Ο Βόιτσεχ Σέζνι μιλάει ανοιχτά για τους πόνους που τον βασανίζουν. Ο 35χρονος γκολκίπερ της Μπαρτσελόνα έδωσε συνέντευξη στην πολωνική GQ και εξομολογείται τα πάντα. Αγωνίζεται και προπονείται με ένταση στα χέρια του εδώ και 17 χρόνια, από το διπλό κάταγμα στους βραχίονες του 2008 στην προπόνηση με την Άρσεναλ.
Κατά τη διάρκεια της προπόνησης, έρχεται ένα σημείο που χάνω εντελώς την αίσθηση των χεριών μου και δεν μπορώ ούτε ένα μπουκάλι νερό να κρατήσω λόγω του πόνου. Τότε, οι προπονητές και εγώ αστειευόμαστε ότι η προπόνηση τελείωσε επειδή είμαι ξανά παράλυτος, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι έχω βαρεθεί αυτό το βάσανο. Είναι χειρότερα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, κατά τη διάρκεια πολύ απαιτητικών προπονήσεων. Κατά τη διάρκεια της σεζόν, είναι πιο εύκολο επειδή κάνεις δύο προπονήσεις και μετά έναν αγώνα, έτσι ώστε τα χέρια σου να ξεκουράζονται και να μην είναι τόσο άσχημα. Ο πόνος εκτείνεται από τον καρπό μέχρι τον αγκώνα.
Πώς έγινε η μεταγραφή στη Μπαρτσελόνα
Μερικές φορές νιώθει ότι δεν αντέχει άλλο αυτό το μαρτύριο. Τα χέρια του πονούν συνέχεια, ειδικά όταν πιέζεται πολύ στις προπονήσεις. Γι’ αυτό και η απόφασή του να σταματήσει το ποδόσφαιρο ήταν σχεδόν έτοιμη.
Δεν ήταν ότι δεν ήμουν παθιασμένος με το ποδόσφαιρο. Δεν ήμουν παθιασμένος με τις επιλογές που υπήρχαν, παρόλο που οι δέκα κορυφαίοι σύλλογοι μου έκαναν προσφορές. Δεν είχε να κάνει με την αύξηση της τιμής μου. Δεν ήθελα να συνεχίσω να παίζω μόνο για τα χρήματα. Η διαίσθησή μου μού έλεγε να πω όχι. Τρεις μέρες πριν ανακοινώσω την αποχώρησή μου, μίλησα με τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι και του είπα ότι δεν ήθελα να παίζω πλέον για κανέναν σύλλογο. Όταν με κάλεσε η Μπαρτσελόνα, πιθανότατα υποψιάστηκαν ότι μπορούσαν να με πείσουν. Έπαιξα την πρώτη μου σεζόν δωρεάν. Αυτό που έλαβα από την Μπαρτσελόνα ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε να ξεπληρώσω στη Γιούβε για την πρόωρη λύση του συμβολαίου μου.
Ο πόνος από την παλιά τραυματισμό
Εκείνη η μέρα στην Άρσεναλ άλλαξε τα πάντα για τον Σέζνι. Το διπλό κάταγμα στους βραχίονες τον ακολουθεί ακόμα. Κάθε προπόνηση γίνεται αγώνας επιβίωσης.
Σήμερα, παίζει στη Μπαρτσελόνα και προσπαθεί να κρατήσει το πάθος του ζωντανό. Οι πόνους δεν φεύγουν εύκολα. Μόνο ο χρόνος και η ξεκούραση βοηθάνε λίγο.