«Κουφόβραση, λιοπύρι, καύσων»… Ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρα τα λόγια του αείμνηστου Σωτήρη Μουστάκα στην κωμωδία του 1985, «Ο ροζ γάτος».

Ο υδράργυρος έχει σκαρφαλώσει σε δυσθεώρητα ύψη, με τους μετεωρολόγους να μην φέρνουν αισιόδοξα νέα αναφορικά με το μέχρι πότε θα μας ταλαιπωρήσουν τα 40άρια.

Είναι σαφές βέβαια πως, εν έτει 2023, ολοένα και περισσότεροι κλειστοί χώροι, είτε μιλάμε για κατοικίες, είτε για χώρους εργασίας, έχουν κλιματισμό – ίσως η συντριπτική πλειοψηφία πλέον, να διαθέτει.

Κάτι που επιτρέπει σε όσους εργάζονται… εντός να το πράττουν υπό φυσιολογικές συνθήκες. Ασφαλώς, τα πράγματα δεν ήταν ανέκαθεν έτσι…

Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται τον μεγάλο καύσωνα του Ιουλίου του 1987, όταν πάνω από 1.300 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους λόγω των υψηλότατων θερμοκρασιών που έπληξαν τη χώρα και ειδικά την Αθήνα, όπου σημειώθηκε το συντριπτικό ποσοστό των θανάτων.

Τότε ο κλιματισμός δεν είχε καθιερωθεί ακόμα και τα 44άρια είχαν αποβεί μοιραία.

Φυσικά, όσο πηγαίνει κανείς προς τα πίσω στον χρόνο, είτε εντός, είτε εκτός Ελλάδας, θα βρίσκει ολοένα και περισσότερες δύσκολες καταστάσεις.

Σαν κι αυτή που είχε διαμορφωθεί στο Βερολίνο κοντά έναν αιώνα πριν. Κι όμως, ο ευρωπαϊκός βορράς είχε υποφέρει το 1926, όταν ένας διαρκής καύσωνας ξεκίνησε τον Ιούνιου και κορυφώθηκε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.

Η γερμανική πρωτεύουσα είχε δει θερμοκρασίες όπως οι 38 και οι 40 βαθμοί Κελσίου να μετατρέπουν την κατά τ’ άλλα δροσερή πόλη σε καμίνι, με τον κόσμο να κατακλύζει τα σιντριβάνια και τους παραγωγούς παγωτού να αντιμετωπίζουν προβλήματα προσπαθώντας να καλύψουν την τεράστια ζήτηση.

Τι έκαναν λοιπόν οι άνθρωποι που εργάζονταν σε κλειστούς χώρους; Στην περίπτωση ενός επιχειρηματία, μετέφερε το γραφείο του σε μια πισίνα!

Στη φωτογραφία του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Αρχείου, βλέπουμε τον εν λόγω κύριο με το μαγιό του και το καπέλο του να κρατά ένα χαρτί και να υπαγορεύει στη γραμματέα του, που χρησιμοποιεί τη γραφομηχανή της καθισμένη σε μια καρέκλα μέσα στο νερό. Φυσικά κι αυτή με μαγιό αλλά και σκουφάκι…