Πολεμικά τραύματα: Αυξημένος ο αριθμός τραυματισμών από κυνηγητικά όπλα
Ιδιαίτερα ακριβό τίμημα καταβάλλει η Ελλάδα κάθε χρόνο από τα πολεμικά τραύματα, παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου! Αυτή την πραγματικότητα υπογράμμισε ο Μικροχειρουργός Ορθοπαιδικός, Ιωάννης Ιγνατιάδης, σε μια ομιλία του στο 28ο συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής του Χεριού και Ελληνικής Επανορθωτικής Χειρουργικής σχετικά με τα πολεμικά τραύματα. “Δυστυχώς, τα πολεμικά τραύματα (πυροβολισμοί με κυνηγητικά ή πυροβόλα όπλα) καθώς και οι τραυματισμοί από εκρήξεις στη χώρα μας είναι συχνό φαινόμενο, παρότι δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο,” επισήμανε ο κ. Ιγνατιάδης, προσθέτοντας ότι “αυτό έχει βαρύ τίμημα στην ανθρώπινη παραγωγική δυναμική, καθώς έχουμε εκατοντάδες ακρωτηριασμούς και μόνιμες αναπηρίες.”
Αυξημένος ο αριθμός τραυματισμών από κυνηγητικά όπλα
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα παρουσιαζόμενα δεδομένα από τον κ. Ιγνατιάδη, είναι συχνοί οι τραυματισμοί από κυνηγητικά όπλα ή από εγκληματικές πράξεις, όπως τραυματισμοί από όπλα αστικού τύπου (π.χ. όπλα που χρησιμοποιούνται σε ληστείες, συγκρούσεις ή τρομοκρατικές ενέργειες). Επιπλέον, υπάρχουν τραυματισμοί από εκρήξεις πυροτεχνημάτων, βεγγαλικών, δυναμίτη ή βομβών κατά τη διάρκεια εορταστικών εκδηλώσεων, πανηγυριών, κατά την αλιεία, ή ως αποτέλεσμα εγκληματικών ενεργειών, όπως εκκαθαρίσεις λογαριασμών ή τρομοκρατικές επιθέσεις.
“Οι πιο σοβαροί τραυματισμοί θεωρούνται αυτοί που συμβαίνουν με εκρηκτικά όλων των ειδών και οδηγούν, εκτός από θανάτους ή ρήξεις εσωτερικών οργάνων, σε ακρωτηριασμούς ή ημιακρωτηριασμούς άκρων, οι οποίοι συνήθως δεν είναι υποψήφιοι για επανασυνδυασμό αλλά απαιτούν μόνο επένδυση των οστών και των τενόντων με δερματικούς μοσχείους. Μερικές φορές μπορεί να επιτευχθεί δευτερογενής επανόρθωση μέσω μεταφοράς ιστών ή δακτύλων, ενώ οι επανορθωτικές επεμβάσεις που αποσκοπούν στο να συγκολλήσουν τα άκρα αποτυγχάνουν συχνά,” επιβεβαίωσε ο κ. Ιγνατιάδης.
Σε δεύτερη θέση ως προς τη βαρύτητα και τον κίνδυνο των τραυματισμών βρίσκονται αυτοί από κυνηγητικά όπλα, όπου αν και ορισμένοι ακρωτηριασμοί μπορεί να εμφανιστούν, δεν είναι εξίσου συχνοί με εκείνους που συμβαίνουν στην άλλη κατηγορία των τραυματισμών με εκρηκτικά. Επίσης, οι πιθανότητες επιτυχίας χειρουργικών επεμβάσεων με συγκολλήσεις ή μεταφορές ιστών είναι 50% υψηλότερες σε σχέση με τους τραυματισμούς από εκρηκτικά. “Η αντιμετώπιση του πολεμικού τραύματος είναι δύσκολη και χρονοβόρα. Περιλαμβάνει πολλαπλές φάσεις ανάλογα με τη σοβαρότητα του, απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις και πείρα, και πραγματοποιείται από ομάδες ορθοπαιδικών μικροχειρούργων ή ορθοπαιδικών-πλαστικών χειρούργων,” σημείωσε ο κ. Ιγνατιάδης.