Μια ιστορία που συγκλονίζει για το πώς η αμέλεια και η γραφειοκρατία στοιχίζουν ζωές.
Η υπόθεση του Θωμά Πουλιόπουλου και η καθυστερημένη διάγνωση καρκίνου
Ο 56χρονος αστυνομικός Θωμάς Πουλιόπουλος βρίσκεται σε μια άνιση μάχη με τον μεταστατικό καρκίνο, μετά από καθυστέρηση ενός ολόκληρου έτους στην ενημέρωσή του για το θετικό αποτέλεσμα της βιοψίας που του έγινε στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Η περίπτωση αυτή έχει προκαλέσει έντονη οργή καθώς, ενώ η βιοψία πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2022, μόνο τον Δεκέμβριο του 2023 ο ίδιος ενημερώθηκε για το καρκινικό εύρημα.
Κρατική ευθύνη και ένσταση υπαιτιότητας
Στο επίκεντρο της δικαστικής διαμάχης βρίσκεται το υπόμνημα του Δημοσίου προς το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, όπου παρατίθενται περίπου 60 σελίδες επιχειρημάτων που επιδιώκουν να αποποιηθούν την κρατική ευθύνη. Το Δημόσιο επιρρίπτει στον ίδιο τον ασθενή το 99% της υπαιτιότητας, υποστηρίζοντας ότι ο κ. Πουλιόπουλος δεν ανέλαβε την ευθύνη να αναζητήσει ο ίδιος τα αποτελέσματα της βιοψίας του και δεν υπέβαλλε εγκαίρως προληπτικές εξετάσεις, όπως κολονοσκόπηση.
Η άρνηση ενημέρωσης και η τραγωδία της διάγνωσης
Ο ασθενής δηλώνει χαρακτηριστικά πως δεν γνώριζε τίποτα: «Δεν με ενημέρωσαν ποτέ». Η καθυστέρηση αυτή επέτρεψε στον καρκίνο να εξελιχθεί σε προχωρημένη μεταστατική μορφή, επηρεάζοντας δραματικά την πρόγνωση. Παράλληλα, το Δημόσιο θεωρεί «λογικό» το διάστημα ενός χρόνου μέχρι να παραδοθούν τα αποτελέσματα, γεγονός που σχολιάζεται ως εξαιρετικά προβληματικό από ιατρικής και ηθικής άποψης.
Ποινικές προεκτάσεις και καταγγελίες για συγκάλυψη
Η υπόθεση εξελίσσεται και σε ποινικό επίπεδο, με τον συνήγορο κατηγορίας Νίκο Διαλυνά να καταθέτει αίτηση εξαίρεσης του αρμόδιου αντεισαγγελέα, κατηγορώντας την ηγεσία του νοσοκομείου για απόπειρα συγκάλυψης. Μέχρι στιγμής, στον ιατρό που είχε την ευθύνη της περίθαλψης έχει ασκηθεί μόνο προκαταρκτική εξέταση, ενώ το σκάνδαλο συνεχίζει να αποκαλύπτει τις δυσλειτουργίες και τρύπες ενός συστήματος που πληγώνει τους ασθενείς.
Η φωνή του Θωμά και η μάχη για δικαιοσύνη
Ο ίδιος ο κ. Πουλιόπουλος, παλεύοντας με τον καρκίνο και το θεσμικό αδιέξοδο, επισημαίνει: «Ο καρκίνος χόρευε στο σώμα μου για έναν χρόνο χωρίς κανείς να κάνει τίποτα – και τώρα προσπαθούν να μου χρεώσουν το έγκλημα της σιωπής τους». Είναι μια κραυγή για αλλαγή, για υπευθυνότητα και για σεβασμό στη ζωή και την αξιοπρέπεια των ασθενών.