Σήμερα, 17 Νοεμβρίου, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας. Η Εριέττα Κούρκουλου μοιράστηκε μια βαθιά προσωπική ιστορία στον λογαριασμό της στο Instagram. Ο γιος της, ο Λέων Βασιλειάδης, γεννήθηκε πρόωρα πέρυσι τον Δεκέμβριο, και εκείνη περιγράφει τα δραματικά λεπτά εκείνων των ημερών.
Ξαφνικά, στα 34 εβδομάδες κύησης, μπήκε σε πρόωρο τοκετό η Εριέττα, μόλις τρεις ώρες πριν φύγει για ταξίδι στο εξωτερικό – σαν να την έσωσε η τύχη, ή κάτι παραπάνω. Το μωρό ήρθε στον κόσμο μαγικά, αλλά αμέσως μεταφέρθηκε στη ΜΕΝΝ, ενώ η μητέρα κατέληξε στο χειρουργείο από αιμορραγία. Εκείνο το βράδυ, εξαντλημένη εντελώς, λιποθύμησε από την κούραση και το σοκ.
Η άδεια αγκαλιά και η στήριξη που έκανε τη διαφορά
Το πρωί μετά, ξύπνησε σε δωμάτιο γεμάτο μπαλόνια και μηνύματα συγχαρητηρίων από φίλους. Μα η αγκαλιά της παρέμενε άδεια, χωρίς το παιδί της κοντά. Χωρίς τον άντρα της, τον Βύρωνα Βασιλειάδη, και τον νεογνολόγο Γιώργο Μαυρογιώργο, που την κράτησαν από το χέρι σε όλη τη διαδρομή στην κλινική, τα πράγματα θα ήταν χειρότερα.
Τελικά, η οικογένεια πήγε σπίτι μετά από τρεις μόλις μέρες – από τους τυχερούς, λένε. Όμως το σημάδι έμεινε, και η Εριέττα σκέφτεται τώρα τους γονείς που γυρίζουν με άδεια χέρια, περιμένοντας μήνες για να αγκαλιάσουν τα μωρά τους στην ΜΕΝΝ, ή χειρότερα, αυτούς που χάνουν τα παιδιά τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η δύναμη που χρειάζεται είναι αδιανόητη.
Η υπόσχεση για καλύτερες συνθήκες στην Ελλάδα
Η Εριέττα, μητέρα δύο αγοριών πια, νιώθει την ανάγκη να κάνει κάτι παραπάνω. Σε μια χώρα όπου οι συνθήκες για πρόωρα μωρά συχνά αφήνουν πολλά να ζητηθούν, υπόσχεται να πιέσει για αλλαγές. Οι γονείς, οι γιατροί και οι νοσηλευτές πρέπει να το απαιτήσουν μαζί, λέει.
«Παγκόσμια ημέρα προωρότητας σήμερα και μόλις 11 μήνες μετά την άφιξη του δικού μας πρόωρου θαύματος. Όλα ξεκίνησαν με μια εισαγωγή στο μητέρα στις 34 εβδομάδες, τρεις ώρες πριν απογειωθούμε για εξωτερικό από καθαρή τύχη και ίσως την προστασία των αγγέλων που μας προστατεύουν.
Η αισιοδοξία και η χαρά που το μωρό μας θα γεννιόταν Τοξότης και θα έκανε μαζί μας Χριστούγεννα (η αγαπημένη μου περίοδος) αντικαταστάθηκε γρήγορα από ένα αίσθημα κενού που δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο. Μόλις λίγα λεπτά μετά την μαγική του άφιξη στον κόσμο το μωρό μας έπρεπε να μεταφερθεί στην ΜΕΝΝ και εγώ την ίδια στιγμή στο χειρουργείο λόγω αιμορραγίας. Εκείνο το βράδυ ήμουν τόσο εξαντλημένη που έπεσα λιπόθυμη.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα σε ένα δωμάτιο γεμάτο μπαλόνια και ευχετήριες κάρτες. Άνοιξα το κινητό μου και είδα δεκάδες μηνύματα από αγαπημένους μου ανθρώπους που μας εύχονταν συγχαρητήρια. Όμως η αγκαλιά μου ήταν άδεια. Εάν δεν ήταν ο Βύρωνας και ο νεογνολόγος μας Γιώργος Μαυρογιώργος που μας κράτησε κυριολεκτικά και μεταφορικά το χέρι με τον πιο όμορφο και αληθινό τρόπο καθ’ όλη την διάρκεια της διαμονής του Λέοντα στην ΜΕΝΝ, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Εμείς είμασταν από τους τυχερούς, όμως παρόλο που η δική μας περιπέτεια τελείωσε σε τρεις ημέρες, άφησε το στίγμα της. Μπορώ μόνο να φαντάστου τι αισθάνονται οι γονείς που γυρίζουν με άδεια χέρια στο σπίτι. Που περιμένουν το επισκεπτήριο μήνες ολόκληρους για να τους «επιτραπεί» να ακουμπήσουν τα ίδια τους τα μωρά. Οι γονείς που σε κάποιες περιπτώσεις δεν καταφέρνουν να φέρουν ποτέ το παιδί τους στο σπίτι, ή φέρνουν το ένα από τα δύο και παραδίδουν το αδερφάκι του στους αγγέλους. Δεν υπάρχουν λόγια για την δύναμη που χρειάζεται για να αντέξουν!
Δεν έχω λόγια – Μόνο μια υπόσχεση ότι θα κάνω ότι μπορώ για να βελτιωθούν οι συνθήκες της προωρότητας σε αυτή την χώρα και να γίνουν όλα λίγο πιο ανθρώπινα. Αυτό αξίζει σε κάθε οικογένεια, αλλά επειδή οι υπεύθυνοι σπάνια δίνουν σημασία, είναι στο δικό μας χέρι – των γονέων, των γιατρών και των νοσηλευτών να το απαιτήσουμε!» έγραψε στην ανάρτησή της.
Δείτε την ανάρτηση: