Ο Κώστας Τσιμίκας ξεκίνησε φέτος μια νέα σεζόν μακριά από τη Λίβερπουλ, όπου έμεινε πέντε χρόνια. Τώρα παίζει δανεικός στην Ρόμα, ψάχνοντας περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Σε συνέντευξή του στην “Athletic”, μίλησε ανοιχτά για όλη την πορεία του, από τις πρώτες μέρες μέχρι σήμερα.

Σκέψεις για το ποδόσφαιρο και τη σκληρή δουλειά

Ο Έλληνας μπακ εξήγησε τι μετράει πραγματικά. «Δεν φτάνει μόνο το ταλέντο. Αυτά που έχουν μεγαλύτερη σημασία στο ποδόσφαιρο είναι να δουλεύεις σκληρά, να μην τα παρατάς ποτέ και να αποδέχεσαι όλη τη λύπη. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι με πολλή λύπη, περιορισμένη επιτυχία. Αλλά είναι αυτή η περιορισμένη επιτυχία που σου δίνει την έξτρα ώθηση να πας και να πετύχεις τα πάντα».

Η Λίβερπουλ κατέχει ξεχωριστή θέση για εκείνον. Εκεί έζησε έντονα χρόνια, με φίλους και υποστήριξη.

Νοσταλγία για τη Λίβερπουλ και ανοιχτές πόρτες

Μου λείπει η πόλη, είπε ο Τσιμίκας. «Έζησα εκεί για πέντε χρόνια. Αγαπώ τα πάντα στη Λίβερπουλ. Έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Οι άνθρωποι είναι πολύ ευγενικοί, από τους πιο ευγενικούς που έχω γνωρίσει ποτέ στο ποδόσφαιρο. Πάντα προσπαθούν να στηρίξουν την ομάδα, στα καλά, στα κακά, έκαναν πάντα το καλύτερο δυνατό για να σε βοηθήσουν. Θέλω τα πάντα για αυτόν τον σύλλογο, γιατί από την πρώτη μέρα, ήμουν πλήρως αφοσιωμένος εκεί. Ήμουν ο Έλληνας Scouser και πάντα θα είμαι, το κρατώ αυτό για όλη μου τη ζωή».

Για πιθανή επιστροφή, κράτησε ανοιχτές τις πόρτες. Το συμβόλαιό του λήγει το 2027, αλλά τώρα εστιάζει στην υγεία και τα παιχνίδια. «Ποτέ δεν ξέρεις. Το πιο σημαντικό πράγμα για μένα είναι να είμαι υγιής, να προπονούμαι σκληρά, να παίζω περισσότερα παιχνίδια. Η επόμενη χρονιά είναι μια διαφορετική ιστορία για μένα. Θέλω να πετύχω, θέλω να κερδίσω πράγματα. Μόνο ο Θεός ξέρει τι θα συμβεί την επόμενη χρονιά».

Ήταν μεγάλο βήμα η Λίβερπουλ, όπου κατάλαβε ότι μπορεί να σταθεί σε top επίπεδο. Εκεί, μαζί με παίκτες σαν τον Ζότα, έζησε μοναδικές στιγμές.

Το θάνατος του Ντιόγκο Ζότα τον πονάει βαθιά. «Είναι πολύ δύσκολο. Όταν σκέφτομαι τον Ντιόγκο, είναι πάντα επώδυνο. Ήταν ένας ξεχωριστός τύπος, ένας πολύ καλός τύπος, και περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί. Νομίζω ότι είναι το ίδιο για όλους όσους παίζουν μαζί του – μας λείπει πολύ. Αλλά για μένα, ήταν ένα πολύ σημαντικό άτομο επειδή ήρθαμε μαζί στο Λίβερπουλ και μοιραστήκαμε πολλά πράγματα μαζί. Όταν κάναμε μια βραδινή έξοδο ή κάναμε ομαδικά ταξίδια, ήταν πάντα αυτός δίπλα μου.

Περνούσαμε καλά μαζί. Προσπαθώ να κρατάω μόνο τα θετικά πράγματα. Πρέπει να ζούμε τη ζωή, γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό δώρο που μας έδωσε ο Θεός. Και παρόλο που είναι επώδυνο σε αυτή την κατάσταση, δεν πρέπει ποτέ να σταματάς να τον σκέφτεσαι, είναι πάντα εκεί για εμάς και στις καρδιές μας».

