Η Γαλλία παίζει απόψε κόντρα στην Ουκρανία στο Παρίσι, ξεκινώντας στις οκτώ και μισή. Ο στόχος; Η πρόκριση στο Μουντιάλ του 2026. Η ημερομηνία πέφτει ακριβώς δέκα χρόνια μετά τις αιματηρές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου 2015, που συγκλόνισαν το Παρίσι και το Σεν-Ντενί.

Αντιδράσεις για την ατυχή σύμπτωση

Ο Ντιντιέ Ντεσάν μίλησε ανοιχτά για την ταραχή του. Θα ήθελε, είπε, να μην γίνει ο αγώνας εκείνη τη μέρα, δείχνοντας βαθύ σεβασμό στις οικογένειες που θρηνούν ακόμα. Εκείνος καθόταν στον πάγκο τότε, όταν τρεις βομβιστές αυτοκτονίας εξερράγησαν έξω από το Σταντ ντε Φρανς, λίγο πριν το φιλικό με τη Γερμανία. Η πόλη θυμάται καλά εκείνη τη νύχτα τρόμου, με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες σε μπαρ, θέατρα και δρόμους.

Πολλοί αντέδρασαν έντονα από την πρώτη στιγμή. Η πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο μπορεί να περιμένει, λένε, αλλά η μνήμη όχι. Η αντίπαλος Ουκρανία, βυθισμένη σε πόλεμο, φέρνει επιπλέον εντάσεις, οδηγώντας σε υπερδιπλάσια μέτρα ασφαλείας γύρω από το γήπεδο.

Η UEFA εξήγησε τις δυσκολίες αλλαγής ημερομηνίας. Όλες οι ομάδες αγωνίζονται μαζί για δικαιοσύνη, και η Γαλλία ετοιμάζεται για ταξίδι στο Αζερμπαϊτζάν σύντομα. Κανείς δεν ζήτησε επίσημα αναβολή, παρόλο που οι συζητήσεις κύλησαν πολλές.

Γιατί επιλέξανε το Παρκ ντε Πρενς και όχι αλλού; Αστυνομικοί από το Παρίσι αναρωτήθηκαν μήπως η Μασσαλία ή η Λυών θα ήταν καλύτερη επιλογή, λιγότερη πίεση για τις δυνάμεις. Η Ομοσπονδία (FFF) όμως είχε αποφασίσει νωρίτερα, βλέποντας αθλητικά και οικονομικά οφέλη.

Μνημεία και διχασμός γνώμης

Η μέρα ξεκινά με εκδηλώσεις τιμής. Την περασμένη Παρασκευή, χίλιοι εφτακόσιοι δρομείς έτρεξαν σε διαδρομή “Ελευθερίας”, περνώντας από τα σημεία του πόνου. Πριν τη σέντρα, έρχεται σιγή ενός λεπτού και πανό με το σύνθημα «Football for Peace».

Δεν λείπουν οι φωνές της δυσαρέσκειας. Ο γιος του Μανουέλ Ντίας, του οδηγού που έχασε τη ζωή του κοντά στο Σταντ ντε Φρανς, χαρακτήρισε την επιλογή περίεργη και αρνήθηκε να δει το ματς. Άλλοι βλέπουν αλλιώς τα πράγματα: η Κατρίν Μπερτράν, αντιπρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων, το πόυστησε σαν ένα ισχυρό σύμβολο απέναντι στο μίσος – μήπως τελικά το ποδόσφαιρο γίνει γέφυρα;

Στο γήπεδο θα δούμε πρόσωπα-κλειδιά. Ο Φρανσουά Ολάντ, τότε πρόεδρος, ο Πατρίκ Κανέρ από το Υπουργείο Αθλητισμού, ακόμα και ο Σαλίμ Τουραμπάλι, ο φύλακας που σταμάτησε βομβιστή στην είσοδο. Μαζί τους, πυροσβέστες, αστυνομικοί και βοηθοί των θυμάτων.

Οι παίκτες φέρνουν το έμβλημα του Bleuet de France, που βοηθάει οικογένειες θυμάτων και στρατιώτες. Γύρω από το στάδιο, μαζεύουν χρήματα για καλό σκοπό. Ο Κιλιάν Εμπαπέ το είπε ξεκάθαρα: οι μπλε κρατούν μια σκέψη για τις οικογένειες που πονέσαν, υπάρχουν πράγματα πιο σημαντικά από την πρόκριση. Ο Ντεσάν συμφώνησε: Το καθήκον της μνήμης είναι απαραίτητο. Όμως υπάρχει και ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, πολύ σημαντικός για εμάς.