Η ζωή του Περικλή Αλμπάνη είναι γεμάτη συγκινήσεις και προκλήσεις που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του και την καριέρα του ως ηθοποιού.

Οι απώλειες που άφησαν ανεξίτηλο σημάδι

Ο Περικλής Αλμπάνης μοιράζεται συναισθήματα και αναμνήσεις από τον χαμό των γονιών του και του αδελφού του, γεγονότα που επηρέασαν βαθιά την ψυχολογία του. Ο πατέρας του, ένας άνθρωπος ήρεμος και γεμάτος αγάπη, έφυγε μες στην καρδιά του καλοκαιριού, πέντε χρόνια μετά το θάνατο της μητέρας του, που ήταν το στήριγμά του.

Η απώλεια του αδελφού του το 2011, μετά από έναν δύσκολο αγώνα με τον καρκίνο, ήταν άλλη μια μεγάλη δοκιμασία που βίωσε με πόνο και αφοσίωση.

Από τη φτώχεια στη δύναμη της θέλησης

Η εμπειρία της φτώχειας στην εφηβεία τον έκαμε να δουλέψει από πολύ νωρίς, κάνοντας διάφορες εργασίες όπως μπογιατζής και τοποθέτης πλακακιών. Με μεγάλη επιμονή και όνειρο τον κινηματογράφο και το θέατρο, συνδύασε τη δουλειά με τις σπουδές, παρακολουθώντας νυχτερινό γυμνάσιο και αργότερα δραματική σχολή στην Αθήνα.

Η είσοδος του στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας το 1982 σφράγισε την αρχή μιας λαμπρής θεατρικής πορείας, αποδεικνύοντας πως η σκληρή δουλειά και η επιμονή μπορούν να νικήσουν τις δυσκολίες.

Η μάχη με την κατάθλιψη και η στήριξη της οικογένειας

Η αναμέτρηση με το ψυχολογικό σθένος υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής του. Το 1991 βρέθηκε αντιμέτωπος με την κατάθλιψη και ψυχολογικά προβλήματα που τον γονάτισαν. Με τη στήριξη της συζύγου του Ειρήνης, που είναι δίπλα του για πάνω από 45 χρόνια, κατάφερε να ξεπεράσει αυτή τη σκοτεινή περίοδο.

Η εμπειρία αυτή αποκαλύπτει το πόσο σημαντική είναι η οικογενειακή υποστήριξη και η ψυχική ανθεκτικότητα στην αντιμετώπιση των δυσκολιών.