Στις 22 Δεκεμβρίου 1882, μέσα σε ένα απλό διαμέρισμα στο Μανχάταν, άναψε για πρώτη φορά ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με ηλεκτρικό φως. Δεν υπήρχαν φλόγες ή κεριά εκείνη τη νύχτα, μόνο μικρές λάμπες που άλλαζαν το παιχνίδι. Η Αμερική τότε βρισκόταν σε φάση μετάβασης, όπου ο ηλεκτρισμός έμοιαζε με μακρινό όνειρο για τα περισσότερα σπίτια.

Η ιδέα πίσω από το φωτεινό δέντρο

Ο Τόμας Έντισον έστηνε επιδείξεις στο εργαστήριό του στο Menlo Park από τα τέλη του 1870, δείχνοντας πώς το ηλεκτρικό φως μπαίνει στη ζωή των ανθρώπων. Οι γιορτές γίνονταν η τέλεια ευκαιρία να το παρουσιάσει σαν κάτι ζεστό και οικείο, όχι μόνο εργοστασιακό. Αλλά αυτή τη φορά, ο Έντισον δεν έκανε μόνος του το βήμα – ο Έντουαρντ Χ. Τζόνσον, στενός συνεργάτης και στέλεχος της Edison Electric Light Company, στόλισε το δέντρο στο σπίτι του.

Έβαλε περίπου ογδόντα χειροποίητους μικρούς λαμπτήρες, βαμμένους σε κόκκινο, λευκό και μπλε. Τοποθέτησε το δέντρο σε βάση που γυρίζει, και τα φώτα άναβαν εναλλάξ, σαν χορός. Κάθε επισκέπτης έμενε με το στόμα ανοιχτό μπροστά σε αυτό το θέαμα.

Από την επικίνδυνη παράδοση στην ασφάλεια

Μέχρι τότε, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα φώτιζαν με κεριά, που συχνά προκαλούσαν πυρκαγιές, ειδικά στις πολυσύχναστές πόλεις. Το ηλεκτρικό φως έφερνε λιγότερο κίνδυνο και άλλαζε τις παλιές συνήθειες. Οι εφημερίδες της εποχής το περιέγραψαν σαν μαγικό, αλλά πολλοί το έβλεπαν σαν πολυτέλεια για λίγους.

Το κόστος και η έλλειψη δικτύων το κρατούσαν μακριά από τα απλά σπίτια. Χρειάστηκαν χρόνια μέχρι να γίνει προσιτό. Στις αρχές του 20ού αιώνα, βγήκαν τα πρώτα εμπορικά σετ λαμπτήρων, και με την επέκταση των ηλεκτρικών γραμμών, μπήκε σε κάθε γωνιά.

Εκείνο το δέντρο του 1882 δεν γύρισε τον κόσμο ανάποδα αμέσως. Έδειξε όμως πώς η τεχνολογία μπαίνει σιγά σιγά στις ιδιωτικές στιγμές, όπως οι γιορτές. Από τότε, το ηλεκτρικό φως έγινε μέρος των παραδόσεων, χωρίς επιστροφή.