίμου χωρίς ωστόσο να τεθεί εκτός λειτουργίας.
Αυτό συμβαίνει όταν απομακρώνουμε το πόδι μας από το γκάζι διατηρώντας μια σχέση στο κιβώτιο ταχυτήτων και το αυτοκίνητο συνεχίζει να «ρολάρει». Τη δεδομένη χρονική στιγμή, ο κινητήρας περνά σε μια κατάσταση στην οποία οι θάλαμοι καύσης δεν τροφοδοτούνται με καύσιμο ή αέρα, καθώς σφραγίζει η πεταλούδα του γκαζιού.
Όσο διαρκεί η κατάσταση αυτή, το αυτοκίνητο κινείται χωρίς να καταναλώνει καύσιμο ενώ ταυτόχρονα επιβραδύνει εξαιτίας του κενού αέρος που δημιουργείται στο εσωτερικό των κυλίνδρων και της αντίστασης που προκαλεί αυτό στην κίνηση των εμβόλων.
Το κέρδος, λοιπόν, στην προκειμένη περίπτωση είναι διπλό. Το πρώτο είναι ότι μπορούμε να διανύσουμε αρκετά μέτρα ή ακόμα και χιλιόμετρα με μηδενική κατανάλωση καυσίμου και να ελαχιστοποιήσουμε τη χρήση-φθορά του συστήματος πέδησης, καθώς η δύναμη της επιβράδυνση που αναπτύσσεται στην περίπτωση αυτή ίσως αποδειχθεί αρκετή ώστε να μειώσουμε την ταχύτητα κίνησης του αυτοκινήτου στα επιθυμητά επίπεδα.