Το σχόλιο ενός επαγγελματία για την κατάσταση στον ελληνικό αθλητισμό:



«Η κατάσταση του ποδοσφαίρου στη χώρα μας έχει αναδείξει σοβαρά προβλήματα τα οποία χρήζουν άμεσης προσοχής. Οι παίκτες όχι μόνο παραμένουν απλήρωτοι, αλλά και καταλήγουν να γίνονται “μαριονέτες” στο παιχνίδι των συμφερόντων. Έχω βιώσει αυτή την κατάσταση επί 20-30 χρόνια, και η διαχείριση των παικτών τότε ήταν θεμελιωδώς διαφορετική. Οι παλιοί παράγοντες προσέγγιζαν τους ποδοσφαιριστές με σεβασμό και αφοσίωση, σε αντίθεση με τις σημερινές πρακτικές που κυριαρχούν. Στο παρελθόν, οι δωροδοκίες στον αθλητισμό περιορίζονταν σε λίγες υποθέσεις, όπως το Παναχαϊκή-ΠΑΟΚ 3-5, που μάλιστα έφτασε μέχρι τα δικαστήρια.

Παρακολουθώ για χρόνια την αγωνία των παικτών και την εκμετάλλευση που υφίστανται. Τα τελευταία χρόνια, η είσοδος κεφαλαίων έχει φέρει στον χώρο του ποδοσφαίρου ανθρώπους που ενδιαφέρονται μόνο για τα οικονομικά κέρδη και όχι για την τύχη των ομάδων. Έχουν γίνει ανατροπές στις ομάδες, με κάποιες να αποτυγχάνουν και άλλες να προοδεύουν μόνο για λόγους κερδοφορίας.

«Οι παίκτες του Ακράτητου που εκπροσωπούσα υπήρξαν θύματα αυτής της κατάστασης. Υποβάλλονταν σε πιέσεις για να συμμετέχουν σε στημένα παιχνίδια, ενώ υπήρχε η ανάγκη για επιβίωση, ακόμη και να χρησιμοποιούν έπιπλα για να ζεσταθούν. Αυτές οι συμπεριφορές, που απέκτησαν υπόσταση χωρίς την δημοσιότητα που προσφέρει το διαδίκτυο, έχουν καθιερώσει μια εγκληματική οργάνωση που χειραγωγεί τον αθλητισμό. Υπήρχαν εποχές όπου οι παίκτες έπρεπε να ακολουθούν τον κανόνα του “μην είσαι προσφυγάκι” για να βρουν ομάδα, δείχνοντας την υποκρισία του συστήματος ελέγχου που ίσχυε τότε.»

Ορισμένοι παίκτες αρχίζουν σιγά-σιγά να διεκδικούν τα οφειλόμενα. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπως ενός διάσημου ποδοσφαιριστή που έχει ανεκτέλεστη απόφαση από μια μεγάλη ΠΑΕ που ξεπερνά το ένα εκατομμύριο. Είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στην Επιτροπή Οικονομικών διαφορών και γνωρίζω ποιοι χρωστούσαν σε ποιους. Δυστυχώς, ο ΠΣΑΤ άφησε πολλές υποθέσεις ανεπίλυτες, εξυπηρετώντας παραγοντικές συμφωνίες. Τώρα, οι παίκτες αναζητούν τα δικαιώματά τους με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.»

«Εν τούτοις, η κατάσταση στο αθλητικό δίκαιο συνεχίζει να είναι προβληματική. Υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που καθυστερούν, και η εμπειρία δείχνει ότι συχνά οι παίκτες του Ηρακλή και άλλων ομάδων δεν αποζημιώνονται αν δεν πιέσουν δυναμικά. Οι δικαστές συχνά είναι εκτεθειμένοι σε πίεση και οι αποφάσεις τους δεν βασίζονται πάντα σε αντικειμενικά κριτήρια. Έχουμε δει γεγονότα, όπως η περίπτωση του Τσουμάνη που αυτοκτόνησε, που αποδεικνύουν την υποτίμηση των προβλημάτων του αθλητισμού.»

«Μία ακόμη προσθήκη είναι ότι οι ξένοι παίκτες που υπάγονται σε διεθνείς κανονισμούς απολαμβάνουν προνόμια που δεν έχουν οι έλληνες συναθλητές τους. Ωστόσο, με τη συλλογική μας προσπάθεια, οι Έλληνες αθλητές μπορούν τουλάχιστον να διεκδικήσουν το 50% των χρημάτων τους. Ορίστηκε ένας αγγλικός κανονισμός στην ΕΠΟ που επηρεάζει την αδειοδότηση των ομάδων και την υποχρέωσή τους να τακτοποιούν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις έως τις 28/2. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτοί οι κανονισμοί καταστρέφουν τις ομάδες, εμείς, ωστόσο, απλώς ζητάμε να ισχύουν οι κανόνες όπως σε άλλες χώρες.»