Ο Γκιμαράες, ο Βραζιλιάνος μέσος της Νιούκαστλ, μοιράστηκε μια σειρά αποκαλύψεων στο «Players’ Tribune» για το πώς μεγάλωσε, τα ποδοσφαιρικά του όνειρα, τις στιγμές που νόμιζε ότι ήταν ο χειρότερος όλων και την επιθυμία του να ξαναβρεί τη χαρά του παιχνιδιού αντί για τη ναυτία και την απώλεια ύπνου…
«Όταν ξεκίνησα να παίζω σε αληθινή ομάδα, ήμουν πολύ κακός! Κάθε φορά που μπαίναμε στο γήπεδο, είχα συνεχώς στομαχόπονο και αίσθημα ναυτίας. Είχα πονοκεφαλλίες, έφτανα να έχω πυρετό και δεν μπορούσα να κοιμηθώ! Αντί να παίζω με ελευθερία, ήμουν πάντοτε περίεργος. Κάθε φορά που έπαιζα σε σημαντικό αγώνα, είχα γρήγορους παλμούς. Θαλασσοπούλης ψυχολογικά.
Όταν ήμουν 11 ετών, έπαιζα ένα κανονικό παιχνίδι σε μια ακαδημία και νόμιζα ότι δεν με είδε κανένας. Ο προπονητής, Ζόρζε Μάριο, και μερικά μεγαλύτερα παιδιά με είχαν παρατηρήσει χωρίς πουθενά να το αντιληφθώ. Όταν παίζαμε για πλάκα εγώ και οι φίλοι μου, ήμουν φοβερός. Τότε ο προπονητής προσέγγισε και με ρώτησε: “Μπρούνο, γιατί δεν παίζεις έτσι και στους αγώνες;”.
Του απάντησα πως ήταν πολύ περίπλοκο και δεν ένιωθα την ίδια άνεση. Μου είπε “μην ανησυχείς, απλά παίξε για διασκέδαση και ας δούμε τι θα γίνει”.
Είχα μια συζήτηση με τον πατέρα μου και του είπα την αλήθεια. Ήθελα να σταματήσει να μου ασκεί τόσο μεγάλη πίεση. Του ζήτησα να μην μου δημιουργεί τέτοια πίεση και τον κατάλαβε. Μπορεί να είναι ο ήρωάς μου, αλλά κάποια στιγμή ξεπερνάει τα όρια και δημιουργεί προβλήματα όταν γίνεται υπερβολικό.
Τελικά, έφτασα στο σημείο να λέω στον εαυτό μου: “Είναι απλά ποδόσφαιρο. Απλά παίξε χωρίς να ανησυχείς για αποτελέσματα”».