Στην πρόσφατη συνέντευξή του με τον δημοσιογράφο Γιώργο Κουβαρά για το νομοσχέδιο για τον γάμο και την υιοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης υποστήριξε ότι το θέμα αφορά λίγους. Ωστόσο, ο τρόπος που αντιμετωπίζεται αυτό το ζήτημα στα μέσα ενημέρωσης και στα κοινωνικά δίκτυα απέδειξε ότι ενδιαφέρει πολλούς. Ο στοχαστής και συγγραφέας Στέλιος Ράμφος διατύπωσε τις απόψεις του για τα θέματα που εγείρει το νομοσχέδιο και τις αλλαγές που θα επέλθουν, αν γίνει νόμος της ελληνικής πολιτείας, σε συνέντευξή του στο capital.gr με τον Αντώνη Κυριαζάνο.
Κύριε Ράμφε, πώς ορίζετε εσείς τον γάμο και την οικογένεια;
Εάν ορίσουμε τον γάμο ως το επιστέγασμα της αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων, καθώς και ως ένα νομικό συμβόλαιο για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των συζύγων, τότε πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί ο γάμος είναι τόσο σημαντικός στην ανθρώπινη κοινωνία εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο γάμος αποτελεί τη βάση της κοινωνίας και την ονομάζουμε οικογένεια.
Ο γάμος δεν είναι η επιστέγαση μιας αγάπης;
Η έννοια της αγάπης όπως την γνωρίζουμε σήμερα δεν υπήρχε κατά τη διάρκεια της παραδοσιακής κοινωνίας. Αν δεχτούμε την σύγχρονη ερμηνεία της αγάπης ως μόνη προϋπόθεση για τον γάμο, τότε θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι ο γάμος δεν είναι απαραίτητος, καθώς η αγάπη θα έπρεπε να είναι αρκετή.
Για εσάς, λοιπόν, ο γάμος είναι πολύ περισσότερο από αυτό;
Σύμφωνα με τις απόψεις μου, ο γάμος αποτελεί το θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώνει την οικογένεια. Οι άνθρωποι από την αρχαιότητα αναγνώρισαν την ανάγκη να διαχειριστούν τις ζωές τους με έναν τρόπο που θα διαφοροποιούσε την κοινωνία από τα ζώα. Αυτός ο θεσμός δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναπροσαρμόσει τις επιθυμίες του με αξίες και κοινωνικό προσανατολισμό, αποτρέποντας έτσι την ανθρωπότητα από μια ορμική συμπεριφορά. Ο σκοπός της οικογένειας είναι ο εξανθρωπισμός του ανθρώπου και η ανάπτυξη αξιακών επιθυμιών που θα τον καθοδηγήσουν σε μια πιο ενημερωμένη ζωή.
Αυτό το “πολύ περισσότερο” περιλαμβάνει το παιδί ως φυσικό αποτέλεσμα;
Βεβαίως. Το παιδί αποτελεί το επόμενο βήμα εντός αυτού του θεσμικού πλαισίου. Η οικογένεια επιτρέπει στο παιδί να αναπτύξει μια σαφή εικόνα του εαυτού του, καθοδηγώντας το με αξίες και απαγορεύσεις. Από αυτήν τη στάση εξαρτάται η κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού και η ενσωμάτωσή του στην κοινωνία.
Πώς αυτά σχετίζονται με την παρούσα έξαρση της μαθητικής βίας;
Η εξαιρετική ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει αφαιρέσει σταδιακά τον ρόλο των γονέων και τον έχει μεταφέρει σε τεχνολογικά μέσα. Οι παιδικοί και εφηβικοί ρόλοι έχουν μεταφερθεί σε αυτά τα μέσα, ενώ οι γονείς υπολείπονται στην πραγματική οικογένεια. Το αποτέλεσμα αυτού είναι η ασάφεια στην εικόνα του εαυτού που αποκτούν τα παιδιά, προκαλώντας αντίστοιχες κοινωνικές επιπτώσεις, όπως η έξαρση της βίας.
Η ανθρώπινη κοινωνία δεν προοδεύει και εξελίσσεται;
Η σημερινή εξέλιξη της κοινωνίας παρουσιάζει μια κατακόρυφη αύξηση της βίας και μια επιστροφή σε φυσικούς ενστίκτους που δεν έχουν αναπροσανατολιστεί με αξίες και αρχές. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί μια επιστροφή σε μια ανθρώπινη κατάσταση που χαρακτηρίζεται από βία και ανταγωνισμό, όπως ακόμη και σήμερα παρουσιάζεται σε ορισμένες κοινωνίες.
Όλα αυτά που λέτε έχουν άμεση σχέση με την παρούσα κατάσταση για παράδειγμα της μαθητικής βίας;
Ναι, η επιμορφωτική αξία της οικογένειας έχει μετατοπιστεί και έχει αντικατασταθεί από την τεχνολογία και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Τα παιδιά αναπτύσσουν ένα προφίλ εντός αυτών των μέσων, αλλά η ενσωμάτωση τους στην πραγματική οικογένεια έχει εξαιρεθεί. Αυτό δημιουργεί ασάφεια στην ανάπτυξη τους και λαμβάνει συναφείς κοινωνικές επιπτώσεις, όπως η ανόδος της βίας που παρατηρούμε σήμερα.
