Μέσα από τα μεγάλα τουρνουά του ποδοσφαίρου, συχνά αναδύονται απρόβλεπτοι ήρωες. Είναι αυτοί οι παίκτες που εμφανίζονται ως εκπλήξεις, είτε είναι γνωστοί μεμονωμένοι σκόρερ είτε γίνονται αστέρια για μια βραδιά ή λίγο περισσότερο. Ο Σαλβατόρε Σκιλάτσι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του φαινομένου, καθώς η πορεία του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 παραμένει αξέχαστη. Δυστυχώς, σήμερα αποχαιρετούμε αυτόν τον θρύλο, γεγονός που έχει προκαλέσει σοκ στο ιταλικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να τιμήσει τη μνήμη του Σκιλάτσι με την αναδρομή στη σπουδαιότερη στιγμή της καριέρας του.
Πριν από σχεδόν 25 χρόνια, ο Σκιλάτσι κέρδισε εντυπωσιακά τα φώτα της δημοσιότητας με τη μεταγραφή του από τη Μεσίνα στη Γιουβέντους. Πριν από το Μουντιάλ, είχε ήδη σημειώσει 15 γκολ με την ομάδα του, αλλά κανείς δεν φανταζόταν πως θα γινόταν ο πιο κρίσιμος ποδοσφαιριστής της εθνικής Ιταλίας. Πριν από τη διοργάνωση, είχε μόνο μία συμμετοχή με το εθνόσημο, και τον περιμένανε πολλές προκλήσεις.
Στην αρχή του τουρνουά, ο ίδιος έπρεπε να ανταγωνιστεί με τους Σούπερ σταρ: Βιάλι, Καρνεβάλε, Μπάτζο, Μαντσίνι. Αν και οι Βιάλι και Καρνεβάλε ξεκίνησαν βασικοί κόντρα στην Αυστρία, αντιμετώπισαν προβλήματα. Στο 74ο λεπτό, ο προπονητής Ατζέλιο Βιτσίνι έριξε τον Σκιλάτσι στον αγώνα, και εκείνος με εντυπωσιακή κεφαλιά στο 78ο λεπτό έδωσε τη νίκη στην ομάδα του και τον παλμό στην κερκίδα του κατάμεστου «Ολίμπικο».
«Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, πίστευα ότι θα έπαιζα λίγα λεπτά. Ήμουν ήδη ενθουσιασμένος μόνο και μόνο που ήμουν στην εθνική ομάδα. Στην προπόνηση όμως έδινα τα πάντα, χωρίς κανείς να φαντάζεται την εξέλιξη που θα είχε η πορεία μου», ανέφερε ο Σκιλάτσι.
Ενώ στην δεύτερη αναμέτρηση δεν σημείωσε γκολ, στον τρίτο αγώνα κόντρα στην Τσεχοσλοβακία, κατάφερε να σκοράρει. Ωστόσο, το εντυπωσιακό γκολ του Ρομπέρτο Μπάτζο του είχε «κλέψει» την παράσταση. Οι Ιταλοί τον αποκαλούσαν «νέο Πάολο Ρόσι» και η ιστορία του από ταπεινές ρίζες έκανε τους φιλάθλους να ταυτιστούν μαζί του ακόμα περισσότερο.
«Το μόνο που ήθελα από μικρός ήταν να σημειώνω γκολ», αναφέρει ο Σκιλάτσι, επισημαίνοντας τη σφοδρή επιθυμία του για διακρίσεις στο ποδόσφαιρο.
Στη φάση των νοκ-άουτ, ο Σκιλάτσι συνέχισε να επιβεβαιώνει τη θέση του. Στον αγώνα με την Ουρουγουάη, σημείωσε ένα θεαματικό γκολ και οδήγησε τη χώρα του στην πρόκριση με 2-0.
Ακολουθώντας, στον προημιτελικό με την Ιρλανδία, ο Σκιλάτσι σημείωσε το μοναδικό γκολ που χάρισε την πρόκριση στην Ιταλία, φτάνοντας τα 4 τέρματα και κερδίζοντας τη φήμη του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης. Αντιμετώπισε την Αργεντινή του Μαραντόνα στον ημιτελικό, όπου άνοιξε το σκορ, αλλά τελικά οι Ιταλοί αποκλείστηκαν στη διαδικασία των πέναλτι.
Στον τελευταίο αγώνα του, ο Σκιλάτσι σκόραρε ξανά, εξασφαλίζοντας την τρίτη θέση της Ιταλίας και παίρνοντας το «Χρυσό Παπούτσι» για τα 6 γκολ του. Έγινε ο καλύτερος παίκτης του τoυρνουά και άφησε πίσω του τον Λόταρ Ματέους και τον Ντιέγκο Μαραντίνα στην ψηφοφορία για τη «Χρυσή Μπάλα».
Η καριέρα του Σκιλάτσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 είναι ένα από τα πιο λαμπρά παραδείγματα του πώς ένας παίκτης μπορεί να αναδειχθεί από το πουθενά, αποδεικνύοντας πως στο ποδόσφαιρο όλα είναι δυνατά. Με το ταλέντο και την σκληρή δουλειά του, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην ιστορία του αθλητισμού.