Ο Εβάν Φουρνιέ μίλησε ανοιχτά στο podcast Man to Man Powered by Stoiximan για τη δεύτερη σεζόν του στον Ολυμπιακό. Εκεί βρήκε ξανά την χαρά του μπάσκετ μετά από χρόνια στο ΝΒΑ, και τώρα θέλει να κλείσει την καριέρα του στο ΣΕΦ. Η ζωή στην Ελλάδα τον κέρδισε γρήγορα, με την ομάδα και τους ανθρώπους γύρω του να τον βοηθούν να ριζώσει.
Προσαρμόστηκε εύκολα στο σύστημα του Γιώργου Μπαρτζώκα και στον ελληνικό τρόπο ζωής, ενώ απολαμβάνει την κουλτούρα εδώ. Δεν συγκρίνει τους φιλάθλους της Γαλλίας με τους Έλληνες, αλλά τον εντυπωσιάζει η παθιασμένη ατμόσφαιρα.
###
Η φλόγα του παιχνιδιού και η νέα αρχή στην Ελλάδα
Από τα πρώτα λόγια του, ο Γάλλος γκαρντ εξήγησε πώς ξαναβρήκε το πάθος του. «Νεότερος ήμουν πραγματικά συναισθηματικός στο γήπεδο. Έπαιζα πολύ με συναίσθημα. Ίσως υπερβολικά πολύ… Παίζοντας στο ΝΒΑ, είναι πάρα πολλά τα παιχνίδια για να το κάνεις αυτό. Θα “συντριβείς”, θα έχεις τρελά σκαμπανεβάσματα επειδή βιώνεις και αποδέχεσαι αυτά τα συναισθήματα.
Και παρόλο που τώρα είμαι πιο στωικός, το πάθος εδώ μου επέτρεψε να επιστρέψω σε αυτό. Ένιωσα υπέροχα να παίζω με αυτή τη “φλόγα” και αυτή την ενέργεια… Αυτό μου έλειπε. Χαίρομαι πραγματικά που εδώ μπόρεσα να νιώσω ξανά ζωντανός!».
Η μετάβαση από τις ΗΠΑ στην Αθήνα δεν ήταν εύκολη, αλλά πέρασε γρήγορα. «Ήταν προφανώς μια μεγάλη αλλαγή το να αφήσω τις ΗΠΑ, το ΝΒΑ, έχοντας περάσει εκεί σχεδόν όλη την επαγγελματική καριέρα μου, για 12 σεζόν. Πριν από τη μετακόμισή μας εδώ, δεν είχαμε έρθει ποτέ στην Ελλάδα, επομένως δεν ξέραμε τι να περιμένουμε.
Έχουμε δύο παιδιά, οπότε είναι μια μεγάλη αλλαγή για την οικογένειά μας, για μένα, για την καριέρα μου και τα όλα τα άλλα. Ήρθαμε χωρίς προσδοκίες και προφανώς μας φέρθηκαν εξαιρετικά καλά οι άνθρωποι, ο σύλλογος, όλοι. Όλοι προσπάθησαν και έκαναν σαφώς μια προσπάθεια να μας κάνουν να αισθανθούμε καλά και είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες γι’ αυτό».
###
Ο Μπαρτζώκας, η οικογένεια και η σύγκριση με το ΝΒΑ
Για την επέκταση του συμβολαίου του, ο 33χρονος είπε ξεκάθαρα ότι δεν δίστασε. «Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη. Μετά το τέλος της σεζόν, ο ατζέντης μου και η ομάδα είχαν μια συνάντηση και εξέτασαν το ενδεχόμενο. Εδώ είναι που θέλω να βρίσκομαι.
Θέλω να τελειώσω την καριέρα μου εδώ. Δεν ξέρω πόσα χρόνια μου απομένουν, όμως εδώ θέλω να μείνω. Αυτό είναι το σπίτι μου τώρα. Έτσι, η απόφαση ήταν πολύ εύκολη».
Ο προπονητής του τον εντυπωσιάζει με την προσέγγισή του. «Έχω παίξει για πολλούς διαφορετικούς προπονητές, πολλές διαφορετικές φιλοσοφίες και είμαι σε θέση να προσαρμοστώ σχεδόν σε όλα… Ο κόουτς Μπαρτζώκας είναι mastermind! Επιθετικά είναι εξαιρετικά έξυπνος. Ο τρόπος που σκέφτεται το παιχνίδι και η προσέγγισή του είναι εξαιρετική.
Θέλω να πω ότι είναι προσανατολισμένος στην ομάδα, το οποίο ήταν μεγάλη διαφορά από το να έρχεσαι από τη Νέα Υόρκη, όπου υπήρχε πολύ παιχνίδι “απομόνωσης”. Δίνεις στον καλύτερο παίκτη σου τη μπάλα ανά πάσα στιγμή και έχεις σουτέρ να τον περιτριγυρίζουν και αυτό εδώ ήταν αναζωογονητικό… Ήταν πολύ εύκολη η μετάβαση».
