Η Ελλάδα φημίζεται για τις παραλίες και τα νησιά της. Μα η ενδοχώρα κρύβει μέρη ξεχασμένα. Το δάσος της Χαϊντού στην Ροδόπη μοιάζει σαν από άλλον κόσμο, με πυκνά δέντρα και χρώματα που δεν τα βλέπεις εύκολα εδώ.

Κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία, αυτό το δάσος απλώνεται σαν παλιό μυστικό. Υπεραιωνόβιες οξιές στέκονται ψηλά ανάμεσα σε έλατα και πεύκα. Το οικοσύστημα εκεί υποστηρίζει σπάνια φυτά, όπως τον κίτρινο κρίνο της Ροδόπης που φυτρώνει μόνο εδώ και πουθενά αλλού στην Ελλάδα.

Φθινοπωρινά χρώματα και μονοπάτια

Το φθινόπωρο φέρνει αλλαγή στο δάσος. Τα φύλλα πέφτουν και καλύπτουν τα μονοπάτια με χάλκινα χρώματα που λάμπουν στον ήλιο. Οι πλαγιές γίνονται κεχριμπαρένιες, ενώ το φως περνάει μέσα από τα κλαδιά σαν να βάφει τα πάντα σε χρυσό τόνο – μια εικόνα που θυμίζει δάση του βορρά και όχι τα συνηθισμένα μεσογειακά τοπία της χώρας μας.

Στην κορυφή Γυφτόκαστρο φτάνεις τα 1.828 μέτρα ύψος. Οι νότιες πλαγιές φιλοξενούν το κύριο μέρος του δάσους. Και εκεί κοντά, στο Δασικό Χωριό Ξάνθης, στήνουν ξύλινους οικίσκους για όποιον θέλει να μείνει μέσα στη φύση, απλά και χωρίς πολυτέλειες. Η διαδρομή μέσα από τη Χαϊντού μετράει ανάμεσα στις πιο όμορφες πεζοπορικές στην Ελλάδα, με ηρεμία που σε τυλίγει και αίσθηση αρχαίου χώρου που μένει στο μυαλό.

Μια άγρια γωνιά που αντέχει

Αυτό το δάσος μένει από τους τελευταίους ανέγγιχτους χώρους. Η βιοποικιλότητα το κάνει ξεχωριστό, με δέντρα και λουλούδια που επιβιώνουν χάρη στην απομόνωσή του. Όποιος πάει νιώθει τον χρόνο να σταματάει, σαν η γη να κρατάει ακόμα τον παλιό της ρυθμό εκεί στη Ροδόπη – και αυτό, σε μια χώρα γεμάτη τουρίστες, είναι σπάνιο.

Οι υφές των δέντρων αγγίζουν τα μάτια. Η ησυχία βοηθά να χαλαρώσεις. Και το φως το φθινοπωρινό προσθέτει μαγεία.