Ο Αλέξανδρος Κοψιάλης άνοιξε την καρδιά του στην εκπομπή “Το Πρωινό” μιλώντας για τον αγώνα του με τα κιλά, και η κουβέντα αυτή ξύπνησε έντονα συναισθήματα στην Σίσσυ Χρηστίδου. Στο “Χαμογέλα και πάλι” η παρουσιάστρια δεν κρατήθηκε και μοιράστηκε δική της ιστορία. Τα λόγια του ηθοποιού για τη μάχη του έφτασαν να τη συγκινήσουν βαθιά.
Η συγκίνηση της Σίσσυ Χρηστίδου
Η Σίσσυ Χρηστίδου δεν μπόρεσε να κρύψει τα δάκρυά της βλέποντας τον Αλέξανδρο Κοψιάλη να εξομολογείται. «Ήταν συγκινητικός ο τρόπος που μίλησε. Είναι κάτι που γίνεται στο μυαλό έτσι κι αλλιώς. Δεν έχει να κάνει με τη βιολογία, είναι ψυχική νόσος η υπερφαγία και η ανορεξία. Το βρίσκω πολύ γενναίο που μιλάει τόσο ανοιχτά και που μιλάει την ώρα που βρίσκεται μέσα στο πρόβλημα. Συνήθως μας είναι πιο εύκολο να μιλάμε βγαίνοντας από το πρόβλημα. Εμένα με λυγίζει η εικόνα του και ελπίζω να παίρνει τη βοήθεια που χρειάζεται και αξίζει».
Ο Παύλος Σταματόπουλος πήρε τον λόγο αμέσως μετά και έφερε την προσωπική του εμπειρία στο τραπέζι. Είπε ότι έφτασε τα 125-130 κιλά μετά τον θάνατο της μητέρας του. «Εκείνη τη στιγμή έτρωγα επειδή περνούσα ωραία με αυτό. Μετά από χρόνια το σύνδεσα με αυτό το γεγονός».
Η εξομολόγηση της παρουσιάστριας για το βάρος
Εκεί μπήκε και η Σίσσυ Χρηστίδου με την ιστορία της. Εξήγησε πώς το φαγητό γίνεται σαν ασπίδα για εκείνη σε δύσκολες στιγμές. «Έχει πολλές προεκτάσεις, δεν είναι μόνο η απόλαυση ή η εκτόνωση. Για εμένα είναι προστασία. Όταν νιώθω ότι βάλλομαι παίρνω βάρος για να προστατευτώ. Όταν νιώθω ότι κινδυνεύω, είτε συναισθηματικά, είτε πρακτικά. Αυτό θέλει δουλειά, αν το δεις με τον ψυχολόγο. Ο οργανισμός το κάνει για προστασία, όχι για αυτοκαταστροφή. Απλά είναι καταστροφικός ο τρόπος. Ξέρεις ότι κάνεις κακό στον εαυτό σου, απλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Εμένα με ενοχλεί το “σταμάτα να τρως”. Α, πώς δεν το σκέφτηκα; Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, θέλει πολλή δουλειά».
Η συζήτηση αυτή έδειξε πόσο βαθιά μπορεί να φτάνει ένα τέτοιο θέμα για όλους όσοι το βιώνουν. Η τηλεόραση συχνά φέρνει τέτοιες αληθινές στιγμές στο φως, βοηθώντας και άλλους να νιώσουν λιγότερο μόνοι.