Σε μια συζήτηση που ξεφεύγει από τις συνήθεις καλλιτεχνικές δηλώσεις, ο Χρήστος Μάστορας εμβαθύνει στο περιοδικό “Esquire”, προσφέροντας μια σπάνια ματιά στην προσωπική του φιλοσοφία γύρω από τον ενθουσιασμό, την ωριμότητα και την πατρότητα. Η συνέντευξη στην Ραφαέλλα Ράλλη αποκαλύπτει μια πλευρά του γνωστού τραγουδιστή που προβληματίζεται, εξελίσσεται και αναζητά το πραγματικό νόημα της χαράς, αναδεικνύοντας τις πιέσεις και τις προσδοκίες που συνοδεύουν τη δημόσια εικόνα ενός καλλιτέχνη.
Η Εξέλιξη του Ενθουσιασμού: Από την Παιδική Αφέλεια στην Ωριμότητα
Ο Χρήστος Μάστορας, σε μία ειλικρινή εξομολόγηση, αναφέρει ότι πλέον δεν εκδηλώνει εύκολα τον ενθουσιασμό, μια αλλαγή που αποδίδει στη διαδικασία της ωρίμανσης. «Δεν είναι ότι δεν ενθουσιάζομαι ως άνθρωπος. Είναι ότι δεν το εκδηλώνω πια εύκολα», τονίζει. Η εμπειρία της απογοήτευσης, όπως εξηγεί, λειτουργεί ως φίλτρο, καθιστώντας τον ενθουσιασμό ένα πιο δυσεύρετο συναίσθημα καθώς μεγαλώνουμε. Αυτή η διαπίστωση αποκτά ιδιαίτερη σημασία, ειδικά όταν καλείται να ενσαρκώσει τον ενθουσιασμό σε ένα ρόλο, όπως συνέβη πρόσφατα σε μια ταινία όπου υποδύθηκε έναν ενθουσιώδη 20άρη, ενώ ο ίδιος πλησιάζει τα 40.
Ανάλυση: Η παρατήρηση του Μάστορα σχετικά με την μείωση της εκδήλωσης ενθουσιασμού είναι ένα κοινό μοτίβο στην ψυχολογία της ανάπτυξης. Κατά την παιδική ηλικία, η έκφραση συναισθημάτων είναι πιο άμεση και ανεπιτήδευτη. Με την πάροδο του χρόνου, οι κοινωνικές νόρμες, οι εμπειρίες και η συσσώρευση γνώσης για τις επιπτώσεις, συχνά οδηγούν σε πιο συγκρατημένες αντιδράσεις. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα απώλεια της ικανότητας για χαρά, αλλά μάλλον μια πιο εσωτερική και λιγότερο φανερή έκφραση αυτής.
Η Πατρότητα ως Καταλύτης: Το Όνειρο της Πληρότητας
Ερωτώμενος τι θα μπορούσε να του προκαλέσει πραγματικό ενθουσιασμό σήμερα, ο Χρήστος Μάστορας απαντά χωρίς δισταγμό: η πατρότητα. «Νομίζω πως τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό θα τον έπαιρνα αν γινόμουν πατέρας κάποια στιγμή», δηλώνει. Αυτή η επιθυμία δεν πηγάζει από μια επιδίωξη, αλλά από μια βαθύτερη, σχεδόν βιολογική παραδοχή ότι η δημιουργία και η διασφάλιση της συνέχειας του είδους φέρνει μια απαράμιλλη χαρά. Η αναφορά του σε φίλους που έχουν ήδη γίνει γονείς και την περιγραφή της πατρότητας ως «το καλύτερο πράγμα στον κόσμο» υποδηλώνει μια διάχυτη κοινωνική αντίληψη για την αξία της οικογένειας, ενώ η χιουμοριστική του διάθεση («Λες να είναι καμιά συνωμοσία;») προσθέτει μια νότα αυτοσαρκασμού.
Ανάλυση: Η επιθυμία για πατρότητα, ειδικά καθώς ένας άντρας πλησιάζει τα 40, είναι ένα συχνό φαινόμενο. Η ελληνική κοινωνία, ιστορικά, δίνει μεγάλη έμφαση στην οικογένεια και την τεκνοποίηση. Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται μια αργοπορία στην ηλικία τεκνοποίησης, τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες, λόγω κοινωνικοοικονομικών παραγόντων. Ωστόσο, η αξία της πατρότητας παραμένει υψηλή, συχνά συνδεόμενη με την ολοκλήρωση της προσωπικότητας και την αίσθηση του σκοπού.
Τα 40 ως Ορόσημο: Μια Διαφορετική Προσέγγιση
Ο Χρήστος Μάστορας αντιμετωπίζει την ηλικία των 40 όχι ως έναν συμβατικό «στόχο» ή πίεση, αλλά ως μια ψυχαγωγική πρόκληση και μια ευκαιρία για αυτοπροσδιορισμό. «Χωρίς πλάκα, λέω ότι είμαι 40 από πέρυσι που ήμουν 38 και κλείνω τα 39 τον Νοέμβριο. Το κάνω κυρίως γιατί μου αρέσει η αντίδραση του κόσμου», αναφέρει χαρακτηριστικά. Για έναν καλλιτέχνη, ο οποίος ζει μια αντισυμβατική ζωή, η ηλικία φαντάζει επουσιώδης. Το πραγματικό ορόσημο για εκείνον δεν είναι ένα ημερολογιακό γεγονός, αλλά ένα απρογραμμάτιστο γεγονός που θα τον οδηγήσει σε ένα νέο μονοπάτι ζωής, επιβεβαιώνοντας έτσι την καλλιτεχνική του φύση που αποζητά την εξέλιξη και την αλλαγή διαρκώς.
Ανάλυση: Η στάση του Μάστορα απέναντι στην ηλικία των 40 αντικατοπτρίζει μια αυξανόμενη τάση στην σύγχρονη κοινωνία, όπου τα παραδοσιακά ορόσημα αμφισβητούνται και επαναπροσδιορίζονται. Ειδικά στον χώρο της τέχνης, η ηλικία συχνά θεωρείται δευτερεύουσα σε σχέση με τη δημιουργικότητα και την προσωπική εξέλιξη. Η προσαρμογή της αντίληψης για το «τι σημαίνει να είσαι 40» σε μια πιο ρευστή και προσωπική διάσταση αποτελεί ένδειξη κοινωνικής και πολιτισμικής αλλαγής.
Link: Πηγή: gr.hellogreece.com