Φτάνουμε στο τέλος μιας εκπληκτικής ποδοσφαιρικής καριέρας, αυτής του Μεσούτ Εζίλ. Ένας παίκτης που έχει μαγέψει τον κόσμο στα χρόνια που πέρασε στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Άρσεναλ. Είχε εξαιρετικά χαρακτηριστικά, εξαιρετική αντίληψη, πρωτοποριακό τελείωμα των φάσεων και μία φαντασία που σπάνια βλέπουμε.

Το ερώτημα είναι αν μπορούμε να καταλάβουμε την απόφασή του να αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο. Μιλάμε για έναν παίκτη που είναι γνωστός για την έξυπνη προσέγγισή του στο παιχνίδι.

Ήταν ένας παιχταράς που μπορούσε να περάσει τη μπάλα μέσα από την πιο στενή τρύπα. Ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά από τους αντιπάλους του και κανένας δεν μπορούσε να τον σταματήσει.

Δεν ήταν γρήγορος και δεν ήταν ξυλοκόπος. Ωστόσο, ξέραμε ότι δεν πρέπει να του δώσουμε χώρο. Κανείς προπονητής δεν ήθελε τη μπάλα στα πόδια του.

Δεν σκόραρε συνέχεια, αλλά κάθε φορά που το έκανε, ήταν κάτι μοναδικό! Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ την εκπληκτική του ενέργεια απέναντι στη Λουντογκόρετς, καθώς και το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της Άρσεναλ στο Champions League εναντίον της Νάπολι.

Πέρασαν επτά χρόνια από το εκπληκτικό αυτό γκολ κόντρα στη Λουντογκόρετς. Έκτοτε, όλα αλλάζουν για τον Εζίλ και τους οπαδούς του.

Ο ποδοσφαιριστής αγάπησε πολύ το ποδόσφαιρο και αυτό τον αγάπησε πολύ πίσω. Όλοι θαυμάσαμε τον τρόπο παιχνιδιού του και την έξυπνη αντίληψή του. Δημιούργησε πολλές συναρπαστικές φάσεις στο Champions League, και ακόμα περισσότερες στην Premier League και τα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα.

Ωστόσο, αυτός δεν αγάπησε το ποδόσφαιρο τόσο πολύ. Και γι’ αυτό αποφάσισε να το αποχωρήσει. Ο Γερμανός μας λείπει. Και φαντάζομαι ότι λείπουμε και εμείς από αυτόν.