Απεβίωσε σε ηλικία 99 ετών ο ιστορικός και κοινωνιολόγος Αλφρέντ Γκροσέ, ο οποίος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εδραίωση της γαλλογερμανικής φιλίας. Την είδηση του θανάτου του ανακοίνωσε η οικογένειά του μέσω του γαλλικού πρακτορείου ειδήσεων την Πέμπτη (8/2). Γεννημένος στη Γερμανία, αλλά με γαλλική υπηκοότητα από το 1937, ο Αλφρέντ Γκροσέ υπήρξε πυλώνας του επιφανούς Ινστιτούτου Πολιτικών Σπουδών (IEP) του Παρισιού, Sciences-Po, και δραστήριος ως χρονογράφος σε εφημερίδες. Ήταν επίσης γιος ενός εβραίου παιδιάτρου, με την οικογένειά του να εγκαταλείπει τη Γερμανία το 1933 για να καταφύγει στη Γαλλία, μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1934.

Αρχικά, ήταν υποδιευθυντής του γραφείου της UNESCO στη Γερμανία και στη συνέχεια καθηγητής στο IEP του Παρισιού. Ταυτόχρονα, διετέλεσε γενικός γραμματέας της Γαλλικής Επιτροπής Ανταλλαγών με τη νέα Γερμανία και διευθυντής της έκδοσης “Allemagne”, καθώς επίσης πρόεδρος του Κέντρου Ενημέρωσης και Έρευνας για τη Σύγχρονη Γερμανία (CIRAC) και πολιτικός χρονογράφος σε διάφορα μέσα ενημέρωσης όπως οι εφημερίδες Le Monde και La Croix, καθώς και το περιοδικό L’Expansion. Έχει συγγράψει πολυάριθμα βιβλία, μεταξύ των οποίων τα “Εξωτερικές Υποθέσεις: η πολιτική της Γαλλίας από το 1944”, “Χίτλερ: ο Τύπος και η γέννηση μιας δικτατορίας”, “Η Γερμανία των καιρών μας”, “Η Πέμπτη Δημοκρατία και η εξωτερική πολιτική της”, “Άθεο βλέμμα στους χριστιανούς”, “Η Χαρά και ο Θάνατος. Απολογισμός μιας ζωής”, “Η Γαλλία, παρόμοια και διαφορετική”.

Πατέρας τεσσάρων παιδιών

Πατέρας τεσσάρων παιδιών και προσηλωμένος στην κλασική μουσική, ήταν επίσης πρόεδρος του Φόρουμ Πνιγμένες Φωνές (Forum Voix Étouffées, FVE), το οποίο ασχολείται με την ανασύνθεση της μουσικής για τα θύματα του ναζισμού και των ευρωπαϊκών ολοκληρωτισμών του 20ού αιώνα. Ο πρεσβευτής της Γαλλίας στη Γερμανία, Φρανσουά Ντελάτρ, ανέρχεται στα κοινωνικά δίκτυα Χ (πρώην Twitter) εκφράζοντας τη θλίψη του για τον χαμό του Γκροσέ, επισημαίνοντας ότι “όλοι όσοι προώθησαν τη γαλλογερμανική φιλία είναι σήμερα ορφανοί”. Από την άλλη, η Κορνέλια Βολ, προέδρος της Σχολής Hertie του Βερολίνου, τον αποχαιρετά αναφέροντας ότι “χάνουμε έναν από τους πιο σημαντικούς προκατόχους μας. Από τη Φρανκφούρτη μέχρι το Παρίσι, κανένας δεν συνέβαλε τόσο ισχυρά στην διαμόρφωση του οράματός μας για τη γαλλογερμανική συμφιλίωση”.