Ο Λευτέρης Μποχωρίδης αποκαλύπτει τις σημαντικές στιγμές της καριέρας του και εκφράζει το όνειρο της κατάκτησης τίτλου με τον Άρη, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο podcast Man to Man Powered by Stoiximan.
Η ατάραχη πορεία από τα πρώτα βήματα στον Άρη μέχρι τον Παναθηναϊκό
Ο πολύπειρος γκαρντ θυμάται τα παιδικά του χρόνια και την καθοριστική μετάβαση στην ανδρική ομάδα του Άρη σε ηλικία μόλις 16 ετών. Η αγάπη του για το μπάσκετ υπήρξε πάντα το κινητήριο πάθος, ενώ η μετάβαση στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2014 ήρθε ως μια σπουδαία στιγμή στην καριέρα του, παρά τη δυσκολία του αποχωρισμού από την ομάδα που μεγάλωσε.
Η σχέση με τον Άρη, η πίεση και η αγάπη του κόσμου
Ο Μποχωρίδης αναφέρεται στην έντονη πίεση που συνοδεύει το να αγωνίζεσαι σε μια ιστορική ομάδα όπως ο Άρης Θεσσαλονίκης, υπογραμμίζοντας πως η πίεση αυτή συνοδεύεται από την φοβερή υποστήριξη ενός παθιασμένου κοινού που γεμίζει το Παλέ και μεταδίδει μια μοναδική ενέργεια.
Η νέα εποχή στην ΚΑΕ Άρης και οι προσδοκίες
Αναφερόμενος στην πρόσφατη μεταβίβαση μετοχών στον Ρίτσαρντ Σιάο, τονίζει την αισιοδοξία του για ένα καλύτερο μέλλον και τη σημασία της σταθερότητας που θα επιτρέψει στον Άρη να ξαναβρεί την ανταγωνιστική του ταυτότητα. “Είναι μια νέα αρχή που όλοι περιμένουμε και ελπίζω ότι θα μας δώσει δύναμη για να πετύχουμε σπουδαία πράγματα,” επισημαίνει.
Η συναισθηματική επένδυση και το όνειρο τίτλου
Με έντονο το συναίσθημα, ο Μποχωρίδης μιλάει για την επιθυμία του να πανηγυρίσει έναν σημαντικό τίτλο με τον Άρη, μια στιγμή που θα επισφραγίσει την αφοσίωσή του και την επαγγελματική του διαδρομή. Παρά το δρόμο που έχει ακόμα να διανύσει η ομάδα, διατηρεί προσγειωμένη και ρεαλιστική στάση.
Αναγνώριση προς τους ανθρώπους που στήριξαν την ανάπτυξή του
Η καριέρα του ήταν γεμάτη από πολύτιμους προπονητές και μέντορες όπως ο Σαρόν Ντρούκερ και ο κόουτς Αγγέλου, οι οποίοι του έδωσαν τις ευκαιρίες να εξελιχθεί μέσα από τις δυσκολίες και να βρει τη θέση του στο επαγγελματικό μπάσκετ.
Η στάση απέναντι στις δυσκολίες και τις κριτικές
Μοιράζεται τους προβληματισμούς του για τις κακόπιστες κριτικές και τις στιγμές αδικίας που βίωσε, επισημαίνοντας πως το σημαντικότερο είναι η επιμονή και η σκληρή δουλειά για να ανταπεξέλθει κανείς στα δύσκολα. “Το πιο κακό είναι να νιώθεις πως δεν έχεις δώσει όσα μπορείς” αναφέρει χαρακτηριστικά.
Οι σχέσεις με συμπαίκτες και η οικογένεια του μπάσκετ
Με χιούμορ και συγκίνηση θυμάται τους συμπαίκτες που αγάπησε περισσότερο στα παιδικά και επαγγελματικά του χρόνια, από τους Γερομιχαλούς μέχρι τους Βεζένκοβ, Χαραλαμπόπουλο και Κασελάκη, υπογραμμίζοντας τη σημασία της φιλίας στο αγωνιστικό και ανθρώπινο κομμάτι.
Το μπάσκετ ως τρόπος ζωής και η δυναμική επιστροφή
Από τους πρώτους παιδικούς αγώνες στη Χαριλάου μέχρι σήμερα, το μπάσκετ αποτελεί το πάθος που καθόρισε τη ζωή του. Οι εμπειρίες, τα εμπόδια και η αγάπη για το άθλημα δημιουργούν ένα αδιαμφισβήτητο μείγμα που τον κρατάει δεμένο με το παρκέ και την ομάδα της καρδιάς του.