Ο Βασίλης Σπανούλης συγκίνησε όλους κατά τη διάρκεια της βράβευσής του, δηλώνοντας ότι το όνειρό του ήταν να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Ας δούμε αναλυτικά τι είπε:

“Θα ήθελα να απευθύνω τις θερμότερες ευχαριστίες μου. Σε μια τόσο σημαντική βραδιά για εμένα, μου δείχνετε τον σεβασμό σας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τους προέδρους που έκαναν όλα αυτά για εμένα για 11 χρόνια. Πίστεψαν στον χαρακτήρα και το ταλέντο μου. Μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα.”

“Οι σχέσεις των ανθρώπων χτίζονται με βάση τον σεβασμό. Για να τον κερδίσεις πρέπει να παλέψεις σκληρά. Αυτό ακριβώς έκανα. Γνωρίζω ότι δεν ήταν εύκολο να το επιτύχω, ειδικά όταν ερχόμουν από τον μεγαλύτερο αντίπαλο, αλλά τα κατάφερα. Ο Ολυμπιακός ήταν το όνειρό μου από όταν έπαιζε στο Μαρούσι. Ήμουν βέβαιος ότι θα το πετύχαινα. Περάσαμε δύσκολες στιγμές, δύσκολες νύχτες, αλλά η αγάπη και ο σεβασμός κατάφεραν να επικρατήσουν. Μακάρι όλοι οι αθλητές να βιώνουν μια αγάπη όπως εγώ!”

“Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γιώργο, τον Σάσα, τον Κώστα και όλα τα υπόλοιπα παιδιά για όλες τις στιγμές που μοιραστήκαμε. Γνωρίζω ότι τους έκανα τα νεύρα, ξέρω ότι στα ταξίδια με απέφευγαν επειδή μιλούσα μόνο για μπάσκετ. Πολλές νύχτες δεν κοιμόμουν για να βρω τρόπους για να βοηθήσω την ομάδα να κερδίσει και να παίξει ακόμα καλύτερα. Τον κ. Γιώργο Αγγελόπουλο τον έχω ξυπνήσει πολλές φορές στις 1 ή στις 2 τα ξημερώματα για πολλά θέματα. Αυτή είναι η φύση μου.”

“Ήθελα να ηγηθώ μιας ομάδας και να κατακτήσουμε τρόπαια, και το πέτυχα. Τα κατάφερα με τον Ολυμπιακό και είμαι περήφανος για αυτό. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους προπονητές, τους συμπαίκτες μου, όλο το τεχνικό επιτελείο για όλα αυτά τα χρόνια. Ό,τι έκανα το έκανα για να κερδίσει ο Ολυμπιακός.”

“Σε αυτό το ταξίδι, θα ήθελα να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου που μου έδωσε 6 υπέροχα παιδιά. Ήταν ο άνθρωπός μου που προωθούσε τα όνειρά μου στην καριέρα μου. Ήταν εκείνη που άκουγε τα περισσότερα λόγια στο τέλος. Ήταν υπομονετική και με στήριζε. Ολυμπία, σε ευχαριστώ!”

“Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη μητέρα μου. Μαμά, ευχαριστώ για όλα! Και στον αδελφό μου που ήταν σαν πατέρας για μένα. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο πιο αυστηρός κριτής μου. Όλα αυτά τα χρόνια δεν άκουσα ένα καλό λόγο, μόνο όταν σταμάτησα να παίζω μπάσκετ!”

“Όταν ήμουν 15 χρονών, έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο. Είχα πει ότι αφιερώνω την καριέρα μου σε αυτόν. Εύχομαι από εκεί ψηλά να είναι υπερήφανος!”

“Ευχαριστώ όλους όσους ήρθαν να με τιμήσουν και από τα βάθη της καρδιάς μου. Είμαι ευγνώμον!”