Μία θρύλος του ελληνικού βόλεϊ, η Αθηνά Παπαφωτίου, κρεμάει τη φανέλα της, κλείνοντας ένα κεφάλαιο γεμάτο τίτλους και συγκινήσεις. Η ανακοίνωση της αποχώρησής της από τον Παναθηναϊκό και την ενεργό δράση σηματοδοτεί το τέλος μιας εντυπωσιακής καριέρας, αλλά ίσως και την αρχή μιας νέας πορείας στον χώρο.
Η συγκινητική αποχώρηση μιας αθλήτριας-προτύπου
Η επίσημη ανακοίνωση του Παναθηναϊκού επιβεβαίωσε αυτό που πολλοί υποψιάζονταν: η Αθηνά Παπαφωτίου αποσύρεται από τα κορτ. Η ίδια, μέσα από μια λιτή αλλά βαθιά συγκινητική ανάρτηση στο Instagram, αποχαιρέτησε το άθλημα που υπηρέτησε με πάθος και αφοσίωση επί πολλά χρόνια. Η Ελληνίδα πασαδόρος, γνωστή για την αγωνιστικότητα και το ήθος της, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της για τις στιγμές που έζησε, τις νίκες που πανηγύρισε, αλλά και τα μαθήματα που πήρε από τις ήττες.
Μια καριέρα γεμάτη τίτλους και «πράσινο» πάθος
Η Παπαφωτίου αναφέρθηκε στην τύχη της να κατακτήσει τίτλους και πρωταθλήματα, τονίζοντας με ειλικρίνεια πως αυτά ήταν λιγότερα από όσα δεν ήρθαν, υπογραμμίζοντας έτσι τη σκληρή πραγματικότητα του πρωταθλητισμού, όπου η προσπάθεια δεν ανταμείβεται πάντα με το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ιδιαίτερη μνεία έκανε στα τελευταία τέσσερα χρόνια της καριέρας της, όταν φόρεσε ξανά την πράσινη φανέλα του Παναθηναϊκού. Η επιστροφή της στην Ελλάδα και στον «τριφύλλι» ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, όπως ανέφερε, και η μεγαλύτερη τιμή υπήρξε το να είναι αρχηγός αυτής της ιστορικής ομάδας. «Στόχος μου ήταν να εκπροσωπήσω με τον καλύτερο τρόπο τις αξίες του Παναθηναϊκού και του αθλητισμού, και να φέρουμε την ομάδα πάλι στην κορυφή, με σεβασμό στην ιστορία της», σημείωσε, αναδεικνύοντας το βαθύ της δέσιμο με τον σύλλογο.
Το «χειροκρότημα και το τραγούδι του κόσμου μας στον τελευταίο αγώνα, παρά την ήττα, ήταν ο πιο όμορφος αποχαιρετισμός που θα μπορούσε να έχει ένας αθλητής», λόγια που αποτυπώνουν την αγκολία του αθλητισμού και τη σχέση αθλητή-φιλάθλου.
Το βόλεϊ ως στάση ζωής και το «αύριο»
Πέρα από τις διακρίσεις, η Αθηνά Παπαφωτίου τόνισε τη σημασία του αθλητισμού ως σχολείο ζωής. Μίλησε για τα αποδυτήρια, τονίζοντας ότι «δεν είναι τίποτα τέλειο, ούτε ιδανικό, είναι όμως το μέρος που συμβαίνουν όλες εκείνες οι μικρές ιστορίες που τελικά διαμορφώνουν τη μεγάλη». Ανέδειξε επίσης την αυθεντικότητα του γηπέδου, όπου «ακόμη αποδίδεται δικαιοσύνη, και σπανίως δεν κερδίζει ο καλύτερος», υπογραμμίζοντας τη διδαχή πως «δεν αγωνιζόμαστε μόνοι. Αγωνίζεται κι ο διπλανός μας».
Το πιο πολύτιμο μάθημα αυτών των 25 χρόνων, όπως ανέφερε, είναι «να συνειδητοποιείς κάθε μέρα πως, ό,τι κι αν έγινε την προηγούμενη, έχεις την ευκαιρία να ξεκινήσεις απ’ την αρχή».
Η φράση της «Κι αν αυτή η ιστορία τελειώνει εδώ, ίσως είναι για να ξεκινήσει μια καινούρια…» αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να δούμε την Αθηνά Παπαφωτίου να επιστρέφει στο βόλεϊ από διαφορετικό ρόλο, πιθανώς ως προπονήτρια ή σε διοικητικό πόστο, αξιοποιώντας την τεράστια εμπειρία και γνώση της. Η επιθυμία της να βρει μια φωτογραφία από τον Ηλυσιακό, την ομάδα από όπου ξεκίνησαν όλα, υπογραμμίζει τη βαθιά της σύνδεση με το άθλημα και τις ρίζες της.
Η παρακαταθήκη μιας μεγάλης αθλήτριας
Η αποχώρηση της Αθηνάς Παπαφωτίου αφήνει ένα σημαντικό κενό στα ελληνικά κορτ, αλλά ταυτόχρονα μια πλούσια παρακαταθήκη. Η πορεία της αποτελεί παράδειγμα αφοσίωσης, επαγγελματισμού και αθλητικού ήθους. Η παρουσία της στο ελληνικό βόλεϊ, ειδικά τα τελευταία χρόνια με την επιστροφή της στον Παναθηναϊκό, συνέβαλε σημαντικά στην ανάδειξη του αθλήματος και στην προσέλκυση νέων αθλητριών. Η συμβολή της στην κατάκτηση τίτλων και ηγετική της φυσιογνωμία καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της, την καθιστούν μία από τις κορυφαίες πασαδόρους που ανέδειξε η Ελλάδα. Η προσμονή για την επόμενη επαγγελματική της κίνηση είναι μεγάλη, καθώς η εμπειρία και η προσωπικότητά της μπορούν να προσφέρουν πολλά στον χώρο του βόλεϊ και μελλοντικά.