Μια συγκλονιστική αφήγηση από την Παραολυμπιονίκη κολύμβησης, Καρολίνα Πελενδρίτου, που αποκαλύπτει πώς αντιμετώπισε την προοδευτική απώλεια της όρασής της και πώς αυτή η αλλαγή διαμόρφωσε τη ζωή της.
Η αργή απώλεια της όρασης και η προσαρμογή
Σε μια ειλικρινή συνέντευξη στους “Πρωταγωνιστές“ με τον Σταύρο Θεοδωράκη, η Καρολίνα Πελενδρίτου περιέγραψε την περίοδο κατά την οποία άρχισε να χάνει σταδιακά την όρασή της.
Όπως εξήγησε, «Ήταν μια διαδικασία που εξελισσόταν αργά, γεγονός που της επέτρεψε να αναπτύξει και άλλες αισθήσεις, οι οποίες σήμερα τη βοηθούν να έχει εξαιρετική αντίληψη του χώρου και να κινείται με ταχύτητα, παρά το περιορισμένο οπτικό πεδίο». Αυτή η εντυπωσιακή ικανότητα αποτελεί παράδειγμα της δύναμης και της προσαρμοστικότητας των Παραολυμπιονικών αθλητών.
Οι πρώτες παιδικές μνήμες και οι αλλαγές στην καθημερινότητά της
Η Πελενδρίτου θυμάται ότι μέχρι την ηλικία των 9 ετών μπορούσε να βλέπει κανονικά, αν και οι μνήμες της είναι λιγοστές: «Δεν έχω πολλές εικόνες. Θυμάμαι μόνο ότι καθόμουν στο τελευταίο θρανίο στο σχολείο και έβλεπα τις καρτέλες με λέξεις, όπως η λέξη “αυγό”». Μετά από αυτό, οι εικόνες άρχισαν να σβήνουν.
Η μετάβαση στην πρώτη θέση στο θρανίο σήμανε την αρχή μιας νέας πραγματικότητας. Σιγά σιγά συνειδητοποίησε ότι η αλλαγή ήταν μόνιμη, και έτσι άρχισε να αναμορφώνει τη ζωή της.
Η δύναμη της αντίληψης και το μεγάλο χάρισμα
Η Καρολίνα Πελενδρίτου με αισιοδοξία σχολίασε: «Όταν η φύση σου παίρνει κάτι, σου χαρίζει κάτι άλλο και πολλές φορές αυτό είναι ένα μεγάλο χάρισμα». Αυτή η θετική στάση απέναντι στις δυσκολίες αναδεικνύει την σημασία της εσωτερικής δύναμης για την επιτυχία στην Παραολυμπιακή κολύμβηση και γενικότερα στη ζωή.
Η ιστορία της αποτελεί πηγή έμπνευσης για όσους αντιμετωπίζουν προκλήσεις όρασης και αποδεικνύει πόσο σημαντική είναι η ψυχική ανθεκτικότητα και η προσαρμοστικότητα στην καθημερινότητα των ατόμων με ειδικές ανάγκες.