Γύρω από την ομάδα της Νάπολι θα έπρεπε να υπάρχουν χαμόγελα σήμερα (13/12), μία μέρα μετά την πρόκριση τους στους “16” του Champions League. Αυτό που χρειαζόταν η ομάδα του Βάλτερ Ματσάρι μετά τις τελευταίες ήττες. Παρ’ όλα αυτά, το κλίμα δεν είναι ακριβώς έτσι στις τάξεις της Νάπολι και ο λόγος είναι ο θάνατος του Αντόνιο “Τοτόνο” Τζουλιάνο. Ένας άνθρωπος που αγάπησε την ομάδα όσο ελάχιστοι και πρόσφερε σε αυτή για πάρα πολλά χρόνια και από όποια θέση μπορούσε.

Ο Τζουλιάνο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή δύο εβδομάδες πριν κλείσει τα 81 του χρόνια, υπήρξε παίκτης των Παρτενοπέι από το 1961 ως το 1978. Χαφ. Από αυτούς τους 17 χρόνους είχε το περιβραχιόνιο του αρχηγού και πανηγύρισε την κατάκτηση δύο κυπέλλων Ιταλίας (1962 και 1976). Επίσης, ήταν μέρος της εθνικής Ιταλίας που κατέκτησε το Euro 1968 και έφτασε μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ 1970. Σύμφωνα με όσα αναφέρουν τα ιταλικά ΜΜΕ, όλοι όσοι τον γνώρισαν, όσοι τον έζησαν, έχουν να λένε για το πώς ήταν ένας… μη τυπικός Ναπολιτάνος. Προτιμούσε πάντα τους χαμηλούς τόνους, απέφευγε να προκαλεί σκηνές, να προκαλεί ένταση.

Πάνω από όλα, όμως, προτιμούσε να προσφέρει στη Νάπολι και το έκανε και ως παράγοντας, ως αθλητικός διευθυντής. Επί ημερών του μάλιστα, σημειώνει η Gazzetta dello Sport, έγιναν δύο από τις σπουδαιότερες μεταγραφές με τον ίδιο να παίζει σημαντικό ρόλο. Αρχικά αυτή του Ολλανδού Ρούντι Κρολ το 1980 και μετά το… έπος με τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα το 1984. Η είδηση του θανάτου του Τζουλιάνο, μάλιστα, “ταρακούνησε” τόσο το ιταλικό ποδόσφαιρο, ώστε η ομοσπονδία ανακοίνωσε ενός λεπτού σιγή σε όλα τα παιχνίδια του Σαββατοκύριακου.