Ο Σταμάτης Κραουνάκης, ένας από τους πλέον επιδραστικούς Έλληνες συνθέτες, άνοιξε την καρδιά του σε μια σπάνια συνέντευξη, φωτίζοντας άγνωστες πτυχές της συνεργασίας του με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και την ιστορία πίσω από ένα εμβληματικό τραγούδι.
Η Χημεία της Επιτυχίας με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη
Ο Σταμάτης Κραουνάκης, καλεσμένος στην διαδικτυακή εκπομπή των Rainbow Mermaids, ανεπτυγμένο μέσο στον ψηφιακό χώρο που προσελκύει κοινό με εναλλακτικό περιεχόμενο, μίλησε εκτενώς για την περίοδο της συνεργασίας του με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Η χημεία μεταξύ τους αναδείχθηκε ως καθοριστικός παράγοντας για την δημιουργία έργων που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ελληνική μουσική σκηνή.
«Ήθελε ο Θεός και μάλλον ήθελε και όλο μαζί. Και η φωνή της Άλκηστις πάνω στα τραγούδια μας και το τι γράψαμε και όλο αυτό ήταν πάρα πολύ φρέσκο, ενώ πάταγε πολύ στο τραγούδι. Άκουγες κάτι που σου θύμιζε κάτι. Είχε πολύ ωραία παιξίματα,» δήλωσε χαρακτηριστικά ο συνθέτης. Αυτή η αναφορά υπογραμμίζει την αλληλεπίδραση της μοναδικής φωνής της Πρωτοψάλτη με την συνθετική ευφυΐα του Κραουνάκη, δημιουργώντας ένα ηχητικό αποτέλεσμα που ήταν ταυτόχρονα καινοτόμο και βαθιά ριζωμένο στην ελληνική λαϊκή παράδοση. Η δήλωση “Άκουγες κάτι που σου θύμιζε κάτι” παραπέμπει στην ικανότητα του έργου τους να συνδυάζει το οικείο με το νέο, προσφέροντας μια αίσθηση διαχρονικότητας. Η έμφαση στα “πολύ ωραία παιξίματα” αναδεικνύει επίσης την ποιότητα της ενορχήστρωσης και της εκτέλεσης, στοιχεία που συχνά παραβλέπονται αλλά είναι κρίσιμα για την επιτυχία ενός μουσικού έργου.
Η Γένεση του «Άδωνις»: Μια Ιστορία Από το Αυτοκίνητο
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε η αποκάλυψη πίσω από τη δημιουργία του διαχρονικού τραγουδιού «Άδωνις». Ο Κραουνάκης εξήγησε ότι η ιδέα για το τραγούδι γεννήθηκε από μια τυχαία στιγμή και μάλιστα, μέσα σε ένα αυτοκίνητο.
«Ο Άδωνις είναι ένα τραγούδι αθάνατο, για να το πούμε έτσι. Υπήρχε ο Άδωνις, εγώ το έχω γράψει αυτό, ήταν δικό μου. Υπήρχε ο Άδωνις, που υπάρχει ακόμα στη Νέα Σμύρνη, το καφέ που πήγαινα με τον Γιώργο Μανιώτη.» Αυτή η αναφορά φανερώνει την προσήλωση του Κραουνάκη στην πραγματικότητα και την ικανότητά του να εμπνέεται από καθημερινά βιώματα και τοπόσημα, όπως το καφέ «Άδωνις» στη Νέα Σμύρνη, ένα σημείο αναφοράς για πολλούς κατοίκους της περιοχής.
Η ανάγκη για ένα γρήγορο τραγούδι, καθώς ο δίσκος πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του, οδήγησε σε μια αυθόρμητη δημιουργική διαδικασία: «Τελείωνε ο δίσκος και δεν είχαμε ένα γρήγορο τραγούδι. Είχε έρθει η Άλκηστις να κάνουμε λίγη πρόβα, τότε που έμενα σε ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο. Ήρθε ο Μανιώτης να μας πάρει να πάμε να φάμε κάτι, μπαίνουμε στο αμάξι και του λέω “Βρε Γιώργο μου, δεν έχω ένα γρήγορο” και μου λέει “Γράψε για τον Άδωνι που πηγαίνουν τεκνά και αθλητές” και φτιάχνω το ρεφρέν μέσα στο αμάξι, πηγαίνοντας να φάμε.»
Το παραπάνω απόσπασμα αναδεικνύει την συνεργατική φύση της δημιουργίας, όπου η συμβολή του Γιώργου Μανιώτη υπήρξε καταλυτική. Η ιδέα να αναφερθούν τα “τεκνά και οι αθλητές” αντικατοπτρίζει ένα κοινωνικό σχόλιο και μια ρεαλιστική απεικόνιση της αθηναϊκής νεολαίας της εποχής, προσδίδοντας στο τραγούδι μια κοινωνιολογική διάσταση πέρα από την καθαρά μουσική του αξία. Η φράση «Η χοντρή νευρικιά είναι ο Γιώργος, βέβαια» προσθέτει μια προσωπική, χιουμοριστική νότα, υποδηλώνοντας την στενή φιλική σχέση μεταξύ τους και την αμεσότητα με την οποία επικοινωνούσαν.
Η Σημασία της Αυτοσχεδιαστικής Έμπνευσης
Η ιστορία του «Άδωνις» αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η αυτοσχεδιαστική έμπνευση, σε συνδυασμό με την εμπειρία και το ταλέντο, μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία έργων που αντέχουν στον χρόνο. Ο Κραουνάκης, ένας συνθέτης με ξεχωριστή ικανότητα να «αιχμαλωτίζει» στιγμές και να τις μετατρέπει σε μουσική, δείχνει πώς ακόμη και η πιο απλή αφορμή μπορεί να αποτελέσει τη βάση για ένα «αθάνατο» τραγούδι.
Η αποκάλυψη αυτή προσφέρει μια ενδιαφέρουσα ματιά στις διαδικασίες της καλλιτεχνικής δημιουργίας και στην σημασία της συνεργασίας και της προσωπικής διασύνδεσης για την παραγωγή ποιοτικού έργου.
Δείτε το σχετικό απόσπασμα μετά το 41:50 λεπτό: