Η νυχτερινή διασκέδαση στην Ελλάδα χρειάζεται αναθεώρηση, σύμφωνα με τον Γιώργο Νταλάρα, που τονίζει τη διαφορά μεταξύ τέχνης και μαζικής ψυχαγωγίας.

Η κρίση της νυχτερινής ζωής και η πολιτισμική διάσταση

Γιώργος Νταλάρας σχολιάζει ανοικτά τη σύγχρονη μορφή της διασκέδασης στα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας και όχι μόνο, επισημαίνοντας πως το υφιστάμενο μοντέλο δεν ευνοεί την ουσιαστική πολιτιστική έκφραση. «Η παράδοση να βγαίνει ο κόσμος και να καταναλώνει αλόγιστα αλκοόλ μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες δεν συνάδει με τη στήριξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της αισθητικής», αναφέρει χαρακτηριστικά. Η απορία του για το πώς κάποιος μπορεί να εργάζεται τη μέρα μετά από τέτοια βραδινή ζωή προκαλεί σκέψεις για τον τρόπο που ζούμε και ψυχαγωγούμαστε.

Η αντίθεση ανάμεσα σε μεγάλους συνθέτες και τη σύγχρονη νύχτα

Ο Νταλάρας φέρνει στο προσκήνιο μια σημαντική σύγκριση με εξέχοντες προσωπικότητες της ελληνικής μουσικής, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις. Αναρωτιέται ρητορικά «είδατε ποτέ τους να εργάζονται σε μπουζούκια μέχρι τις 6:30 το πρωί;» υπογραμμίζοντας πως η δημιουργία μεγάλης τέχνης απαιτεί διαφορετική προσέγγιση και χρόνο. Αυτή η αντίθεση εκφράζει το χάσμα μεταξύ της υψηλής τέχνης και της μαζικής νυχτερινής ψυχαγωγίας, ειδικά στα σύγχρονα μουσικά σχήματα σε νυχτερινά κέντρα.

Αναγνώριση φωνών και ευθύνη του καλλιτέχνη

Παρά την κριτική του, ο σπουδαίος τραγουδιστής αναγνωρίζει το ταλέντο πολλών νέων ερμηνευτών στον χώρο των νυχτερινών συναυλιών. «Υπάρχουν πραγματικά εξαιρετικές φωνές που αξίζουν προσοχή», δηλώνει, επισημαίνοντας όμως πως η ουσία της καλλιτεχνικής παρουσίας δεν βρίσκεται μόνο στο ταλέντο αλλά και στην κοινωνική και ηθική ευθύνη που φέρει κάθε δημιουργός απέναντι στο κοινό και στον πολιτισμό.