Μια 25χρονη γυναίκα αγωνίζεται για τη ζωή της στο Ιράν. Η Goli Kouhkan κρατείται εδώ και επτά χρόνια στη φυλακή του Γκοργκάν, περιμένοντας εκτέλεση για τον θάνατο του συζύγου της. Συνέβη όταν εκείνη, μόλις 18 ετών, προσπάθησε να σώσει τον πεντάχρονο γιο της από τα χτυπήματα του πατέρα του, και τώρα η σωτηρία της εξαρτάται από 10 δισεκατομμύρια ριάλ – γύρω στα 80.000 λίρες – που πρέπει να πληρωθούν μέχρι τον Δεκέμβριο για να ακυρωθεί η qisas, η τιμωρία της ανταπόδοσης.
Η εγκλωβισμένη ζωή σε μειονότητα
Η Kouhkan γεννήθηκε στην κοινότητα των Μπαλούχ, εκεί όπου η φτώχεια και ο αποκλεισμός κάνουν τα κορίτσια στόχους από νωρίς. Παντρεύτηκε τον ξάδελφό της στα 12 της, έμεινε έγκυος στα 13, και από τότε η καθημερινότητά της γέμισε με ξυλοδαρμούς και φόβο, χωρίς καμιά διέξοδο από το σπίτι εκείνου. Η οικογένειά της, χωρίς επίσημα χαρτιά, την άφησε εκτεθειμένη σε ένα σύστημα που αγνοεί τέτοιες καταστάσεις, και όταν κάποια στιγμή ζήτησε βοήθεια στο πατρικό της, ο πατέρας της την απέκλεισε με σκληρά λόγια, προτιμώντας την «τιμή» από την ασφάλειά της.
Εκείνη τη μοιραία μέρα, είδε τον άντρα της να ξυλοκοπεί άγρια το παιδί τους και κάλεσε συγγενή για υποστήριξη. Ακολούθησε συγκέντρωση και πάλη, που κατέληξε στον θάνατο του συζύγου. Δεν προσπάθησε να κρυφτεί: φώναξε ασθενοφόρο και ειδοποίησε την αστυνομία, εξηγώντας ακριβώς τι έγινε, παρόλο που η ανάκριση την πίεσε να υπογράψει ομολογία χωρίς δικηγόρο και χωρίς να ξέρει γράμματα. Τώρα, ακόμα κι αν μαζευτούν τα χρήματα, θα την διώξουν από την πόλη και θα της απαγορεύσουν να δει τον γιο της, που μένει με τους παππούδες από την πλευρά του πατέρα.
Πόσες γυναίκες πρέπει να περάσουν από αυτή την κόλαση πριν αλλάξει κάτι;
Παρόμοιες τραγωδίες στο Ιράν
Η ιστορία της δεν στέκεται μόνη της, καθώς παρόμοιες υποθέσεις επαναλαμβάνονται σε γυναίκες από παρόμοιο υπόβαθρο. Η Samira Sabzian Fard οδηγήθηκε στην εκτέλεση το 2023, μετά από παιδικό γάμο και χρόνια βίας, όπως αναφέρει αναφορά της Amnesty International. Η Fatemeh Salbehi, 17 ετών το 2008, συνελήφθη για τον θάνατο του μεγαλύτερου σε ηλικία άντρα της και εκτελέστηκε παρόλο που ακύρωσε την ομολογία της, χωρίς νομική βοήθεια. Η Zeinab Sekaanvand, παντρεμένη στα 15, κατηγορήθηκε στα 17 για φόνο, ισχυριζόμενη κακοποίηση από σύζυγο και κουνιάδο, αλλά το δικαστήριο την αγνόησε και προχώρησε στην ποινή.
Στο Ιράν, οι παιδικοί γάμοι παραμένουν συνηθισμένοι σε φτωχές και μειονοτικές ομάδες, στερώντας βασικά δικαιώματα από χιλιάδες κορίτσια κάθε χρόνο. Αυτές οι γυναίκες, παγιδευμένες σε κύκλους βίας, συχνά καταλήγουν κατηγορούμενες όταν η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό τους, με το νομικό σύστημα να μην λαμβάνει υπόψη την προηγούμενη κακοποίηση ή την έλλειψη επιλογών. Φαίνεται πιθανό ότι χωρίς διεθνή πίεση, τέτοιες εκτελέσεις θα συνεχιστούν, αφήνοντας πίσω ορφανά παιδιά και σπασμένες οικογένειες. Ο χρόνος πιέζει για την Kouhkan, και η ελπίδα κρέμεται από μια λεπτή κλωστή – ίσως κάποια καμπάνια συγκέντρωσης να αλλάξει την πορεία.
Η υπόθεσή της φωτίζει βαθύτερα προβλήματα ισότητας και δικαιοσύνης.