Η τραγουδίστρια Γιάννα Τερζή μίλησε για τη δύσκολη περιπέτεια υγείας που αντιμετώπισε σε συνέντευξή της στο κανάλι της Zoe Pre στο Youtube. Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρθηκε στο περιστατικό που υπέστη, καθώς πριν από μερικά χρόνια υποβλήθηκε σε χειρουργείο εξαιτίας όγκου στο νωτιαίο μυελό. Σχολιάζοντας το συγκεκριμένο θέμα, εξομολογήθηκε: “Μου πήρε τρία χρόνια να το πω και βρέθηκα πολύ κοντά στη φάση να το αποκαλύψω, ή να μην το πω. Ήθελα να μοιραστώ αυτό που μου συνέβη. Έκανα ένα χειρουργείο στο νωτιαίο μυελό και αφαίρεσα έναν όγκο. Δεν ήταν ούτε καλοήθης, ούτε κακοήθης”.
Συνεχίζοντας, αναφέρθηκε στις επιπτώσεις της επέμβασης στην υγεία της: “Ο νωτιαίος μυελός, για τον οποίο δεν είχα γνώση και έμαθα όταν αντιμετώπισα το πρόβλημα, αποτελεί το νευρολογικό σύστημά μας και η επίπτωση της άμβλυνσής του μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση. Δεν είχα συμπτώματα και το έμαθα καταλάθος. Μετά την αφαίρεση του, αν παραβιάσεις τον νωτιαίο μυελό με οποιοδήποτε τρόπο, δεν μπορείς να προβλέψεις τον χρόνο ανάρρωσης και την κατάστασή σου. Αυτά τα αντιλαμβάνεσαι μετά την εξέλιξη της επέμβασης. Είχα ακοή διαταλλαχθεί. Μου ανακοίνωσαν τα νέα τηλεφωνικά και στη συνέχεια έχασα την ακοή”. Αναφορικά με αυτό το θέμα, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της που αποφεύχθηκε η παράλυσή της.
Οι λόγοι της
“Λόγω της σπανιότητας της πάθησής μου, έπρεπε να βρω τον ειδικό για την επέμβαση. Κοινοποίησα το θέμα γιατί δεν υπάρχουν ειδικοί για τα πάντα. Είδα άτομα να χάνουν τη ζωή τους επειδή οι γιατροί δεν είναι ειδικοί. Εγώ είχα την τύχη να βρεθώ σε έναν γιατρό που απέφυγα την παράλυση. Από το χειρουργείο βγήκα παράλυτη. Επειδή παρεμβάλλονται τα νεύρα, για 1,5 χρόνο χρειάστηκα αμαξίδιο και από την αρχή μάθηκα να ξαναμάθω να περπατάω. Η επέμβαση δεν άφησε σημάδια στην κινητικότητά μου”.
“Παρουσιάζω υπεραισθησία και ελαφρά αναπηρία. Δεν νιώθω το μεγαλύτερο μέρος. Όταν πατάω στο έδαφος, δεν νιώθω το βάρος στα πόδια μου, πρέπει να κοιτάζω συνεχώς τα πόδια μου. Όταν οδηγώ, πρέπει να διατηρώ το φως, να κοιτάζω τα πόδια μου. Υπάρχει αστάθεια και πρέπει να είμαι ιδιαίτερα προσεκτική. Διαχρονικά βιώνω μια συνεχή ανακρίβεια. Το πρώτο διάστημα, έπαιρνα ανασταλτικά και ξεκινούσα να μάθαινω ότι θα ζω με μια σταθερή ελαφρά αναπηρία. Οι αόρατες αναπηρίες είναι πιο δύσκολες να αντιμετωπισθούν”.