Βλέπει ομοιότητες ανάμεσα σε Ρόμα και Λίβερπουλ. Και οι δύο πόλεις με έντονο ρίβαλντι, φανατικούς οπαδούς και ομάδες που ζουν για νίκες. «Σίγουρα. Και οι δύο είναι οι πιο δυνατές ομάδες της πόλης, με την μία να έχει αντίπαλο την Έβερτον και την άλλη την Λάτσιο. Αλλά το πνεύμα είναι επίσης παρόμοιο μεταξύ τους, και αυτό ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που με έκανε να θέλω να πάω εκεί. Και οι δύο ομάδες μάχονται για τον τίτλο. Οι οπαδοί είναι τρελοί, αλλά και στις δύο, μέσα στην ομάδα, όλοι θέλουν να πετύχουν. Όλοι ζουν και αναπνέουν για αυτόν τον σύλλογο, όλοι θέλουν η ομάδα να πετύχει, και το να βρίσκομαι στην Ρόμα αυτή τη στιγμή ήταν το καλύτερο για μένα και την καριέρα μου».

Ο Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι διαφέρει από προηγούμενους προπονητές. Εστιάζει στο physical, ενώ ο Σλοτ ήταν πιο αναλυτικός. Ο Τσιμίκας προσαρμόζεται στο στυλ της Ρόμας. «Νομίζω ότι ο Γκασπερίνι είναι πιο άμεσος. Ο Σλοτ ήταν πιο λεπτομερής σχετικά με το σχέδιο παιχνιδιού, ενώ ο Γκασπερίνι επενδύει περισσότερο στο physical ποδόσφαιρο. Σε ό,τι αφορά εμένα αυτή τη στιγμή, πρέπει να συνηθίσω το στυλ παιχνιδιού και είναι λίγο πιο δύσκολο για μένα. Αλλά πρέπει να προσπαθώ να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό κάθε φορά που ο προπονητής μου δίνει την ευκαιρία να παίξω. Η ομάδα είναι πάνω από όλα και θέλω να είμαι ένα μεγάλο μέρος αυτού, ελπίζοντας να γιορτάσουμε στο τέλος της σεζόν με ένα τρόπαιο».

Οι εμπειρίες του στο εξωτερικό τον διαμόρφωσαν. Από τη Δανία με την Έσμπιεργκ, όπου έφυγε παιδί και γύρισε πιο δυνατός. Μετά η Ολλανδία με τη Βίλεμ, όπου μάθαινε τεχνική. «Θυμάμαι όταν πήγα στη Δανία για να παίξω για την Έσμπιεργκ. Ήμουν ένα παιδί. Όλα ήταν σκοτεινά επειδή πήγα τα Χριστούγεννα. Ήταν η πρώτη φορά που έφυγα από την Ελλάδα. Και με έκανε πιο δυνατό, με έκανε άντρα. Μετά από αυτό, πέρασα έναν χρόνο στην Ολλανδία (σ.σ. Βίλεμ), όπου έμαθα τις τεχνικές μου ικανότητες, πώς να χτίζω με την ολλανδική νοοτροπία και ανέπνευσα την ολλανδική νοοτροπία, τον τρόπο που σκέφτονται για το ποδόσφαιρο.

Και μετά, τα είχα αυτά τα δύο σε συνδυασμό με την εποχή μου στον Ολυμπιακό, έναν μεγάλο σύλλογο με μεγάλες φιλοδοξίες. Έτσι, αν δεν είχα κάνει αυτά τα μικρά βήματα στην Ολλανδία και τη Δανία, δεν νομίζω ότι θα ήμουν ικανός να παίξω στον Ολυμπιακό, να κάνω αυτό που έκανα, και μετά να παίξω στη Λίβερπουλ, έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους, και για μένα, ήταν το πιο σημαντικό. Εκεί συνειδητοποίησα ότι ήμουν καλός παίκτης. Πρέπει πάντα να μαθαίνεις, να απολαμβάνεις τα θετικά πράγματα και να μην τα παρατάς ποτέ».

Kostas Tsimikas left Liverpool on loan in the summer in search of more game time.

He spoke to @jwhitey98 about:

¦ The importance of accepting the “sadness” of football
¦ Whether he hopes to return to Liverpool after spell at Roma
¦ His best moment at Liverpool

??… pic.twitter.com/4ZE4WZTZZx

— The Athletic | Football (@TheAthleticFC) November 30, 2025