Η Γαλλία βρίσκεται στο χείλος μιας πρωτοφανούς κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής, με τα συνδικάτα να ηγούνται μιας πανεθνικής απεργίας που αναμένεται να παραλύσει τη χώρα.

Η Κοινωνική Έκρηξη και η Πανεθνική Κινητοποίηση

Η Γαλλία βιώνει μια περίοδο έντονης κοινωνικής δυσαρέσκειας, η οποία κορυφώνεται σήμερα με μια από τις μεγαλύτερες πανεθνικές απεργίες των τελευταίων ετών. Για πρώτη φορά μετά από καιρό, οι ισχυρότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν συμπράξει, συντονίζοντας τις δυνάμεις τους σε μια μαζική κινητοποίηση ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές λιτότητας και τις περικοπές δαπανών.

Οι προβλέψεις της αστυνομίας, όπως αναφέρουν επίσημες πηγές, κάνουν λόγο για τη συμμετοχή τουλάχιστον 800.000 διαδηλωτών σε όλη τη χώρα. Ενδεικτικό της σοβαρότητας της κατάστασης είναι η κινητοποίηση 80.000 αστυνομικών δυνάμεων για την τήρηση της τάξης. Η καθημερινότητα έχει ήδη διαταραχθεί δραματικά, με τις επιπτώσεις να είναι ορατές σε πολλούς τομείς:

• Συγκοινωνίες: Αποκλεισμένα αμαξοστάσια στο Παρίσι, σοβαρές καθυστερήσεις στα σιδηροδρομικά δρομολόγια, και ακυρώσεις ή αλλαγές στον προγραμματισμό των αεροπορικών μετακινήσεων.
• Εκπαίδευση: Κλειστά σχολεία σε σημαντικές πόλεις, όπως η Αμιέν και η γαλλική πρωτεύουσα, επηρεάζοντας χιλιάδες μαθητές και γονείς.
• Δημόσια Διοίκηση: Αναμένονται σημαντικές ελλείψεις προσωπικού και δυσλειτουργίες σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες.

Πάνω από 250 πορείες έχουν προγραμματιστεί σε εθνικό επίπεδο, θυμίζοντας τις μαζικές διαμαρτυρίες του 2023 κατά της αμφιλεγόμενης συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης του Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν.

Πολιτική Αναταραχή και το Δίλημμα του Λεκορνί

Το πολιτικό σκηνικό επιδεινώνει περαιτέρω την ήδη τεταμένη κατάσταση. Ο Πρόεδρος Μακρόν, σε μια προσπάθεια σταθεροποίησης, προχώρησε στον διορισμό του Σεμπαστιέν Λεκορνί ως Πρωθυπουργού, ο οποίος είναι ο τρίτος επικεφαλής κυβέρνησης μέσα σε μόλις δώδεκα μήνες. Ωστόσο, η θητεία του κυρίου Λεκορνί ξεκινά υπό εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες:

• Χαμηλή δημοτικότητα: Ο νέος Πρωθυπουργός ξεκινά με χαμηλά ποσοστά αποδοχής από την κοινή γνώμη.
• Δυσπιστία των κομμάτων: Αντιμετωπίζει έντονη δυσπιστία από την αντιπολίτευση, αλλά και από τμήματα του κυβερνητικού συνασπισμού.
• Συνέχεια της αμφιλεγόμενης πολιτικής: Η κοινή γνώμη τον αντιλαμβάνεται ως συνέχεια της πολιτικής ατζέντας του Μακρόν, η οποία έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις.

Παρά την αναδίπλωση της κυβέρνησης με την απόσυρση της πρότασης για την κατάργηση δύο αργιών, τα συνδικάτα επιμένουν ότι τα υπόλοιπα μέτρα λιτότητας ύψους 44 δισ. ευρώ παραμένουν απειλητικά για τους μισθούς, τις συντάξεις και τις κοινωνικές παροχές των πολιτών.

Ο Λεκορνί έχει μόλις λίγες εβδομάδες στη διάθεσή του για να παρουσιάσει τον νέο προϋπολογισμό και να σχηματίσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας που θα μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να καταρρεύσει στην πρώτη πρόταση δυσπιστίας. Στο πλαίσιο αυτό, επιδιώκει την οικοδόμηση ενός «συμφώνου μη επίθεσης» με το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Γνωρίζει ότι χωρίς τη στήριξή τους, η κυβέρνησή του κινδυνεύει να αποδειχθεί βραχύβια. Ωστόσο, οι Σοσιαλιστές θέτουν σκληρούς όρους, απαιτώντας δίκαιη φορολόγηση των πλουσιότερων και την αναστολή των περικοπών, αιτήματα που φαντάζουν δύσκολο να γίνουν αποδεκτά από το Ελιζέ.

Οι Αγορές και η Σκιά της Λεπέν

Εν μέσω αυτής της κρίσης, η Μαρίν Λεπέν και το ακροδεξιό κόμμα της βρίσκονται σε θέση αναμονής, έτοιμοι να κεφαλαιοποιήσουν την κυβερνητική αστάθεια. Η Λεπέν έχει ήδη προειδοποιήσει ότι αν ο νέος Πρωθυπουργός συνεχίσει στην «ίδια τροχιά με τον Μακρόν», τότε η πτώση του είναι θέμα χρόνου.

Την ίδια στιγμή, οι διεθνείς αγορές στέλνουν ανησυχητικά μηνύματα. Το δημόσιο χρέος της Γαλλίας αγγίζει το 114% του ΑΕΠ, ένα ποσοστό που προκαλεί έντονη ανησυχία. Ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch προχώρησε πρόσφατα στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, επικαλούμενος την αυξανόμενη πολιτική αστάθεια ως κύριο λόγο.

Η Γαλλία βρίσκεται σε μια εξαιρετικά επισφαλή θέση:

• Από τη μια, αντιμετωπίζει μια διογκούμενη κοινωνική πίεση και λαϊκή δυσαρέσκεια.
• Από την άλλη, έχει διεθνείς υποχρεώσεις που απαιτούν αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία.

Ο Σεμπαστιέν Λεκορνί καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτές τις αλληλοσυγκρουόμενες απαιτήσεις, με τον κίνδυνο μιας γενικευμένης κρίσης να παραμονεύει. Αν δεν βρεθεί σύντομα μια φόρμουλα συναίνεσης και πολιτικής σταθερότητας, τόσο η κυβέρνηση κινδυνεύει να βρεθεί μπροστά σε πολιτική κατάρρευση, όσο και η Γαλλία σε μια νέα περίοδο παρατεταμένης αστάθειας με απρόβλεπτες συνέπειες για την ευρωζώνη.