Η Θεοφανία Παπαθωμά άνοιξε την καρδιά της στην εκπομπή Breakfast@Star, μιλώντας στον Πάνο Παπαδόπουλο για τα πάθη της και τις προκλήσεις της ζωής της ως ηθοποιός. Από τις πρώτες της εμπειρίες με το γέλιο μέχρι τις δυσκολίες της φήμης, η συζήτηση έθιξε θέματα που δείχνουν πώς εξελίχθηκε η καριέρα της. Γιατί κάποιος να εγκαταλείψει όνειρα σε άλλους χώρους για χάρη της τέχνης;
Η γοητεία της κωμωδίας από τα σχολικά χρόνια
Από μικρή ένιωθε την ανάγκη να διασκεδάζει τους άλλους. Στις σχολικές εκδρομές άρπαζε το μικρόφωνο και γέμιζε με χάχανα την ατμόσφαιρα, κάτι που της έμεινε αξέχαστο. Σήμερα, αυτή η τάση εξελίσσεται σε συγγραφή δικών της κειμένων.
Η ηθοποιός αποκάλυψε ότι γράφει κωμωδία με πάθος, ενώ ψάχνει τρόπους να την φέρει στην τηλεόραση. «Στο σχολείο έπαιρνα το μικρόφωνο στις εκδρομές και έκανα τον κόσμο να γελάει. Γράφω κωμωδία. Τηλεοπτικά συζητάω κάτι για του χρόνου, θα δούμε. Έχω γράψει ήδη κάποιο σενάριο για κωμωδία σε κανάλι και το προωθώ. Έχω κάνει κάποιες επαφές, θα κάνω κι άλλες», δήλωσε χαμογελώντας, δείχνοντας αισιοδοξία παρόλο που τα πράγματα μπορεί να καθυστερήσουν. Βέβαια, η τηλεόραση πάντα διψάει για φρέσκες ιδέες, όπως ξέρουμε από την ιστορία του ελληνικού σίριαλ. Οι συζητήσεις της με παραγωγούς συνεχίζονται, με την ελπίδα να δούμε σύντομα κάτι δικό της. Ίσως και νωρίτερα από ό,τι νομίζει ο καθένας. Και ποιος ξέρει, αυτή η προσπάθεια μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα για εκείνη.
Αυτή η δημιουργική πλευρά της φανερώνει πώς η κωμωδία έγινε κομμάτι της ταυτότητάς της. Δεν σταματάει εκεί, όμως. Οι επόμενες επιλογές της δείχνουν βάθος πέρα από το γέλιο.
Νομική και η βαριά σκιά της αναγνωρισιμότητας
Παράλληλα με την υποκριτική, είχε στραφεί προς τη νομική επιστήμη, ολοκληρώνοντας σπουδές στη Νομική Σχολή. Όμως, η πραγματικότητα την περίμενε έξω από τα αμφιθέατρα.
«Όταν πήγα να ορκιστώ στο δικαστήριο με αναγνώρισαν όλοι. Κατάλαβα ότι δεν μπορώ να παρευρεθώ σε καμία δίκη και να πω πως είμαι δικηγόρος», εξομολογήθηκε, περιγράφοντας εκείνη την αμήχανη στιγμή που άλλαξε τα πάντα. Η δημοσιότητα, που συχνά φέρνει θαυμασμό, εδώ έγινε εμπόδιο, κάνοντας αδύνατη την ισορροπία μεταξύ επαγγέλματος και φήμης. «Θεωρώ τη δημοσιότητα κατάρα. Όποιος μου λέει θέλω να γίνω διάσημος, του λέω να μη γίνει, δεν είναι καλό πράγμα. Επηρεάζει τα πάντα στη ζωή. Τη σχέση σου, τα παιδιά, όλα. Δεν είναι καλό πράγμα η δημοσιότητα. Είναι ένα αναγκαίο κακό», πρόσθεσε με ειλικρίνεια, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους για όσους ονειρεύονται δόξα.
Αυτές οι εμπειρίες την έκαναν πιο δυνατή. Ίσως και πιο προσεκτική στις επιλογές της. Τελικά, η τέχνη νίκησε, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες ιστορίες.