Ο Λαμίν Γιαμάλ κάθισε μπροστά στην κάμερα του CBS και άνοιξε την καρδιά του για τις ατελείωτες συγκρίσεις με τον Λιονέλ Μέσι. Ο 18χρονος μεσοεπιθετικός της Μπαρτσελόνα δεν διστάζει να πει τι σκέφτεται για αυτά που λένε όλοι γύρω του. Και δεν σταματά εκεί, μιλάει και για την καθημερινότητά του που άλλαξε ξαφνικά.
Δεν θέλει να γίνει ο Μέσι
Όταν τον ρωτάνε για τον Λιονέλ Μέσι, ο Γιαμάλ απαντάει κατευθείαν. «Είναι ο καλύτερος στην ιστορία. Και οι δύο ξέρουμε ότι δεν θέλω να γίνω ο Μέσι, και ο Μέσι ξέρει ότι δεν θέλω να γινω εκείνος. Θέλω να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, και αυτό είναι όλο», είπε ο παίκτης της Μπαρτσελόνα. Τελευταία, με τις εμφανίσεις του στο γήπεδο, οι φήμες για τέτοιες συγκρίσεις δυναμώνουν ξανά.
Ο κόσμος τον λατρεύει με τον δικό του τρόπο. Μέσα από τα λόγια του φαίνεται πόσο τον αγκαλιάζουν οι φίλαθλοι. «Μου έχουν πει ότι άρχισαν να βλέπουν ξανά ποδόσφαιρο εξαιτίας μου. Η μητέρα μου τώρα παρακολουθεί όλους τους αγώνες μου. Ο κόσμος εδώ είχε σταματήσει να φορά ποδοσφαιρικές φανέλες στο σχολείο, και τώρα αυτή η τάση έχει επιστρέψει. Ακόμα και οι τουρίστες, εδώ στη Βαρκελώνη, αγοράζουν τη φανέλα της Μπαρτσελόνα με το νούμερο 10 στην πλάτη. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πολλά για τα όσα έχω καταφέρει», πρόσθεσε ο Λαμίν Γιαμάλ.
Η ζωή του σταρ και τα δύσκολα ξεκινήματα
Να γίνεις σταρ στα 18 σου αλλάζει τα πάντα, αλλά εκείνος το βλέπει αλλιώς. Τον ρωτάνε πώς είναι αυτό το τρέξιμο με φλας και κόσμο παντού, και γελάει σχεδόν. «Νομίζω πως είναι το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο, και είναι κάτι που μου το θυμίζει πολύ είναι όταν παίζω στο γήπεδο και οι φίλαθλοι σηκώνονται επειδή εκπλήσσονται από μια ενέργειά μου. Ένα παιδί 18 χρονών σχολάει από το σχολείο και πάει σπίτι. Εγώ πάω στην προπόνηση και τέσσερις παπαράτσι είναι στο σπίτι μου και με ρωτούν για τη ζωή μου. Ανοίγω την τηλεόραση και είμαι στην τηλεόραση. Περπατώ στον δρόμο και βλέπω ένα παιδί να φοράει τη φανέλα μου. Θέλω να βγω για ένα ποτό και δεν μπορώ γιατί ο κόσμος θα με σταματήσει. Πάντως δεν με πειράζει η ζωή σαν σταρ, ειλικρινά! Αντίθετα, μου αρέσει κιόλας», εξήγησε.
Πίσω στο παρελθόν, τα πράγματα δεν ήταν τόσο λαμπερά. Μεγάλωσε σε μια γειτονιά γεμάτη ανασφάλειες, όπου τίποτα δεν ήταν σίγουρο. «Ήταν μια γειτονιά όπου κανείς δεν ήξερε τι θα του συμβεί στη ζωή. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ήξερε αν θα γινόταν ποδοσφαιριστής, αρχιτέκτονας, ζωγράφος ή αν θα έβρισκε μια δουλειά. Βλέπεις τους γονείς σου να δουλεύουν, δεν μπορούν να είναι πάντα μαζί σου και νιώθεις αβεβαιότητα για το τι θα σου συμβεί», θυμήθηκε ο Γιαμάλ για τα παιδικά του χρόνια.
Και για την εθνική Ισπανίας, η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Σκέφτηκε και το Μαρόκο, από όπου κατάγεται, αλλά η καρδιά του πήγε αλλού. «Σκεφτόμουν να παίξω με το Μαρόκο. Εκείνη την εποχή, το Μαρόκο είχε φτάσει στα ημιτελικά του Μουντιάλ, αλλά τη στιγμή της κρίσης, δεν αμφέβαλα ποτέ. Με όλη την αγάπη και τον σεβασμό που έχω για το Μαρόκο, πάντα ήθελα να παίξω στο EURO και στην Ευρώπη. Πιστεύω ότι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο το παρακολουθούν περισσότερο και θεωρώ ότι είναι πιο κοντά στο υψηλότερο διεθνές επίπεδο. Και δόξα τω Θεώ, το κατάφερα. Αυτό με φέρνει επίσης πιο κοντά στο Μουντιάλ, με πιθανότητες να το κερδίσω. Τρέφω μεγάλη αγάπη για το Μαρόκο, γιατί είναι και η δική μου χώρα. Μεγάλωσα όμως στην Ισπανία, που επίσης νιώθω πως είναι η χώρα μου», δήλωσε.