Μια συναρπαστική συνομιλία για το μέλλον του σερβικού μπάσκετ πραγματοποιήθηκε με τον Ζάρκο Πάσπαλι, μια από τις εμβληματικές φιγούρες του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ, που έχει επίσης αφήσει το στίγμα του και στα ελληνικά γήπεδα. Σε μια συνέντευξη στο «meridiansport», ο Πάσπαλι αναφέρθηκε στις προκλήσεις που συνόδευαν το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1995, αποκαλύπτοντας ότι αν η Σερβία δεν κατακτούσε τη νίκη στον τελικό απέναντι στη Λιθουανία, η ιστορία θα είχε πάρει μια διαφορετική κατεύθυνση, με ενδεχόμενο τον κατήφορο όπως συνέβη στην περίπτωση της Κροατίας.

«Η συμμετοχή μας στο EuroBasket 1995 εξασφαλίστηκε κυριολεκτικά μόλις τρεις εβδομάδες πριν από την έναρξη της διοργάνωσης, σε ένα τουρνουά στη Βουλγαρία, όπου κινδυνέψαμε να ηττηθούμε από τους διοργανωτές. Τα γεγονότα που συνέβησαν στη χώρα μας άλλαξαν τα πάντα. Η διάλυση της Γιουγκλανδίας σήμαινε ότι δεν είχαμε το δικαίωμα να διαγωνιστούμε, τη στιγμή που οι Κροάτες, εξίσου ικανοί, είχαν ήδη εξασφαλίσει συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992. Αυτή η εθνική ομάδα είχε τη δυνατότητα να πετύχει περισσότερα, ενώ εμείς περιμέναμε, ελπίζοντας σε μια αλλαγή. Οι χρόνιες κρίσεις στη χώρα μας χειροτέρευαν τη κατάσταση και καθώς περνούσε ο χρόνος, μας έπιασε μια απαισιοδοξία.

Η επιτυχία μας εκείνη τη χρονιά ήταν αξιοσημείωτη, αλλά απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη αξία λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίσαμε. Ενδεχομένως αυτή η νίκη να υπήρξε ο σταθμός της αναγέννησής μας. Αν δεν κερδίζαμε το χρυσό, ίσως να κατρακυλούσαμε όπως οι Κροάτες, που φάνηκαν να μην κατανοούν τη σημασία της εθνικής ομάδας. Εμείς, αντίθετα, συνεχίσαμε να διαπρέπουμε στο μπάσκετ, ενώ εκείνοι επέλεξαν μια διαφορετική πορεία».