Η Δήμητρα Αλεξανδράκη πέρασε άσχημες στιγμές χτες βράδυ, ενώ οδηγούσε προς έναν κοντινό προορισμό για να ξεκουραστεί λίγο. Λόγω των μπλόκων από αγρότες στην εθνική οδό, πήρε εναλλακτική διαδρομή που της πρότεινε φίλος με ταξιδιωτικό γραφείο. Ξαφνικά, βρέθηκε μόνη σε επαρχιακό δρόμο, με βροχή και ομίχλη, και ένα μαύρο αυτοκίνητο την πλησίασε ύποπτα.
Στοιχεία από την αγωνία της Δήμητρας
Ένα πολιτικό όχημα με δύο άντρες άναψε φάρο και της έκανε σήμα να σταματήσει, χωρίς κανένα διακριτικό της αστυνομίας. Η Δήμητρα προσπάθησε να καλέσει το 100, μα δεν είχε σήμα εκεί έξω. Το αμάξι την ακολουθούσε επίμονα, κάτι που την έκανε να πανικοβληθεί εντελώς.
«Εγώ το μόνο που ζήτησα ήταν να πάω κάπου να ξεκουραστώ 2 ημέρες μετά από όσα έχω περάσει το τελευταίο διάστημα… Ξέρω εγώ και δεν αφορά κανέναν! Ζήτησα λοιπόν από το Φίλο μου τον Χρύσανθο που έχει ταξιδιωτικό γραφείο να μου τα κανονίσει όλα αυτός, γιατί δεν έχω το χρόνο αυτόν το καιρό.
Του είπα θέλω ένα κοντινό προορισμό σε δρόμο να με πάει!
Με εξυπηρέτησε άψογα και μάλιστα με ενημέρωσε ότι για να φτάσω εκεί που περνάω πρέπει να πάω από εδώ ώστε γιατί έτσι είναι ο δρόμος και δεν οδηγώ πολλές φορές εκεί!! Οπότε πήγα από έναν επαρχιακό δρόμο και ξαφνικά ξεκίνησε μια ιστορία από το πουθενά κυριολεκτικά!»
Η κλήση και η επαφή με την αστυνομία
Βρέθηκε στη μέση του πουθενά, με κρύο και πυκνή ομίχλη, χωρίς να ξέρει τον δρόμο. Το αμάξι την πλησίασε ξανά, και αυτή τη φορά σταμάτησε, βάζοντας αλάρμ. Βγήκε το κεφάλι της από το παράθυρο και ρώτησε τι γίνεται, μα δεν πήρε απάντηση αμέσως.
Κάλεσε το 112, αφού κατάλαβε ότι δεν υπήρχε σήμα για το 100, και έδωσε τον αριθμό πινακίδας. Οι δύο άνδρες κατέβηκαν, και εκείνη τους ρώτησε ευθέως αν είναι αστυνομικοί. Αποδείχτηκαν γνήσιοι, έκαναν απλόν έλεγχο, και τα χειρίστηκαν με ηρεμία, καταλαβαίνοντας τον φόβο της.
Είμαι στη μέση του πουθενά με απόλυτο φόβο, κρύο, βροχή και πάρα πολύ πυκνή ομίχλη. Το δρόμο δεν τον ήξερα (ούτε πρόκειρα να ξαναπάω) και σε ευθεία που δεν με έβλεπε άνθρωπος με σταματάει ένα αυτοκίνητο εν κινήσει προς έλεγχο τάχα!
Κάτι δεν μου πήγαινε καλά… Ούτε φαινόταν αυτοκίνητο της αστυνομίας, ούτε είχαν διακριτικά ούτε τίποτα! Ένα μαύρο αυτοκίνητο μόνο και ένας, δεν κατάλαβα καν τι ήταν! (Σβήνω λεπτομέρειες για να μην δημιουργηθεί τζέρτζελο από τρίτους ξερόλες ή να κατηγορήσουν ανθρώπους χωρίς λόγο). Μετά το τρίτο τηλεφώνημα αντιλήφθηκα ότι δεν υπάρχει καθόλου σήμανση και κάλεσα πολύ γρήγορα το 112 όπου ευτυχώς ακούω την πινακίδα και εκείνη τη στιγμή επειδή πήγαινα πολύ σιγά δεν έτρεχα καν μπαίνουν μπροστά μου και με σταματάνε ξανά!!
Σταματώ κατευθείαν / βάζω αλάρμ, αφήνω απόσταση. Βγάζω το κεφάλι μου και ρωτάω: τι συμβαίνει; Δεν απαντά κανείς. Με τρομερό άγχος και φόβο επαναλαμβάνω: μπορείτε να μου πείτε τι συμβαίνει; Λέω στο τηλέφωνο ταυτόχρονα: δεν με ενημερώνουν γιατί με σταμάτησαν! Και κατεβαίνουν 2 και τους ρωτάω: είστε όντως αστυνομικοί;
Οι άνθρωποι αυτοί ήταν άψογοι! Αντιλήφθηκα όμως και το φόβο μου! Έκανα άμεσα στην άκρη και περίμενα κανονικά αλλά ήμουν σε ευθεία στο δρόμο και αναγκάστηκα να τρέξω πιο κάτω και να μπω σε ένα πιο στενό σημείο παράλληλο για ασφάλεια!!
Πάρα πολύ ωραία, ήμουν 15 σε δευτερόλεπτα, ήρθε η ελληνική αστυνομία, με καθησύχασαν που φοβήθηκα απόλυτα φυσιολογικά! Και κατέθεσα όλα τα στοιχεία και τα δικά μου και τα δικά τους και τα πάντα! Δεν κατηγόρησα κανέναν ούτε δημιούργησα κανένα θέμα! Σεβάστηκα τους ανθρώπους και τη δουλειά τους και τους είπα την αλήθεια μου!
Μου έκαναν τον τυπικό έλεγχο, όλα ήταν όπως πρέπει, και ειλικρινά άψογοι αστυνομικοί με απόλυτη κατανόηση δεδομένης της κατάστασης.