Δεν βλέπει τον εαυτό του ως μέντορα στους νεότερους. «Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως μέντορα. Δεν έχω ούτε εγώ κάποιο πρότυπο. Είμαι παίκτης μπάσκετ. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου μέντορα για κανέναν. Αν, φυσικά, υπάρχει ένας παίκτης ή ένας νεότερος παίκτης που θέλει να μάθει και να κάνει ερωτήσεις και είναι περίεργος για τα πράγματα, τότε ευχαρίστως θα έδινα τη συμβουλή μου.
Αλλά δεν είμαι από αυτούς που λένε “αυτό έκανα, αυτός είμαι εγώ και θα με ακούσεις”. Είναι σπουδαίο να είσαι ηγέτης απλώς επειδή σε παρατηρήσουν».
Οι Έλληνες οπαδοί τον συγκινούν με την έντασή τους. «Δεν μπορείς να το συγκρίνεις… Οι Έλληνες φίλαθλοι είναι παθιασμένοι! Δεν λέω ότι στη Γαλλία δεν έχουμε οπαδούς, αλλά δεν είναι το ίδιο, φίλε. Εδώ η ομάδα αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου. Είναι σαν… Είναι σαν οικογένεια, σαν τρόπος ζωής.
Μιλούσα με τον Μους (σ.σ.: Φαλ) το καλοκαίρι, επειδή παρακολουθούσαμε το Ευρωμπάσκετ και το πώς συμμετείχαν οι Έλληνες φίλαθλοι και τι σήμαινε γι’ αυτούς να κερδίσουν αυτό το μετάλλιο. Ο Μους κι εγώ πήραμε δύο μετάλλια μαζί, δύο ασημένια, ένα ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και ένα στο Ευρωμπάσκετ 2022. Και η αντίδραση των οπαδών μας, όταν πήραμε τα μετάλλια, ήταν εντελώς διαφορετική».
Το φαγητό εδώ τον κέρδισε εντελώς, όπως και η κουλτούρα. «Όταν μετακομίζεις σε μια χώρα, πρέπει να αγκαλιάσεις την κουλτούρα, τους ανθρώπους… Το φαγητό είναι σίγουρα ένας τρόπος για να γνωρίσεις τους ανθρώπους. Το φαγητό είναι σπουδαίο γιατί μπορείς να το μοιραστείς και λέει πολλά για την κουλτούρα.
Το ελληνικό φαγητό είναι, είναι… Πώς μπορώ να το πω αυτό στα αγγλικά; Σε εκπληρώνει! Είναι δοτικό. Δεν είναι το πιο εκλεπτυσμένο φαγητό, όπως αυτό που έχουμε σε κάποια μέρη, όπως στη Γαλλία, αλλά υπάρχει πολλή αγάπη στο φαγητό στην Ελλάδα και αυτό αντικατοπτρίζει πολύ καλά το πώς είναι οι Έλληνες».
Με τον Νάν και τον Χουάντσο, αντίπαλους πέρυσι, υπάρχει σεβασμός. «Οι παίκτες έχουμε σεβασμό ο ένας για τον άλλον και απλώς αγωνιζόμασταν. Η ένταση ανέβηκε έξω από τα αποδυτήρια. Στο γήπεδο παίζουμε για τη νίκη, δεν υπάρχει καμία φιλία, όμως όταν όλα τελειώνουν, ακόμα κι αν δεν συμπαθείς κάποιον, τελειώνει.
Λες συγχαρητήρια, οτιδήποτε, ή “τα λέμε την επόμενη φορά”… Δεν είμαστε εδώ για να γίνουμε κολλητοί. Δεν πειράζει. Είναι απολύτως εντάξει, αλλά δεν νομίζω ότι υπήρξε κάτι τρελό πέρυσι από την πλευρά των παικτών».
Βλέπει το μέλλον της Ευρωλίγκας φωτεινό. «Υπάρχουν όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι σταρ στο παιχνίδι και όλο και περισσότερος κόσμος παρακολουθεί τα Ευρωμπάσκετ και τις διοργανώσεις της FIBA και στις Η.Π.Α…. Το πρώτο μου Ευρωμπάσκετ ήταν το 2015 και ο κόσμος εκεί δεν έδινε τότε δεκάρα!
Υπάρχει μια μεγαλύτερη δεξαμενή ανθρώπων που ενδιαφέρονται για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, υπάρχουν πιθανώς περισσότερα χρήματα για τις ομάδες και οι Αμερικανοί παίκτες κοιτάζουν την Ευρωλίγκα λίγο περισσότερο…
Τα μεγάλα ονόματα που έρχονται στην Ευρωλίγκα προσελκύουν άλλα μεγάλα ονόματα και νομίζω ότι θα αρχίσετε να βλέπετε όλο και περισσότερους έμπειρους παίκτες του ΝΒΑ, που αξιοπρόσεκτες καριέρες στο ΝΒΑ, να έρχονται».
