Με ένα πλατύ χαμόγελο εμφανίστηκε στην κάμερα της ΕΡΤ μετά την απονομή του χάλκινου μεταλλίου στο τζούντο ο Θοδωρής Τσελίδης.

«Είμαι πολύ χαρούμενος. Νιώθω πραγματικά καλά. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μου πάνω στο βάθρο. Σκέφτομαι να κοιμηθώ με το μετάλλιο για να ξυπνήσω και να πιστέψω ότι δεν είναι όνειρο, αλλά αλήθεια», είπε.

Όσο για το αν τον πηγαίνει που δεν πήγε στον μεγάλο τελικό; «Δεν μπορώ να πω ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει. Ένα μετάλλιο είναι… μετάλλιο. Ήθελα ένα μετάλλιο, δεν με ένοιαζε αν ήταν χρυσό ή αργυρό, αρκεί να ήταν μετάλλιο, και τα κατάφερα».

Όταν τον ρώτησαν για το τι κρατά από τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες, απάντησε: «Είναι το καλύτερο συναίσθημα για μένα».

Για την πορεία του μέχρι αυτή τη μεγάλη διάκριση είπε: «Στους προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν μπόρεσα να προκριθώ γιατί ήμουν τραυματίας και έκανα επέμβαση. Αλλά δούλεψα σκληρά και με πολύ κόπο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε».

Για τους ανθρώπους που θέλει να ευχαριστήσει, ανέφερε: «Πιο πολύ απ’ όλους τη μητέρα μου και τον προπονητή μου, τον Νίκο Ηλιάδη, αλλά και τον πρώτο μου προπονητή».

Τέλος, το μήνυμα που έστειλε προς τους Έλληνες είναι: «Είμαι πολύ χαρούμενος που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία από την Ελλάδα και που μπόρεσα να τους χαρίσω ένα μετάλλιο».

Ο προπονητής του, Νίκος Ηλιάδης, είπε: «Χρειάστηκαν 12 χρόνια για να φτάσουμε πάλι σε μετάλλιο. Είναι δύσκολο ακόμη και να συμμετέχεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και πόσο μάλλον να παίρνεις μετάλλιο. Συγκινήθηκα πολύ. Οι αθλητές και οι προπονητές δεν είναι ποτέ απόλυτα ικανοποιημένοι αν δεν πάρουν το χρυσό. Ξέραμε ότι μπορούσαμε και το χρυσό. Η Ελισάβετ (Τελτσίδου) θα μπορούσε να πάρει μετάλλιο, αλλά ακολούθησε μια τεχνική που δεν της βγήκε. Ελπίζω να είναι η αρχή για περισσότερα μετάλλια, το τζούντο είναι το πρώτο άθλημα στην Ελλάδα».