Για το ξεκίνημα στο μπάσκετ: «Το 1987, όπως όλα τα παιδιά, πήγαμε σε μια μπασκέτα. Έτσι άρχισα κι εγώ, παίζοντας παράλληλα λίγο ποδόσφαιρο».
Για την εμπειρία στον Ηρακλή: «Όταν άκουσα για την πρόταση του Ηρακλή, αγχώθηκα. Σκεφτόμουν ‘που θα πάω τώρα εγώ εκεί’. Αλλά όταν σου δίνεται μια τέτοια ευκαιρία, πρέπει να την αρπάζεις. Η παρουσία του Κώστα Πιλαφίδη ήταν καθοριστική για μένα. Ο Ηρακλής είναι μια ιστορική ομάδα που λείπει από την Α1 Basket League. Εύχομαι να βρει ξανά τον δρόμο της».
Εξέλιξη και νοοτροπία
Για τα πρώτα χρόνια και την εξέλιξη: «Στην αρχή, δεν θεωρούμουν ταλέντο. Αναδείχθηκα σε μεγαλύτερη ηλικία. Αυτό μου αφαίρεσε την πίεση, με ωρίμασε και με έκανε να δουλέψω περισσότερο. Τα παιδιά δεν πρέπει να αποθαρρύνονται αν, για παράδειγμα, δεν έχουν αρκετό χρόνο συμμετοχής».
Για την πορεία προς τις πρωταγωνιστικές ομάδες: «Πολλοί παίκτες της γενιάς μου, όπως ο Σπανούλης, ο Τσαρτσαρής, ο Παπαλουκάς, πήγαν πρώτα σε ομάδες που τους έδωσαν χρόνο και μετά σε ομάδες πρωταθλητισμού. Ήταν πιο έτοιμοι. Οι νέοι παίκτες σήμερα πρέπει να είναι πιο προσγειωμένοι, να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και να δουλεύουν σκληρά».
Η επιλογή του Παναθηναϊκού και η ομάδα του 2009
Για την απόφαση να ενταχθεί στον Παναθηναϊκό AKTOR: «Είχα κι άλλες προτάσεις από την Ελλάδα, μεταξύ άλλων και από τον Ολυμπιακό, αλλά δεν ήταν κάτι επίσημο. Υπήρχε διοικητική αστάθεια. Ο Παναθηναϊκός ήρθε, μου έκανε πρόταση και μου εξήγησε τον ρόλο μου. Είχα κάποιες επιφυλάξεις, αλλά ευτυχώς πήρα τη σωστή απόφαση. Η παρουσία του Νίκου Χατζηβρέττα ήταν επίσης καθοριστική».
Για το μυστικό της επιτυχίας: «Ένας από τους λόγους των επιτυχιών του Παναθηναϊκού ήταν το οικογενειακό κλίμα. Ήμασταν όλοι μια παρέα, από τους ιδιοκτήτες μέχρι τον φυσιοθεραπευτή και τον φροντιστή. Υπήρχε υπέροχη ατμόσφαιρα».
Για την ομάδα του 2009: «Δεν ξέρω αν ήταν η καλύτερη, αλλά ήταν πραγματικά πολύ πλήρης. Δεν πρέπει να συγκρίνουμε εποχές, αλλά για εκείνη την περίοδο, η ομάδα ήταν απίστευτα γεμάτη».
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς
Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος. Ξέρει να διαχειρίζεται τους παίκτες εντός και εκτός γηπέδου. Είναι πολύ ειλικρινής. Η ειλικρίνεια του και ο σεβασμός που δείχνει τον καθιστούν μοναδικό. Με βοήθησε πολύ να είναι κάποιος ευθύς απέναντί μου. Ήθελε να επισημαίνει τα λάθη για να μου δώσει κίνητρο να βελτιωθώ».
Εθνική Ομάδα και το μέλλον
Για την επιλογή να μην γίνει προπονητής: «Δεν θα μπορούσα να γίνω προπονητής. Ξέρω τον εαυτό μου και δεν έχω τα απαραίτητα προσόντα. Δεν αρκεί μόνο το αγωνιστικό κομμάτι. Υπάρχει και η ψυχολογία, ίσως χρειαστεί να πεις πράγματα που εγώ δεν θα μπορούσα».
Για τις επιτυχίες με την Εθνική Ομάδα Μπάσκετ: «Είχαμε μια φουρνιά με ταλέντο και έναν άνθρωπο, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον οποίο θαυμάζαμε. Υπήρχε δίψα για μια επιτυχία μετά το 1987. Καταφέραμε να βάλουμε το εγώ μας κάτω από την ομάδα. Αυτό μας βοήθησε να πετύχουμε».
