Ο Θοδωρής Αθερίδης, μία πολυσχιδής προσωπικότητα του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, μίλησε ανοιχτά για την προσωπική του σχέση με την πίστη και τον αντίκτυπό της στη ζωή του, προσφέροντας μια σπάνια ματιά στην πνευματική του διαδρομή.

Η Στιγμή της Αναθεώρησης: Μετά το Εγκεφαλικό Επεισόδιο

Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στούντιο 4», ο δημοφιλής ηθοποιός και σεναριογράφος Θοδωρής Αθερίδης αναφέρθηκε σε ένα κομβικό σημείο της ζωής του: το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη. «Όταν έπαθα το εγκεφαλικό έγινε σε κλάσματα δευτερολέπτου. Εγώ από χαρακτήρα θέλω να είμαι καλά», δήλωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας την εσωτερική του δύναμη και την αισιοδοξία που τον διακρίνει ακόμα και σε δύσκολες στιγμές.

Αυτή η εμπειρία, όπως ο ίδιος εξήγησε, ενίσχυσε την ήδη υπάρχουσα πίστη του, μετατρέποντάς την από μια απλή ανάγκη σε βαθύ βίωμα. «Εμένα από πάντα με βοηθάει η πίστη μου. Έχει αντίκρισμα στην προσευχούλα μου. Παλιά ήταν ανάγκη μου, τώρα είναι βίωμα. Με ζεσταίνει. Προσεύχομαι καθημερινά», εξήγησε, αναδεικνύοντας τη μετασχηματιστική δύναμη της πνευματικότητας στη ζωή του.

Η Πορεία προς την Πίστη: Ανάμεσα σε Κομμουνισμό και Θεό

Η σχέση του Θοδωρή Αθερίδη με την πίστη δεν ήταν πάντα ευθύγραμμη, επηρεασμένη από τις οικογενειακές του καταβολές και τις ιδεολογικές αναζητήσεις των νεανικών του χρόνων. Ο ίδιος εξομολογήθηκε: «Ο μπαμπάς μου ήταν κομμουνιστής δεν ήθελε τέτοια. Η μαμά μου πίστευε αλλά δεν ήταν καμία θεούσα». Αυτό το οικογενειακό υπόβαθρο δημιούργησε μια εσωτερική πάλη και μια διαδρομή αναζήτησης.

Περιέγραψε μάλιστα ένα περιστατικό από την παιδική του ηλικία: «Είχα πάει μια φορά κατηχητικό και το έμαθε ο μπαμπάς μου και μου είπε θα σου σπάσω τα πόδια. Δεν ήθελε, με άφηνε, πίστευε ότι θα μου κάνουν κακό οι παπάδες». Αυτή η αυστηρή στάση του πατέρα του απέναντι στη θρησκεία τον επηρέασε, οδηγώντας τον σε μια περίοδο όπου προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από το θρησκευτικό συναίσθημα.

Στην εφηβεία του, και συγκεκριμένα στα 16 του χρόνια, ο ηθοποιός εντάχθηκε για πέντε μήνες στην ΚΝΕ, μια περίοδος που συνέπεσε με μια απόπειρα αποποίησης τόσο της θρησκευτικής πίστης όσο και της κομματικής ιδεολογίας. «Εγώ στα 16 μου, επειδή είχα μπει στην ΚΝΕ για 5 μήνες, πήρα την απόφαση να είμαι σοβαρός να μην ασχολούμαι με τον Θεό και με τον κομμουνισμό και για 5 μήνες δεν ασχολήθηκα, “ορφάνεψα” και έχασα όλες τις “κεραίες” με το υπερπέραν», τόνισε. Η απουσία αυτής της πνευματικής διάστασης είχε ως αποτέλεσμα:

• Την εμφάνιση πανικών.
• Έντονη ανάγκη για την αναζήτηση του Θεού.
• Μια αίσθηση κενού και αναπάντητων ερωτημάτων για το νόημα της ζωής.

«Είχα πανικούς, είχα ανάγκη τον Θεό. Δεν καταλάβαινα τι νόημα έχει η ζωή χωρίς Θεό», παραδέχθηκε, φωτίζοντας την υπαρξιακή του αναζήτηση. Η δήλωσή του αυτή υπογραμμίζει την ανθρώπινη ανάγκη για πνευματική πλήρωση και την επίδραση της πίστης στην ψυχική ισορροπία.

Η Σημασία της Πίστης στη Σύγχρονη Κοινωνία

Η μαρτυρία του Θοδωρή Αθερίδη δεν αφορά μόνο την προσωπική του διαδρομή, αλλά αγγίζει και ένα ευρύτερο κοινωνικό ζήτημα: τη θέση της πίστης στην εποχή μας. Σε μια περίοδο όπου ο σκεπτικισμός και ο υλισμός κυριαρχούν, προσωπικότητες όπως ο Αθερίδης αναδεικνύουν την ανθεκτικότητα και την διαχρονική αξία της πνευματικότητας ως πηγή δύναμης, παρηγοριάς και νοήματος. Η εξομολόγησή του μπορεί να λειτουργήσει ως έναυσμα για προβληματισμό σχετικά με τον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος διαχειρίζεται τις υπαρξιακές του ανησυχίες και αναζητήσεις.

https://youtube.com/watch?v=jZzS8N9t6tA