Ένας εφιάλτης που άλλαξε τις ζωές μας, μας δίδαξε τον φόβο, την ελπίδα, την απώλεια και την επιβίωση. Πέντε χρόνια μετά, επιστρέψαμε πραγματικά στην κανονικότητα ή απλώς προσποιούμαστε;

Στο Μέιπλγουντ του Νιου Τζέρσεϊ, όπως παντού, η ζωή φαίνεται να έχει επανέλθει. Άνθρωποι διασκεδάζουν, γελάνε και εργάζονται, αλλά οι σκιές της πανδημίας παραμένουν.

Μνήμη και Λήθη: Η Πανδημία στην Ελληνική Πραγματικότητα

Η ιστορία δείχνει ότι οι συλλογικές τραγωδίες ξεθωριάζουν. Όπως η πανδημία της γρίπης του 1918, που λησμονήθηκε γρήγορα, έτσι και τώρα, προσπαθούμε να ξεχάσουμε. Ήταν όλα ένας εφιάλτης;

Η Παγωμένη Στιγμή: Εμπειρίες και Απώλειες

Πριν από πέντε χρόνια, ο κόσμος πάγωσε. Στην Ελλάδα, όπως και αλλού, οι άνθρωποι κλείστηκαν στα σπίτια τους, αντιμετωπίζοντας την αγωνία και την αβεβαιότητα. Ήμασταν μόνοι, συνδεδεμένοι μέσω οθονών, αποχαιρετώντας αγαπημένους εξ αποστάσεως.

Φόβος και Επιβίωση στην Ελλάδα της Πανδημίας

Οι δρόμοι άδειασαν, γεμίζοντας το μυαλό μας με φόβο. Φόβος για την μόλυνση, για την διάγνωση και για τις συνέπειες. Οι νύχτες αγωνίας για τα αποτελέσματα των τεστ και τις ενημερώσεις από τα νοσοκομεία έγιναν κοινός τόπος.

Οι Απώλειες: Πέρα από τις Ζωές

Χάσαμε αγαπημένους, δουλειές, όνειρα και σταθερότητα. Μικρές επιχειρήσεις στην Ελλάδα κατέρρευσαν, οικογένειες βρέθηκαν σε οικονομική δυσχέρεια. Οι φοιτητές έχασαν τις αποφοιτήσεις τους, οι μαθητές τις εκδρομές τους. Οι ηλικιωμένοι έζησαν μήνες μοναξιάς. Το εμβόλιο δίχασε τον κόσμο: Μάσκες ή όχι; Εμβόλιο ή όχι; Η υγεία έγινε πολιτικό πεδίο μάχης. Ο φόβος μετατράπηκε σε οργή και μίσος.

Προχωράμε Μπροστά; Οι Σκιές Παραμένουν

Η ζωή συνεχίζεται, αλλά έχουμε αλλάξει. Η πανδημία μάς έδειξε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Άφησε ρωγμές στις ψυχές μας. Οι σκιές της πανδημίας παραμένουν: θάνατοι, άδεια τραπέζια, επιχειρήσεις που δεν άντεξαν. Το κόστος ήταν τεράστιο: υγειονομικό, οικονομικό, ψυχολογικό και κοινωνικό.

Έχουμε μάθει να ζούμε με αυτές τις πληγές; Αυτή παραμένει η ερώτηση.