Ο Βασίλης Βασίλας, ένας ομογενής εκπαιδευτικός στο Σίδνεϊ, ξεκίνησε μια ενδιαφέρουσα έρευνα που κέντρισε την προσοχή του. Στις συνεντεύξεις του με ηλικιωμένους Έλληνες της περιοχής, διαπίστωσε μια κοινή και ιδιαίτερη αγάπη: αυτή για τους κήπους τους. Παρά τις πολιτισμικές και γεωγραφικές διαφορές, όλοι είχαν φροντίσει να φυτέψουν κάτι στην αυλή τους. Είτε πρόκειται για λουλούδια, είτε για λαχανικά όπως ντομάτες ή λεμονιές, οι κήποι τους ήταν μια αναβίωση των μπαξέδων που άφησαν πίσω τους στην Ελλάδα, γεμάτοι μυρωδιές και γεύσεις που τους συντροφεύουν στη νέα τους ζωή.
Μια σειρά από προσωπικές ιστορίες
Με σκοπό να αναδείξει αυτή την πολυποίκιλη σχέση των Κρητικών με τη γη, ο Βασίλας δημιούργησε μια σειρά από μικρές ιστορίες, όπου κάθε επεισόδιο εστιάζει σε έναν ομογενή που μοιράζεται την προσωπική του εμπειρία με τον κήπο του. Αναλύει πώς ξεκίνησε το κηπουρικό του ταξίδι και με περηφάνια μας δείχνει τα φρούτα και τα λαχανικά που επιμελείται με αγάπη.
Πάθος και φροντίδα
Ο κοινός παρανομαστής των αφηγήσεων αυτών είναι το έντονο ελληνικό μεράκι. Αυτό το στοργικό άγγιγμα φαίνεται πως είναι το καλύτερο “λίπασμα” για τα φυτά, που ευδοκιμούν όταν λαμβάνουν προσοχή και φροντίδα στις χάρες του κηπουρού τους.
Ηλικίες άνω των 90
Αξιοσημείωτο είναι ότι μερικοί από αυτούς τους κηπουρούς έχουν περάσει το όριο των 90 χρόνων κι ωστόσο συνεχίζουν να δημιουργούν και να φροντίζουν τους κήπους τους με σθένος. Οι αυλές τους γεμίζουν με φασολάκια, μελιτζάνες, ντομάτες, αγγούρια, χόρτα και κολοκυθάκια, όλα δικής τους παραγωγής, προσφέροντας τους μία γεύση από την πατρίδα τους.
«Το πάθος μου»
Όταν ο Βασίλας τους ρωτάει για την αντοχή τους σε αυτές τις δραστηριότητες στην προχωρημένη ηλικία τους, η απάντηση είναι σχεδόν ομόφωνη: «Ο κήπος μου δίνει ζωή. Όταν σκαλίζω, νιώθω υγιής», «Είναι το πάθος μου», λένε με έμφαση.
Μάλιστα, ένα απρόσμενο πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν ορισμένοι είναι τα… καγκουρό. Αν και οι περισσότεροι κήποι αντιμετωπίζουν κοινές προκλήσεις με σκουλήκια και έντομα, στην Αυστραλία οι “επισκέψεις” από καγκουρό και πόσομ είναι αρκετά συχνές, καταστρέφοντας εύκολα τα φυτά και δημιουργώντας νέα προκλήματα.