Οι σχέσεις μεταξύ Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας κουβαλάνε ακόμα τα σημάδια από αιώνες ανακατωσούρας, θεολογικές διαφορές και βαθιές παραδόσεις που ξεκίνησαν μετά το Μεγάλο Σχίσμα του 1054. Τελευταία, όμως, βλέπουμε μια σταθερή κίνηση προς τα μπρος, με επίσημους διαλόγους, κοινές ανακοινώσεις και δράσεις συνεργασίας. Αυτό το κλίμα αλλάζει σιγά σιγά το τοπίο.

Κοινά μέτωπα απέναντι σε σύγχρονες προκλήσεις

Η καθημερινότητα με τις κοινωνικές δυσκολίες και τις παγκόσμιες κρίσεις ωθεί τις δύο Εκκλησίες να στέκονται μαζί σε θέματα όπως η φτώχεια, η μετανάστευση, η αξιοπρέπεια του ανθρώπου και η ειρήνη. Αυτή η κοινή στάση σε κοινωνικά ζητήματα δείχνει ότι, παρόλο που υπάρχουν δογματικές διαφορές, υπάρχει χώρος για πραγματική δουλειά μαζί. Οι Εκκλησίες ενώνουν δυνάμεις εκεί που χρειάζεται.

Βήματα προς ανοιχτό διάλογο

Και οι δύο πλευρές, από το Βατικανό μέχρι τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία, ψάχνουν τρόπους για πιο ανοιχτή επαφή, με συναντήσεις κορυφής και θεσμούς διαλόγου. Πρόσφατες δηλώσεις από τους ηγέτες και κοινές κινήσεις σε διεθνή fora δείχνουν μια αργή πορεία προς καλύτερη κατανόηση. Η ιστορική απόσταση γεφυρώνεται βήμα βήμα, χωρίς βιασύνη.

Δεν μιλάμε για πλήρη ενότητα αύριο, αλλά η τάση για ειρηνική συνύπαρξη και αλληλοσεβασμό μεγαλώνει. Σε θέματα που αφορούν την κοινωνία σήμερα, η συνεργασία γίνεται πιο εμφανής. Ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει, λιγότερο με συγκρούσεις και περισσότερο με διάθεση για κοινό βηματισμό.