Εικόνες βαθιάς συγκίνησης στο μνημόσυνο για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, δύο χρόνια μετά. Οι λέξεις των συγγενών «μαχαιριά» στην ψυχή, η απουσία των αγαπημένων τους βαρύτερη από ποτέ.

Δύο Χρόνια Μετά: Ο Πόνος και η Απαίτηση Δικαιοσύνης για τα Θύματα των Τεμπών

Στο μνημόσυνο για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, ο Νίκος και ο Δημήτρης Πλακιάς, βρέθηκαν στο επίκεντρο του πένθους. Έχοντας χάσει τις τρεις κόρες τους στο δυστύχημα, οι δύο πατέρες στάθηκαν στο σημείο της τραγωδίας, με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό, εκφράζοντας την οδύνη τους.

«Όποιος λέει ότι ο χρόνος γιατρεύει, προφανώς δεν έχει χάσει ποτέ τα παιδιά του», δήλωσε συγκλονισμένος ο Νίκος Πλακιάς. «Ο χρόνος με κάνει πιο δυνατό, πιο αποφασισμένο, αλλά και πιο οργισμένο. Δεν μπορώ να επισκεφθώ τον τάφο των παιδιών μου, γιατί παραμένει ανοιχτός. Θα κλείσει μόνο όταν νιώσω υπερήφανος που έκανα ό,τι μπορούσα για να τιμωρηθούν όλοι οι υπεύθυνοι.» Η φωνή του έτρεμε από συγκίνηση και πόνο.

Η Μαρτυρία του Δημήτρη Πλακιά: “Σαν να Ήταν Χθες”

Ο Δημήτρης Πλακιάς, κρατώντας μια φωτογραφία των παιδιών του, μίλησε με δάκρυα στα μάτια περιγράφοντας πως περνάει ο καιρός: «Δύο χρόνια πέρασαν σαν χθες. Η απουσία είναι τεράστια, όμως καθημερινά όλο και περισσότεροι άνθρωποι στέκονται δίπλα μας.” Αναφέρθηκε επίσης στις προσπάθειες συγκάλυψης της αλήθειας: “Μας λένε ψέματα για τα μπάζα. Ήταν ένα σιδηροδρομικό δίκτυο που ήταν θέμα χρόνου να συμβεί μια τέτοια δολοφονία. Και το χειρότερο; Συνεχίζει να λειτουργεί έτσι, και αυτό είναι το μεγαλύτερο έγκλημα.»

Η ατμόσφαιρα στο μνημόσυνο ήταν φορτισμένη, με τους συγγενείς και τους φίλους των θυμάτων να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους. Οι οικογένειες δεν επιθυμούν απλά δικαίωση, αλλά και πραγματικές αλλαγές. Επιδιώκουν μια κοινωνία που δεν θα επιτρέψει να χαθούν άλλες ανθρώπινες ζωές εξαιτίας της αδιαφορίας και της αμέλειας. «Δεν θα σταματήσουμε. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Μέχρι το τέλος», ήταν τα λόγια μιας μητέρας, σφίγγοντας στην αγκαλιά της ένα κερί και μια φωτογραφία του παιδιού της.

Δύο χρόνια μετά, η τραγωδία των Τεμπών αποτελεί μια ανοιχτή πληγή για την ελληνική κοινωνία. Οι συγγενείς των θυμάτων συνεχίζουν ακατάπαυστα να αγωνίζονται, να απαιτούν απαντήσεις και να ζητούν την απονομή δικαιοσύνης. Είναι αποφασισμένοι να μην σταματήσουν μέχρι να αποδοθούν οι ευθύνες σε όλους τους υπεύθυνους. «Δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω τα παιδιά μας, αλλά μπορούμε να αποτρέψουμε άλλους γονείς από το να ζήσουν αυτόν τον εφιάλτη», δηλώνουν με φωνή που ακούγεται πιο δυνατή από ποτέ.