Ο Γιώργος Σταυρόπουλος, ευρύτερα γνωστός ως «Μίστερ Εθνικά Μπούτια», υπήρξε μια εμβληματική μορφή της ελληνικής τηλεόρασης των 90s, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στην εποχή της trash TV με την ανατρεπτική του περσόνα.
Ο «Θρύλος» των 90s: Από τον Τσαρούχη στο «Ερωτοδικείο»
Πριν καν ο Γιώργος Σταυρόπουλος αναδειχθεί σε φαινόμενο της τηλεόρασης, είχε ήδη αφήσει το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα, ποζάροντας στον κορυφαίο ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη. Αυτή η πρώιμη επαφή με τον κόσμο της τέχνης προφανώς προδιέγραφε μια παρουσία που θα ήθελε να προκαλεί και να διαφοροποιείται. Η είσοδός του στον τηλεοπτικό χώρο συνέπεσε με την άνθηση της λεγόμενης «trash TV», ενός είδους που προσέλκυε το κοινό με την υπερβολή, την αμεσότητα και την συχνά προκλητική του φύση. Ο Σταυρόπουλος δεν άργησε να ξεχωρίσει σε εκπομπές όπως το «Trash TV» και η «Καρακορτάδα», όπου η ιδιοσυγκρασία του βρήκε πρόσφορο έδαφος. Ωστόσο, η πραγματική του εκτόξευση και η καθιέρωσή του στη συλλογική συνείδηση ήρθε μέσα από το «Ερωτοδικείο» της Βίκυς Μιχαλονάκου. Εκεί, η ευρηματική προσφώνηση «Μίστερ Μπούτιας», αρχικά ως αστείο, μετατράπηκε σε ένα ισχυρό προσωπικό brand, έναν τίτλο που τον συνόδευε έκτοτε.
Η «Τιτανομαχία» με τον «Εθνικό Σταρ»
Αδιαμφισβήτητα, οι τηλεοπτικές αναμετρήσεις του Γιώργου Σταυρόπουλου με τον Ανδρέα Ευαγγελόπουλο, τον αποκαλούμενο «Εθνικό Σταρ», αποτέλεσαν κορυφαίες στιγμές της ελληνικής τηλεοπτικής ιστορίας. Οι διάλογοι μεταξύ τους ήταν συχνά γεμάτοι ατάκες με έντονο θεατρικό ύφος, που παρέπεμπαν σε αρχαία τραγωδία. Ο Σταυρόπουλος, με χαρακτηριστικό στόμφο, εκτόξευε φράσεις όπως «Δεν έχεις το ανάστημα να με κοιτάξεις!», ενώ ο Ευαγγελόπουλος απαντούσε με την θρυλική πλέον ατάκα: «Εγώ είμαι το έθνος, εσύ είσαι τα μπούτια!». Το πλατό μετασχηματιζόταν σε μια αρένα λεκτικής αντιπαράθεσης, με τη Βίκυ Μιχαλονάκου να δίνει τον καλύτερό της εαυτό για να διατηρήσει τις ισορροπίες. Για το κοινό, οι στιγμές αυτές ήταν ισοδύναμες με μια θεατρική παράσταση, προσφέροντας άφθονο θέαμα και ενθουσιασμό, κάτι που εξηγεί γιατί αυτές οι σκηνές παραμένουν viral μέχρι και σήμερα.
Το «Πιστοποιητικό Αγνότητας»: Η άλλη πλευρά του «Μίστερ Μπούτια»
Το 2003, ο Γιώργος Σταυρόπουλος αποφάσισε να αποκαλύψει μια πιο προσωπική πτυχή της ζωής του μέσα από το βιβλίο του, με τον συμβολικό τίτλο «Πιστοποιητικό Αγνότητας». Πρόκειται για ένα έργο που, παρά το εκρηκτικό ύφος που θύμιζε τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, περιείχε και τρυφερά ξεσπάσματα και αυτοκριτική. Στο οπισθόφυλλο, ο ίδιος αναφερόταν ανοιχτά σε προσωπικά του τραύματα και σε ερωτήματα που τον βασάνιζαν από την παιδική του ηλικία, προσδίδοντας στο συγγραφικό του εγχείρημα μια διάσταση ψυχογραφίας. Σήμερα, το βιβλίο αυτό θεωρείται συλλεκτικό, ένα σπάνιο εύρημα στα παλαιοβιβλιοπωλεία, που μαρτυρά την πολυπλοκότητα της προσωπικότητας πίσω από την περσόνα.
Η ζωή μετά την trash TV και η κληρονομιά του
Μετά το τέλος των τηλεοπτικών εκπομπών που τον ανέδειξαν, ο Σταυρόπουλος δεν εγκατέλειψε το κοινό του. Συνέχισε την παρουσία του μέσα από διαδικτυακές εκπομπές, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ο Μπούτιας ξαναχτυπά», διατηρώντας ζωντανή την επαφή με τους θαυμαστές του και προσαρμοζόμενος στα νέα μέσα. Παρόλη τη δημοσιότητα, ο ίδιος διαχώρισε επιμελώς την περσόνα του από την προσωπική του ζωή, την οποία επέλεξε να κρατήσει μακριά από τα φώτα. Όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, ο «Μίστερ Μπούτιας» ήταν ένας ρόλος, μια περσόνα φτιαγμένη για να προκαλεί και να σατιρίζει, ένας καλλιτεχνικός τρόπος έκφρασης. Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά την εκκεντρική του τηλεοπτική πορεία, ο Γιώργος Σταυρόπουλος εργαζόταν ως ηλεκτρονικός στη ΔΕΗ, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε, αποκαλύπτοντας μια διπλή ζωή που λίγοι γνώριζαν. Στη συλλογική μνήμη, όμως, έμεινε ως ένας από τους πιο ανατρεπτικούς και εκρηκτικούς χαρακτήρες της ελληνικής trash TV, ένας άνθρωπος που κατάφερε να δημιουργήσει έναν μύθο γύρω από το όνομά του και να τον διατηρήσει ζωντανό μέχρι το τέλος.