Η Ματθίλδη Μαγγίρα, σε μια συνέντευξη που άγγιξε ευαίσθητες χορδές, μίλησε για την απώλεια της μητέρας της και το δύσκολο ταξίδι της άνοιας.

Ο Θάνατος της Μητέρας και το Ταξίδι της Άνοιας

Ερωτηθείσα για τη μεγαλύτερη πληγή της, η ηθοποιός και παρουσιάστρια δεν δίστασε να αναφερθεί στον θάνατο της μητέρας της πριν από τρία χρόνια. «Ήταν ένα ταξίδι που στην ουσία μας προετοίμασε όλους», δήλωσε χαρακτηριστικά, εξηγώντας πως η σταδιακή είσοδος της μητέρας της στην άνοια οδήγησε σε μια μορφή πένθους πριν από το φυσικό τέλος. «Δηλαδή, την πένθησα τη μαμά μου πριν φύγει το σώμα της!».

Η Απελευθέρωση του Πνεύματος

Η στιγμή του φυσικού θανάτου, αν και οδυνηρή, συνοδεύτηκε από μια αίσθηση απελευθέρωσης. Η Ματθίλδη Μαγγίρα περιέγραψε τη μητέρα της ως έναν «σκελετό με πέτσα, σαν φάντασμα», που δεν επικοινωνούσε πια. «Θεώρησα ότι λυτρώθηκε, ελευθερώθηκε», είπε, τονίζοντας πως ο πόνος της απώλειας δεν έπαψε, αλλά δεν ήταν κάτι ξαφνικό.

Η αντιμετώπιση της άνοιας ήταν ένα ιδιαίτερα δύσκολο «ταξίδι», όπως το χαρακτήρισε. «Είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο «ταξίδι» γιατί βλέπεις έναν άνθρωπο που τον ξέρεις καλά και τον αγαπάς πολύ να μη σε αναγνωρίζει καν κάποιες στιγμές».

Η Επικοινωνία Μέσα από το “Παιχνίδι”

Παρόλα αυτά, η Ματθίλδη Μαγγίρα βρήκε έναν τρόπο επικοινωνίας. «Τη μαμά μου την έβλεπα πλέον σαν να ήταν ένα δίχρονο παιδάκι. Έτσι την αντιμετώπιζα». Περιέγραψε ένα περιστατικό όπου καθάριζε και η μητέρα της, νομίζοντας πως είναι καινούργια στο σπίτι, τη ρώτησε πότε έπιασε δουλειά και πώς της φαίνεται. «Της έλεγα: Σήμερα… μου φαίνεται πάρα πολύ ωραία. Έπαιζα… το έργο της».

Αυτή η προσέγγιση, το να μην αναιρεί την πραγματικότητα στην οποία βρισκόταν η μητέρα της, ήταν μια μορφή επικοινωνίας. «Δεν το αναιρούσα για να θυμώνει ή να νιώθει ότι δεν την καταλαβαίνω. Δηλαδή, ακόμα κι αυτό που έκανα είναι μία μορφή επικοινωνίας. Της το έδινα».