Οι κοινωνίες πραγματικά προοδεύουν ή εξελίσσονται, όπως θεωρείται;
Η παρούσα εξέλιξη της κοινωνίας αντιπροσωπεύει μια αυξημένη βία και μια επιστροφή σε φυσικούς ενστίκτους που δεν έχουν αναπροσανατολιστεί αξιακά. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί μια επιστροφή σε μια ανθρώπινη κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ανταγωνισμό και βία, και αποτελεί έναν αποτυχημένο τρόπο εξέλιξης στην κοινωνία.
Και τώρα, η ικανοποίησή της είναι παρόμοια με αυτή των ζώων. Ανατρέχοντας στη ζούγκλα, αναφερόμενοι σε ανθρώπους, η κατάσταση είναι πιο άγρια. Κατανοούμε αυτά τα προβλήματα βαθιά και όχι με πολιτικούς όρους. Αν και αναγνωρίζουμε τις καλές προθέσεις των κυβερνήσεων, παρατηρούμε ότι τα δικαιώματα που προωθούν δημιουργούν προϋποθέσεις για αδιέξοδες καταστάσεις.
Μια ακροάτριά μου που παρακολουθεί μαθήματα στο Ίδρυμα Θεοχαράκη μου είπε ότι, ενώ αναζητούσε να νοικιάσει ένα σπίτι στο Ρότερνταμ, υποχρεώθηκε να απαντήσει σε μια σειρά ερωτημάτων με σκοπό να παρουσιαστεί η ταυτότητά της. Αυτό ζητάει το κράτος. Μια από τις ερωτήσεις αφορούσε το αν είχε ερωτική σχέση με το κατοικίδιο που είχε μαζί της. Αυτό όχι για να την απορρίψουν, αλλά για να έχουν μια σαφή εικόνα της ταυτότητάς της.
Στην Ολλανδία υπάρχουν επίσης ομάδες παιδοφίλων που διοργανώνουν εκδρομές σε χώρες με χαλαρά ήθη. Το γεγονός ότι οι οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες έχουν θεσπίσει τέτοια μέτρα όπως η Ολλανδία, δεν σημαίνει ότι δεν κάνουν λάθη. Το μεγαλύτερο λάθος αυτών των χωρών είναι ότι προκάλεσαν την κλιματική αλλαγή, την πιο επικίνδυνη κρίση, στο όνομα της ανάπτυξης. Επομένως, δεν πρέπει να ακολουθούμε τυφλά ό,τι αποφασίζουν αυτές. Κι εκείνες κάνουν σοβαρά λάθη.
Καθώς ολοκληρώνεται αυτό το άρθρο, πιστεύω ότι…
Οι γονείς, ο πατέρας και η μητέρα, είναι η καταστατική προϋπόθεση της κοινωνίας, όχι οι γονείς 1 και 2. Οι τοιχουργίες αυτές δημιουργούν σύγχυση στην αντίληψη του παιδιού, το οποίο μετά δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις ορμητικές του επιθυμίες και την κοινωνική του συμμετοχή. Αυτό είναι το πρόβλημα. Είμαι βέβαιος ότι, με τις καλύτερες προθέσεις, η πολιτεία θεωρούσε ότι εφαρμόζοντας αυτό το μέτρο, ανταποκρινόταν κυρίως στις απαιτήσεις της σημερινής κοινωνίας.
Θα ήταν καλύτερο να αναγνωρίσουμε τις ενοχές μας για τον τρόπο με τον οποίο μεταχειριστήκαμε τους ομοφυλόφιλους και να επικεντρωθούμε σε λύσεις, όπως το Σύμφωνο Ελευθέρας Συμβίωσης, ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχει επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ και είχαν ψηφίσει τότε και ορθώς και αρκετοί βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.
“Δεν υπάρχει θέμα ιδρύματος όπως φοβάται ο πρωθυπουργός”
Καλύπτει όλα τα προβλήματα που προτίθεται να αντιμετωπίσει το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να προωθήσει η κυβέρνηση στη Βουλή. Χαρίζει απόλυτη κάλυψη. Για παράδειγμα, όταν έρχεται από το εξωτερικό ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι, υπογράφει το Σύμφωνο Ελευθέρας Συμβίωσης και αναλαμβάνει την υιοθεσία του παιδιού ενός εξ αυτών, συνεχίζοντας κανονικά. Σε περίπτωση θανάτου, το παιδί παραμένει στην αγκαλιά του ετέρου γονέα και δεν χρειάζεται την παρέμβαση των ιδρυμάτων για την περίθαλψή του.
Επομένως, δεν υπάρχει θέμα ιδρύματος, όπως ανησυχεί ο πρωθυπουργός. Το παιδί είναι πλήρως προστατευμένο και για άλλα προβλήματα, όπως αυτά της κληρονομικότητας. Επομένως, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που απαιτεί τον νέο νόμο για να διορθωθεί, καθώς υπάρχει ήδη το πραγματικά ελεύθερο μέτρο του Συμφώνου Ελευθέρας Συμβίωσης. Αν υπάρχει κενό ή παράλειψη, ας διορθωθεί. Έτσι, το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών δημιουργεί περισσότερα προβλήματα παρά που λύνει.
[Εικόνες]
[Εικόνες]
