Σε μια περίοδο όπου η ελληνική διαιτησία βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο έντονων συζητήσεων, οι πρόσφατες αποφάσεις στο ντέρμπι Άρη-Παναθηναϊκού προκαλούν σοβαρά ερωτήματα για την ακεραιότητα του αθλήματος. Οι παρεμβάσεις —ή η απουσία τους— από τους Γερμανούς διαιτητές προκαλούν ανησυχία, ειδικά μετά τις πρόσφατες τοποθετήσεις της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας (ΚΕΔ).

Η «Γερμανική» διαιτησία στο φως των αντιδράσεων

Το παιχνίδι μεταξύ Άρη και Παναθηναϊκού στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ανέδειξε για ακόμη μια φορά τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου, όσον αφορά τη διαιτησία. Επικεφαλής του αγώνα ήταν ο Γερμανός διαιτητής Τσβάιερ, με συμπατριώτη του στο VAR, σε ένα δίδυμο που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις για τις αποφάσεις του.

Συγκεκριμένα, εγείρονται ζητήματα για:

• Ένα ξεκάθαρο πέναλτι που φέρεται να μην καταλογίστηκε υπέρ του Παναθηναϊκού, έπειτα από εικαζόμενο τράβηγμα από τον λαιμό του Ρόουζ στον Γερεμέγεφ.
• Ένα σαφές επιθετικό φάουλ που φέρεται να έγινε στον Τσέριν, λίγο πριν από το γκολ της ισοφάρισης του Άρη, το οποίο επίσης δεν υποδείχθηκε.

Αυτά τα περιστατικά, σύμφωνα με πολλούς παρατηρητές, συνιστούν αλλοίωση του αποτελέσματος και θέτουν υπό αμφισβήτηση την ανεξαρτησία και την αμεροληψία των διεθνών διαιτητών που καλούνται να διευθύνουν τους αγώνες στην Ελλάδα.

Η στάση της ΚΕΔ και οι συνέπειες

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΚΕΔ, με τους Λανουά και Βάλερι στο τιμόνι, είχε προηγουμένως τοποθετηθεί άμεσα για ένα αμφιλεγόμενο πέναλτι στο ντέρμπι της Λεωφόρου, γεγονός που ερμηνεύτηκε από πολλούς ως ένδειξη επιλεκτικής ευαισθησίας. Η απουσία αντίστοιχης αντίδρασης στην περίπτωση του Άρη-Παναθηναϊκού δημιουργεί την εντύπωση ότι «όλα είναι εντάξει» εφόσον δεν θίγεται μια συγκεκριμένη ομάδα.

Ανάλυση: Η επανάληψη τέτοιων περιστατικών, όπου οι διαιτητικές αποφάσεις επηρεάζουν άμεσα την έκβαση των αγώνων, υπονομεύει την αξιοπιστία του ελληνικού πρωταθλήματος. Η διαφάνεια και η συνέπεια στην εφαρμογή των κανονισμών είναι θεμελιώδεις για την εμπιστοσύνη των φιλάθλων και των ομάδων. Η ΚΕΔ, ως αρμόδιο όργανο, οφείλει να διασφαλίζει την ακεραιότητα του ανταγωνισμού, κάτι που στο παρόν συγκείμενο αμφισβητείται έντονα. Η επιλογή διαιτητών όπως ο Τσβάιερ, χαρακτηριζόμενος ως “ελίτ”, δεν είναι εγγύηση για την αποφυγή λαθών που βαραίνουν το αποτέλεσμα.

Ιστορικό πλαίσιο και προηγούμενα παραδείγματα

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική διαιτησία βρίσκεται στο μικροσκόπιο. Η προσφυγή σε ξένους διαιτητές προέκυψε ακριβώς λόγω της δυσπιστίας προς την εγχώρια διαιτητική κοινότητα, με στόχο την εξασφάλιση μεγαλύτερης αντικειμενικότητας. Ωστόσο, όπως δείχνουν τα πρόσφατα γεγονότα, η επιλογή αυτή δεν έχει αποτρέψει τις αμφισβητήσεις.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του διαιτητή Αϊτέκιν, ο οποίος, σε αντίθεση με το γερμανικό δίδυμο, δύσκολα αναμένεται να κληθεί ξανά στο ελληνικό πρωτάθλημα, λόγω προηγούμενων αμφιλεγόμενων αποφάσεων. Αυτό υποδηλώνει μια τάση όπου οι «προτιμητέοι» διαιτητές, ανεξαρτήτως επιδόσεων, ενδέχεται να λαμβάνουν επαναλαμβανόμενους ορισμούς.

Ανάλυση: Η κριτική προς τη διαιτησία δεν αποτελεί απλά μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Παγκοσμίως, η εισαγωγή του VAR είχε ως στόχο την ελαχιστοποίηση των διαιτητικών λαθών. Ωστόσο, η αποτελεσματική εφαρμογή του εξαρτάται από την εκπαίδευση, την συνέπεια στην εφαρμογή των πρωτοκόλλων και την ανεξαρτησία των αποφάσεων. Στην περίπτωση του ελληνικού ποδοσφαίρου, η απουσία ξεκάθαρων εξηγήσεων για τις αποφάσεις του VAR και η φαινομενική μη παρέμβαση σε κρίσιμες φάσεις, επιτείνει το πρόβλημα της αξιοπιστίας. Η διαχείριση της διαιτησίας στην Ελλάδα απαιτεί ριζικές αλλαγές και διαρκή αξιολόγηση, ώστε να μη διαιωνίζονται οι σκιές πάνω από το δημοφιλέστερο άθλημα της χώρας.