Σήμερα, 25 Δεκεμβρίου, οι Χριστιανοί γιορτάζουν μία από τις πιο σημαντικές ημέρες του θρησκευτικού χρόνου: τα Χριστούγεννα. Αυτή η ημέρα σηματοδοτεί τη γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού από την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο καθηγητής Χριστιανικής Γραμματείας στο ΑΠΘ, Χρήστος Αραμπατζής, τονίζει πως «παρά το γεγονός ότι πολλές σύγχρονες κοινωνίες δεν ενισχύουν την ανθρωπολογική διάσταση των Χριστουγέννων, το μήνυμα αγάπης που εκπέμπεται θα συνεχίσει να ηχεί επιτακτικά στις ψυχές των ανθρώπων», όπως αναφέρει ο ίδιος στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Καθώς αναστοχάζεται ο κ. Αραμπατζής για την Γέννηση του Χριστού, υποστηρίζει ότι οι γιορτές των Χριστουγέννων παρέχουν την ιδανική ευκαιρία να επανασυνδεθούμε με τον «εσωτερικό μας εαυτό» και να εξετάσουμε το νόημα της ύπαρξής μας και των σχέσεών μας με τους άλλους. «Η σημερινή πραγματικότητα, η οποία διαρκώς περιπλέκεται από τις τεχνολογικές εξελίξεις και τις δυνατότητες αλληλεπίδρασης, καθιστά απαραίτητη την εξέταση όχι μόνο των προσωπικών αντιφάσεων, αλλά και αυτών του κοινωνικού μας πλαισίου.»
Η σχέση μας με το διπλανό μας γίνεται ολοένα και πιο κρίσιμη, καθώς οι συλλογικές κρίσεις και οι ατομικές δυσκολίες συνιστούν ένα σύνθετο πλέγμα που οφείλει να επιλυθεί. Ο άνθρωπος, αναζητά την «έκφραση και την απόλαυση της αγάπης», δεδομένου ότι αυτή είναι η φυσική του κλίση και η έννοια της ύπαρξής του.
Η εορτή των Χριστουγέννων υπενθυμίζει ένα θεμελιώδες γεγονός για την ανθρωπότητα: την είσοδο του Θεού στην ιστορία ως «σαρκωμένη αγάπη». Δεν πρόκειται για μια αυτοαναφορική αγάπη, αλλά για μία αγάπη που εκτείνεται σε όλα και αποκαλύπτεται μέσα από την ταπείνωση του Θεού που γίνεται άνθρωπος.
Μόνο το Ευαγγέλιο του Χριστού προσφέρει την αλήθεια της ενανθρώπισης του Θεού, δείχνοντας την απόλυτη αγάπη του προς τον άνθρωπο και την επιθυμία του να απαλλαγεί από την φοβία της θανάτωσης. Ο θάνατος, ως το ύστατο όριο της ανθρώπινης εμπειρίας, μπορεί να νικηθεί μόνο μέσα από την ελπίδα που προέρχεται από την αγαπητική σχέση με τον Χριστό.
Εν κατακλείδι, ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, περιγράφει τη Γέννηση του Χριστού ως το προαιώνιο μυστήριο της πλάσης του ανθρώπου. Η δημιουργία προσφέρει το «απλώς είναι», αλλά αξιολογείται μέσα από την ενανθρώπιση που οδηγεί στον «ευ είναι». Αυτό το γεγονός μας ανανεώνει και μας προσφέρει τη δυνατότητα να γευτούμε τη μακαριότητα και την ευτυχία.