Έξι χρόνια μετά τον σοβαρό τραυματισμό της από αδέσποτη σφαίρα, η υπόθεση της μικρής Αλεξίας από τη Θήβα παραμένει ένα σύμβολο τόσο της ανθρώπινης δύναμης όσο και των παθογενειών στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης. Η μητέρα της, Νικολέτα Σαμαρτζή, μίλησε πρόσφατα στην ΕΡΤ, αναδεικνύοντας την αξιοθαύμαστη πρόοδο της κόρης της παρά τις αντιξοότητες, αλλά και την οργή της για την έλλειψη πραγματικής δικαίωσης.
Η μάχη της Αλεξίας: Από την κλίνη στην παρέλαση
Το Πάσχα του 2019, μια αδέσποτη σφαίρα έπληξε την τότε ανήλικη Αλεξία, προκαλώντας της σοβαρές εγκεφαλικές κακώσεις. Έκτοτε, το κορίτσι δίνει έναν καθημερινό αγώνα για αποκατάσταση, με συνεχή φυσικοθεραπεία και εντατική υποστήριξη. Παρά τις αρχικές δυσοίωνες προβλέψεις των γιατρών, οι οποίοι εξέφραζαν αμφιβολίες για την πλήρη ανάκτηση της κινητικότητάς της, η Αλεξία σημειώνει εντυπωσιακή πρόοδο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συμμετοχή της στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, όπου κράτησε τη σημαία – μια στιγμή που, όπως τόνισε η μητέρα της, «το ήθελε πάρα πολύ και το κατάφερε».
Αυτή η εξέλιξη υπογραμμίζει την αστείρευτη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης, ειδικά σε νεαρές ηλικίες, όπου η πλαστικότητα του εγκεφάλου μπορεί να οδηγήσει σε αναπάντεγχες βελτιώσεις, ενάντια σε ιατρικά προγνωστικά.
Ο δράστης και η αίσθηση αδικίας
Η ιστορία της Αλεξίας δεν αφορά μόνο την ιατρική της πορεία, αλλά και την απονομή δικαιοσύνης. Ο δράστης του πυροβολισμού, ο οποίος καταδικάστηκε για τον τραυματισμό της, βρίσκεται ελεύθερος, έχοντας λάβει τετραετή αναστολή της ποινής του. Επιπλέον, του επιβλήθηκε πρόστιμο 1.400 ευρώ προς το κράτος. Η μητέρα της Αλεξίας εξέφρασε την έντονη αγανάκτησή της, τονίζοντας ότι ο δράστης «δεν έχει ζητήσει ποτέ συγγνώμη» και δεν έχει εκτίσει ούτε μία ημέρα φυλάκισης. Τον χαρακτήρισε μάλιστα «τέρας».
Η αποζημίωση που παραμένει ανεφάρμοστη
Πέρα από την ποινική διάσταση, υφίσταται και η αστική. Το δικαστήριο έχει επιδικάσει αποζημίωση στην οικογένεια της Αλεξίας για την κάλυψη των τεράστιων ιατρικών και θεραπευτικών εξόδων. Ωστόσο, η Νικολέτα Σαμαρτζή αποκάλυψε ότι καμία καταβολή δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα. Επικαλούμενος οικονομική αδυναμία και δηλώνοντας ότι έχει μεταβιβάσει την περιουσία του σε μέλη της οικογένειάς του, ο καταδικασθείς αποφεύγει την εκτέλεση της απόφασης. Αυτή η κατάσταση, όπως περιγράφει η μητέρα, συνιστά μία «τραγική κατάσταση» που αναδεικνύει τις αδυναμίες του συστήματος να διασφαλίσει την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων και να προστατεύσει τα θύματα.
Analysis: Το ζήτημα της μη καταβολής αποζημιώσεων από καταδικασμένους, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις σοβαρής σωματικής βλάβης, αποτελεί ένα επαναλαμβανόμενο πρόβλημα στο ελληνικό νομικό πλαίσιο. Συχνά, η διασφάλιση της είσπραξης τέτοιων ποσών είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς απαιτείται εκτενής διαδικασία αναζήτησης περιουσίας, η οποία μπορεί να έχει “αποψιλωθεί” από τον οφειλέτη.
Ευρύτερες επιπτώσεις και κοινωνικό μήνυμα
Η υπόθεση της Αλεξίας δεν είναι μόνο μια προσωπική τραγωδία, αλλά και μια υπενθύμιση του κινδύνου από την απρόσεκτη χρήση όπλων και των κοινωνικών επιπτώσεων που μπορεί να έχει. Οι αδέσποτες σφαίρες, συχνά από πανηγυρικούς πυροβολισμούς, αποτελούν μια διαχρονική απειλή, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των αρχών. Η ικανότητα επιβολής των νόμων και η αποτελεσματικότητα των νομικών μηχανισμών για την προστασία των θυμάτων απαιτούν συνεχή επανεξέταση και βελτίωση.
Analysis: Η νομοθεσία περί οπλοκατοχής και χρήσης στην Ελλάδα είναι αυστηρή, ωστόσο η ανεξέλεγκτη χρήση πυροβόλων όπλων σε συγκεκριμένες εκδηλώσεις εξακολουθεί να προκαλεί τραυματισμούς και θανάτους. Η υπόθεση της Αλεξίας αναδεικνύει την ανάγκη για εντατικότερη εφαρμογή των υφιστάμενων νόμων και για αυστηρότερες κυρώσεις, όχι μόνο στην επιβολή, αλλά και στην εκτέλεσή τους, ώστε να λειτουργούν αποτρεπτικά.
Η Αλεξία συνεχίζει τον δύσκολο δρόμο της, γεμάτη πείσμα και με την αμέριστη υποστήριξη της μητέρας της, αποτελώντας ένα παράδειγμα αντοχής και ελπίδας, αλλά και μια διαρκή υπενθύμιση των κενών που πρέπει να καλυφθούν στο πεδίο της δικαιοσύνης.