Βήμα-βήμα, η Λέστερ μεγαλώνει. Οι “αλεπούδες” εξελίσσουν την ιστορία τους, παρά τον πρόσφατο υποβιβασμό τους, ζωντανώντας ανεπανάληπτες στιγμές τα τελευταία χρόνια.
Ολα ξεκίνησαν το 2015-2016, σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του αγγλικού ποδοσφαίρου και σίγουρα της Premier League. Η Λέστερ του Κλαούντιο Ρανιέρι κατέκτησε το πρωτάθλημα και απέδειξε γιατί η πιο απρόβλεπτη ομάδα στον κόσμο βρίσκεται στο νησί αυτό.
Λίγους μήνες αργότερα, στις 16 Σεπτεμβρίου 2016, η ομάδα ταξίδεψε στο Βέλγιο και έπαιξε για πρώτη φορά στο Champions League. Κέρδισαν τη Μπριζ και ο Μαρκ Ουλζγρέϊττ, που ακόμα παίζει με τη Λέστερ, έγινε ο πρώτος παίκτης που σκόραρε για λογαριασμό της ομάδας σε μακρινή χώρα.
Η Λέστερ συνεχίζει στον θεσμό και αν και αποκλείστηκε, έχει επιτύχει κάτι πολύ πιο σπουδαίο. Το King Power Stadium δεν είναι απλά ένα γήπεδο και κάθε φορά που οι μεγάλες ομάδες επισκέπτονται εκεί, ο τίτλος… φαβορί δεν αναφέρεται στη συζήτηση.
Όλα αυτά χάρη σε ένα πρωτάθλημα, χάρη στον Σμάιχελ, τον Βάρντι, τον Μαχρέζ και τον Μόργκαν. Ένας Δανός, ένας Άγγλος, ένας Αλγερινός και ένας Τζαμαϊκανός έκαναν να παραμιλάει όλη η Ήπειρος και πέρυσι το… θαύμα επαναλήφθηκε, με διαφορετικές προκλήσεις.
Η Λέστερ κατάφερε ακόμη και να κατακτήσει το Κύπελλο FA, μετά από τέσσερις αποτυχημένες προσπάθειες, και καθώς όλοι πανηγύριζαν, κοίταζαν προς τον ουρανό. Γιατί κάθε όμορφη ιστορία, κάθε επιτυχία, κρύβει πίσω της κάτι σκοτεινό που παρέλθοντος, αλλά δύσκολα ξεχνιέται.
Σε αυτήν την περίπτωση, δεν μιλάμε για ένα γεγονός, αλλά για ένα πρόσωπο: τον Βιχάι Σριβανταναπράμπα! Ο πρώην πρόεδρος της ομάδας, ο οποίος έφυγε από τη ζωή με το ελικόπτερό του το 2018, προκαλώντας θλίψη σε όλο τον κόσμο.
Με αυτόν τον τρόπο, η Λέστερ έγινε ακόμη πιο δυνατή, καθώς έχει έναν παραπάνω λόγο να προχωρήσει ψηλά. Παίζει για αυτόν. Παίζει για τον άνθρωπο που την αγάπησε όσο λίγοι. Και παρόλο που έχουν περάσει περισσότερες από 2000 μέρες από την απουσία του, ο Βιχάι μπορεί να είναι περήφανος. Η ομάδα μεγαλώνει, και αυτός τη βοήθησε, και κανένας δεν θα τον ξεχάσει. Ίσως με το πέρασμα του χρόνου, το άγαλμα έξω από το King Power Stadium να φέρει χαμόγελο. Χαμόγελο που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό…